Met vier kleine kinderen in huis, vliegt de tijd voorbij. Niet alleen lijken de weken te kort, maar ik heb ook geen flauw idee waar de afgelopen 4,5 jaar gebleven zijn. Het lijkt alsof we op een sneltrein gestapt zijn, maar nog steeds geen zin en tijd gehad hebben om aan de rem te trekken.

Misschien net omdat alles zo snel vooruit gegaan is, voel ik me ook niet ouder dan een aantal jaar geleden. Als iemand me vraagt hoe oud ik ben, wil ik spontaan 24 zeggen. Niet omdat ik me schaam om mijn echte leeftijd (die 33 is), maar het komt gewoon altijd als eerste in mij op. Het sluit trouwens ook perfect aan bij mijn rare hersenkronkel die vindt dat mijn broer net 18 geworden is; dat werd hij ook, 9 jaar geleden weliswaar.

Maar geen nood. De kinderen herinneren ons er regelmatig aan dat we ouder worden. Zo hielp Kind 1 afgelopen weekend mee om de vaatwasser leeg te maken: hij haalt alles er uit, ik zet het in de kast. Hij ging in zijn enthousiasme echter steeds sneller te werk en ik vroeg hem om het iets rustiger te doen. “Natuurlijk mama, want jij bent al oud hé, dan kan je dat niet meer zo snel!”

Het is van je kinderen dat je het moet hebben. 🙂