Er zijn echt heel weinig dingen waar ik stress van krijg, dat heb ik al lang afgeleerd, maar er is 1 activiteit waarbij mijn stresslevel toch de hoogte in schiet, namelijk: inpakken voor een vakantie. Waar is de tijd dat je gewoon proper ondergoed en een tandenborstel in een tas gooide en vertrok ?

Wij hebben binnen ons gezin een nogal traditionele rolverdeling. Dat heeft niets te maken met een gebrek aan emancipatie van mijn kant of een gebrek aan nieuwe-man-zijn van de Wederhelft zijn kant, we voelen er ons gewoon prettig bij. Maar dat houdt dus ook in dat ik de bagage voor mezelf, 4 kinderen en de algemene zaken zoals fototoestel, reisapotheek etc,  inpak en dat de Wederhelft er voor zorgt dat heel die stapel de auto in raakt – een uitdaging waar ik graag voor pas – .

In januari gaan we een week op skivakantie. Hoera! Sneeuw, buiten leven, (après-)skiën, raclette, tartiflette, warme chocomelk met rum, sleeën en met volle teugen genieten.

Maar ook: warme kleren, dikke sokken, fleecetruien, extra dekentjes voor in de auto. HELP! Vorige maand al begon ik de skikledij van de kinderen te checken. Uiteraard waren alle kinderen uit hun kledij van vorig jaar gegroeid. Kledij van Kind 2 ging naar Kind 4, de rest nieuw besteld via de web shop van C&A.  Lang leve de snelle levering, de makkelijke retourservice, de vrolijke kleuren en vooral de fikse kortingscode!

Nu, een drietal weken voor vertrek, liggen er al in iedere kamer stapeltjes klaar. Per kind 2 skibroeken, 4  paar skisokken, 2 fleecetruien, onderbroekjes en – hemdjes, een pyjama, zwemkledij, schaatsen. Hun sneeuwlaarzen gebruiken we nu nog om in het bos te gaan ravotten, dus die liggen nog vol modder en zand in de veranda. Skijassen worden hier als winterjassen gedragen, dus die vergeten we sowieso niet.

Fase 1 afgerond. Tot zover alles onder controle.

Maar dan begint het. Wat gaan ze aantrekken tijdens de rit? Neem ik voor alle vier nog reservekledij mee? Vorig jaar immers besloot Kind 4, toen 11 maand, om bij vertrek een opstootje van buikgriep te krijgen. We waren België nog niet uit en er waren al behoorlijk wat reservebroeken en -rompertjes, lees: de voorraad voor de hele week, in gebruik. Hoeveel luiers hebben we ook al weer nodig voor 1 week? Reisapotheek? Nah, gewoon nurofen en perdolan, de rest zal wel niet nodig zijn. Mutsen, sjaals en handschoenen, die ondingen verdwijnen hier altijd, maar in Alpe d’Huez zullen ze onmisbaar zijn. Ik start een zoektocht.

Voor het eerst doen we dit jaar de rit in twee etappes. Dus: in welke tas stop ik alle spullen die we nodig hebben voor de eerste overnachting? En wat hebben we überhaupt nodig voor 1 overnachting?  Hadden ze nou wel of geen lakens en handdoeken in onze chalet en passen de 2 reisbedjes nu wel of niet in de auto? En oh ja, ik moet ook nog de papieren van de reservatie uitprinten.

Argh

Blijven ademen

Geordende modus aan

Ik krijg het wel geregeld. Het is iedere keer al gelukt. En als we iets vergeten, we zitten in Frankrijk, niet ergens in de brousse, dus dan kopen we het daar wel.

Zen

Liever de inpakstress dan nu buiten in de kou testen hoe de skikoffer op het dak van de auto moet. Want dat is dan weer een karweitje voor mijn Wederhelft 🙂

Ik heb mijn wagen volgeladen… foto van de volgestouwde auto vorig jaar. En nu moeten Pé en Mé er ook nog bij!