Lief Maatje,

Je bent onze nummer 3. De nummer drie waar Papa zo trots op is, omdat hij zelf ook een nummer 3 is. Het streven was om 37 weken zwanger te zijn en een baby van minimaal 2500g op de wereld te zetten, dan hoefde je niet in de couveuse en mocht je meteen mee naar huis.  Je hield je netjes aan de afspraak.

Op exact 37 weken besloot je dat er echt geen plaats meer was en met een gewicht van 2550g was je net groot en sterk genoeg om meteen mee naar huis te kunnen. Bevallen van jou was een fluitje van een cent. Meteen kreeg je een perfecte APGAR-score en luidkeels liet je van je horen. Honger! Papa mocht jou, net als bij Grote Broer en Zus, de eerste fles geven.  En de tweede, want je had niet genoeg aan dat klein bodempje melk dat ze je gaven.

Je was een wolk van een baby, heel opmerkzaam, heel alert. Alles ging in spoedtempo bij jou. Rechtzitten, check! Kruipen, check! Op de trap kruipen, nog sneller check! Van de glijbaan af, check voor ik er erg in had! Ik kwam ogen tekort om jou in de gaten te houden. Zo’n ondernemende kerel!

Op je eerste verjaardag kon je stappen. Nog een beetje wankel, maar vastbesloten om heel snel te kunnen rennen. Telkens je viel, stond je net zo snel weer recht om het opnieuw te proberen. Een doorzetter, zonder enige twijfel. Nergens bang voor.

Je bent een buitenkind en een dierenvriend. Iedere hond wil je knuffelen, maar ook de kippen en de vissen van de buurman vind je geweldig. Je moet alleen nog leren dat ze niet naar je toekomen als je luid gillend op ze afrent. Zei ik al dat je heel extravert en expressief – ja, zo noem ik dat luidruchtig gedrag – bent?

Ondertussen word je al bijna weer 2… Al twee jaar maak je ons zielsgelukkig, iedere keer weer. Je bent een grappig kind en dat weet je. Je houdt van “Kiekeboe” spelen en verstopt je achter de gordijnen of de bank. Je stapt nooit, maar rent of huppelt. Je wilt het leven ten volle beleven, er is geen tijd te verliezen. Je bent een onderzoeker en een genieter. Als je druifjes eet, is dat met je ogen dicht, zo intens geniet je ervan. Als je een stuk pizza krijgt, dan wordt die helemaal ontleed, ieder ingrediënt wordt apart op je bord uitgestald vooraleer je alles verorbert.

Maar het mooiste aan jou, lief maatje, is je lach. Als jij lacht, dan lacht heel je gezicht mee. Je felblauwe ogen fonkelen als sterren en stralen energie en een tikje ondeugd uit. Een tikje veel zelfs, nu ik er zo over nadenk.

Soms, lieve Willem-Frederick, voel ik me zo schuldig dat ik geen exclusieve tijd voor jou heb. Dat het niet lukt om met jou alleen in de zetel te zitten om samen naar Zack en Quack, je favoriete tv-programma, te kijken. Het voordeel van deel uitmaken van een tweeling binnen een groot gezin, is dat je nooit alleen zult zijn, maar het is tegelijk ook het grootste nadeel. Misschien leer je in de loop van dit levensjaar wel dat je Kleine Zusje geen concurrente is, maar gewoon een zus, net als Grote Zus. Dat zou een hoop frustratie vermijden, weet je.

Maar onthou dat ik je doodgraag zie, dat ik in alle drukte zo geniet van jou, van je energie, van je blokken-bouw-kunsten en van je herrie. Je bent er één uit de duizend!

Overmorgen word je twee. Dan gaan we naar het park, met de rubber laarzen aan in de modder stampen, in de plassen pletsen en de duiven wegjagen. Gewoon, omdat we dat leuk vinden. Volgende week vieren we jullie verjaardag. Dan mag je je stuk taart zoveel ontleden als je maar wilt. En kliederen. En in je beker drinken soppen. En luid gillend je kadootjes uitpakken.

Geniet van alles wat je de komende tijd zult gaan ontdekken!

Dikke kus,

Je mama