“Just gepast”

Ze zeggen altijd dat je met het verstrijken van de jaren meer op je ouders gaat lijken. Zo heb ik de slechte ogen en de dikke kuiten van mijn moeder geërfd, maar gelukkig werd ik ook gezegend met haar weelderige boezem. Dat compenseert dan weer. Hoera!

Maar wat ik nog overgenomen heb? De lijfspreuk van mijn ouders: “Just gepast”.

Als er eens iets tegenslaat, dan zal het wel goedkomen, ‘just gepast’.  Moet er iets gedaan worden? Dat komt wel in orde, ‘just gepast’.

Hoe ‘just gepast’ sommige dingen in ons leven zijn?  Neem nu onze bevallingen… of toch in ieder geval het tijdstip ervan.

Tijdens de eerste zwangerschap ging ik er nog van uit dat ik gewoon op 40 weken zou bevallen.  Een paar weken eerder, op 37 weken en 5 dagen om precies te zijn, kwamen mijn ouders voor een weekend logeren. Gewoon, voor de gezelligheid en om de dochter nog een keer hoogzwanger te zien.  En ja hoor, net dan werd Kind 1 geboren. Precies of hij voelde dat er dan meteen kraamvisite zou zijn die anders een week op zich zou moeten laten wachten.

Hetzelfde verhaal bij de tweede zwangerschap. Hoewel we een noodoplossing hadden voor het geval de bevalling  ‘s nachts zou beginnen – wederom de superonthaalmoeder die stand-by bleef – besloot Kind 2 zich aan te dienen net dat ene weekend dat mijn ouders hier logeerden. Ik was 38 weken en 5 dagen zwanger.

Bij de derde zwangerschap vulde mijn moeder al in augustus zelf de kalender in.  “Wij komen van 10 tot 12 februari. Dan ben je ongeveer 37 weken, dat zal wel goed zijn.”  En ja hoor, op 12 februari, na exact 37 weken zwangerschap, zagen ook Kind 3 en 4 het levenslicht, terwijl Kind 1 en 2 thuis in hun eigen bedje konden blijven slapen in het gezelschap van Mé.

Toeval of niet? Het was in ieder geval ‘just gepast’!

Trouwens, dat ‘just gepast’is niet zo moeilijk hoor. Het gaat om positief ingesteld zijn, oplossingen zien in plaats van moeilijkheden en gewoon nuchter nadenken. Iedereen zou  het eens moeten proberen 🙂