Zoals in de vorige blog geschreven, zijn onze kinderen goede en makkelijke eters. Althans, wat betreft de warme maaltijden. Voor het overige zijn het gewoon niet zo’n broodeters, dat hebben ze van mij.

Ontbijten doen we hier met muesli, yoghurt en fruit. ’s Middags probeerde ik boterhammen voor te schotelen, maar als het beleg er eenmaal van tussen gevist/gelikt was, werd er amper nog gegeten. Net op dat moment kwam vriendin L. met foto’s van bordjes met allerlei lekkers op de proppen. Een idee dat de kinderen en mezelf meteen aansprak. De ‘picknickbordjes’ waren geboren.

Het principe is uitermate simpel. Je vult een bord met verschillende hapjes en serveert dit ter vervanging van een maaltijd of als tussendoortje. Onze kinderen vinden het geweldig. Ze mogen met hun handen eten – altijd een succes – en ze kunnen kiezen wat ze eten en in welke volgorde. Voor hen is het vergelijkbaar met een zomerse picknick, vandaar de naam picknickbordjes.

Inspiratie van het moment en de inhoud van de koelkast bepalen wat er op het bord komt. Vorige week aten Kind 3 en 4 onder andere dit ’s middags:

*druiven

*een hardgekookt ei in plakjes

*een appel in partjes

*kerstomaatjes

*drie volkoren soepstengels

*een handvol rozijnen en gedroogde cranberries

*blokjes schapenkaas

*een kommetje soyayoghurt

*een kom verse pompoensoep

*2 chocoladesoezen  – he, je bent maar 1 keer jarig! –

Kind 3 geniet van alles bekijken, betasten en daarna volledig in zijn mond proppen, liefst met veel verschillende smaken tegelijk. Het bord gaat bij hem ook volledig leeg, ongeacht wat er op ligt. Kind 4 is iets kieskeuriger. Bij haar leg ik er dan ook nog geen zoetigheden of yoghurt bij voor ze wat van de groenten en fruit gegeten heeft. Ook dat werkt perfect.

Ben ik origineel met mijn picknickbordjes? Nee, absoluut niet. Los van het feit dat ik het idee afgekeken heb van vriendin L., blijkt het hele internet vol te staan met foto’s en tips over “monkey platters”, want zo blijken die picknickbordjes dus te heten.

Waar ik wel origineel in probeer te zijn, is met wat er op het bord ligt.  Los van de gebruikelijke hapjes, test ik geregeld iets nieuws.  Dat kan simpelweg een andere, voor ons minder voor de hand liggende groenten- of fruitsoort zijn. Maar ik probeerde ook al gevulde wraps of tosti’s met extra ingrediënten. Zo ligt er ook iets warms op het bord.

Hoogstaande kookkunst is het niet, maar de kinderen genieten er van, ze eten goed en bovenal: het is absoluut niet meer werk dan een hele stapel boterhammen smeren. En dat is toch ook mooi meegenomen 🙂