“Ik wil er zes, mama”

“Ooooooh, jou eet ik als eerste op. Vind je dat niet leuk?  Wil jij liever bij je broertje blijven? Ok dan. Maar ik moet wel eten, want er zijn nog plaatsjes in mijn buik. Ik eet eerst de papa op, dan kun jij bij de andere kindjes blijven.”

…

“Nu moet ik je toch echt opeten. Ik begin met een klein hapje. Dat was niet erg he? Ben jij nou verdrietig? Oei. Ik weet het, ik eet je samen op met je broertjes en zus, dan ben je niet alleen.”

…

“Nu ben jij alleen over. Papa en de kindjes zijn al op. Dat vind jij niet fijn he. Daarom eet ik jou op met veel ketchup, dan ben je nóg lekkerder!”

Kind 2 eet aardappelschijfjes, op geheel eigen wijze. 🙂