Kind 2 heeft er een handje van weg om de laatste maanden erg vroeg aan haar dag te beginnen. Erg vroeg situeert zich tussen vijf en half zes ’s morgens trouwens. Nu zijn wij wel ochtendmensen, maar zelfs voor ons is dit pijnlijk vroeg. Bovendien zorgt het ervoor dat ze rond een uur of vijf ’s avonds doodmoe is, een slechte combinatie met de avondspits van eten-in bad-opruimen.

Destijds hadden we op de geboortelijst van Kind 1 een aapjeswekker geplaatst. Het systeem is erg simpel. Als je kind moet slapen dan ‘slaapt’ het aapje ook. Op het tijdstip dat je kind uit bed mag, dan opent het aapje zijn ogen en is hij ‘wakker’. Ingenieus systeem, zo dachten we.

Dat was buiten Kind 1 gerekend. Hij vond het aapje heel leuk en lief en zong hem zelfs in slaap bij het naar bed gaan. Tot zover een succes dus. We verheugden ons al op voorhand op uitslapen. Alleen verliep dat niet helemaal zoals gehoopt. Nog voor dag en dauw riep hij ons. Ik kwam de kamer binnen en hoorde heel zachtjes fluisterend: “Ik ben wakker mama. Kom, we gaan snel naar beneden voor we Aapje ook wakker maken!” Einde van het succesverhaal.

Hopelijk heeft het bij Kind 2 wel het gewenste effect! 🙂