Een doodgewone dag, ergens in de kerstvakantie…
Ontbijten.
Met de playmais spelen.
Een duplo-trein-traject bouwen. Weer afbreken. Opnieuw opbouwen.
Met 4 kinderen naar de kinderarts om Kind 1 zijn oortjes uit te laten spuiten.
Na het bezoek nog 20 minuten in de wachtzaal blijven spelen omdat het winkeltje “zooooooooooo leuk” is .
Kind 3 uit de spreekkamer van een andere kinderarts plukken voordat hij met het kerststalletje aan de haal gaat.
Daarna met de hele kroost naar de Action om iets kleins uit te zoeken omdat ze zo flink geweest zijn. Een half uur later, twee armbandjes van Hello Kitty, een stickervel van Cars en een stuiterbal rijker, staan we weer buiten.
Naast de Action ligt de Albert Heijn dus ook daar nog boodschappen doen. 4 kinderen die rond het middaguur door de versafdeling lopen: alle schalen met proevertjes waren geplunderd. Oeps. Scheelt wel weer een hoop werk thuis, denk ik dan maar…
Thuisgekomen 4 helpers die alle boodschappen willen opbergen. Dat de shampoo in de ijskast belandt is bijzaak. Opgeruimd staat netjes.
Ondertussen worden de frietjes gebakken en opgegeten.
Kind 3 en 4 gaan naar bed.
Kind 1 en 2 krijgen een creatieve uitspatting en combineren playmais – ja voor de tweede keer vandaag – met vingerverven en stempelen. “Mama, snij eens een kerstboom met slingers uit deze aardappel zodat we die als stempel kunnen gebruiken” Fijn dat de kinderen nog rotsvast geloven in het creatieve talent van hun moeder. Ik vraag me af hoe lang dat nog zal duren…
Kind 3 en 4 worden wakker.
Een berg fruit wordt verorberd. Handjes worden afgewassen, tafel schoongemaakt.
Een race rond de salontafel met de poppenbuggy’s. Uiteraard wil Kind 1 winnen, maar hij moet deze keer toch de duimen leggen voor Kind 3, die hem vakkundig de pas afsnijdt in de bocht. Drama. Kind 1 is nog steeds geen goede verliezer. Van wie zou hij dat hebben?
Even tv kijken, zo krijg ik de kans om de ontplofte bende in de keuken op te ruimen.
Treinspoor wordt gesloopt door Kind 3 en weer opgebouwd door Kind 1.
Kind 2 en 4 transformeren in prinsessen, compleet met handtasjes en glitter make-up. 10 minuten later hebben we niet alleen 2 glitterprinsessen, maar ook een glitterzetel, glitterkussens, glittergordijnen en een glitterpoef.
Samen een boekje lezen. Gevecht om wie op mijn schoot mag. Gevecht om welk boekje het wordt. Uiteindelijk wordt er niet voorgelezen maar eindigt het goed bedoelde initiatief in een stoeipartij in en naast de zetel.
Gehuil. Was te verwachten. Zoals mijn moeder vroeger al altijd zei: “tgo were endigen in bleiten eh!” Kind 1 duwde Kind 2 te enthousiast uit de zetel, waardoor zij op Kind 3 viel die op zijn beurt een pets aan Kind 4 gaf omdat hij dacht dat zij de schuldige was. Kunnen jullie nog volgen?
Papa komt thuis. Hij is amper binnen of ze springen alle vier op hem. Mama is plots niet meer belangrijk en verdwijnt volledig op de achtergrond. Om het luidst roepen en springen ze voor aandacht. Hij moet in 10 seconden vol bewondering ‘ooooh’s en aaaah’s‘ slaken bij het zien van zijn twee prinsessen, een high five geven aan zijn spoorbouwer en ook nog eens op zijn buik gaan liggen bij de poef om daar voor Kind 3 een verloren gewaand autootje terug te vinden.
Etenstijd. Melk, fruit, yoghurt, muesli, soep. En natuurlijk is er altijd wel één die toch een boterham met hagelslag wil zodat de grond alsnog een slagveld wordt.
Na het avondeten meteen in bad. 4 kinderen, het past net, als ze allemaal meewerken en niet om de haverklap van plaats willen wisselen. We zijn een goed geoliede machine: de Wederhelft wast, ik droog af en trek pyjama’s aan. Op een kleine 20 minuten tijd zijn onze plakkerige monsters omgetoverd in fris en fruitig gewassen modelkindertjes.
Tandjes poetsen. Wat vroeger een gevecht was, werd door iets heel simpel opgelost. Poetsen doen we, terwijl we “alle eendjes zwemmen in het water” zingen, alleen met aangepaste tekst. Kind 1 en 2 mogen zelf het dier en de substantie waarin gezwommen wordt, kiezen. Onnodig te zeggen dat wanneer het dier in minder smakelijke watertjes zwemt, het gegiechel en het plezier steeds groter worden. Of hoe een erg absurde tip een van de meest doeltreffende bleek te zijn…
Een laatste rondje tv kijken en dan naar bed. “Na de Bubble Guppies he mama”. Vaste rituelen, heel ons leven is er op gebouwd..
Schone luiers, plassen, puzzel maken bij de een, verhaaltje lezen bij de andere twee en alle knuffels mee onderstoppen bij de laatste. Kus, knuffel, onderstoppen, nachtlampje aan, muziekje aan.
Licht uit.
Stilte.
Of toch min of meer 🙂
