1. Je hebt het te warm
Kind 1 slaapt alleen bij ons als hij een nachtmerrie gehad heeft en nood heeft aan knuffels. Concreet gezien houdt dit in dat hij met armen en benen als een aapje om me heen geklemd ligt te slapen. Heerlijk, een hele nacht die warme adem in je gezicht en hopen dat je geen kramp krijgt omdat je geen kant op kan door de houdgreep.
2. Je hebt het te koud
Kind 2 komt dan weer tussen ons liggen voor de gezelligheid. Ze valt meteen weer in slaap en rolt zich dan bij voorkeur in het donsdeken als een stronkje witlof in een hamrolletje. Gevolg is dat ik de hele nacht zonder deken lig te klappertanden terwijl zij lekker slaapt.
3. Je bed wordt beschouwd als een trampoline
Kind 3 en 4 slapen gelukkig steeds in hun eigen bedjes, maar op een vroege weekendochtend proberen we wel eens om ze tussen ons in te leggen om zo nog een half uurtje te kunnen blijven liggen. Tevergeefse poging natuurlijk. Zodra ze ons bed zien, beginnen ze te juichen en krijgen ze (nog) meer energie. Ons bed verandert van een warm nest in een indoor trampoline. Tot zover het rustig wakker worden.
4. Het kingsize bed blijkt toch te klein
Toen Kind 1 en 2 jonger waren, sliepen ze ook regelmatig tussen ons in. Gedurende de nacht draaiden ze zich in alle mogelijke richtingen. Om dan uiteindelijk bij voorkeur helemaal dwars te gaan liggen. Voeten in het gezicht van de Wederhelft en hoofd midden op mijn kussen. Gelukkig waren we in die tijd zo moe dat we ook op een strookje van 30cm in slaap konden vallen.
5. Je denkt dat je ze gaat verpletteren
Vooral toen ze nog kleiner waren, sliepen we in een soort van ‘waakstand’. Dan schrokken we midden in de nacht wakker omdat we dachten dat we bovenop een kind waren gerold. Uiteraard was dat niet het geval, maar toch schoven we voor de zekerheid nog meer naar de rand van het bed dan we al lagen. Om dan een paar minuten laten weer wakker te schieten omdat we er bijna uit rolden.
Kortom, kinderen in ons bed, het is geen groot succes. Maar aan de andere kant, als ik dan zo’n hoopje slapend en snurkend kind zie liggen, dan smelt ik weg. Dan maar iets minder dekens en ruimte 🙂
