Een topdag? Bij Dreamland zeg je? Jawel, het kon vandaag. En nee, we kochten geen tassen vol nieuw speelgoed (we zagen wel allerlei leuks natuurlijk, daar schrijf ik ooit nog wel eens over). Sterker nog, het kostte ons niets.

Wat we dan wel deden? Een combinatie van prinsessen en fietsen.

Er was vandaag namelijk een ‘meet and greet’ met twee van de vijf Prinsessia-prinsessen. Roos en Madeliefje – de roze en de gele – zaten op geheel prinsessige wijze klaar om alle kinderen te begroeten. De wachtrij was absoluut niet lang en na amper een kwartier waren wij aan de beurt.

Kind 2 smolt weg bij het zien van twee ‘echte’ prinsessen van zo dichtbij en kreeg warempel ook een verlegen blos op haar wangen. Ze straalde van oor tot oor en stuiterde op en neer toen Roos zei dat ze wel een erg leuk speldje in haar haar had. Mijn complimenten voor de twee prinsessen die voor ieder kindje ruim de tijd namen en met iedereen enthousiast op de foto gingen. In hun plaats, ik had al stijve kaken van al het glimlachen!

Daarna had ik de kinderen ingeschreven voor “Let’s Bike!”, een jaarlijks terugkerend initiatief om kinderen tussen 4 en 8 te leren fietsen. Wij namen deel aan de eerste sessie van ongeveer 45minuten.

Eerst werden de kinderen gemeten om de gepaste fiets uit te kunnen kiezen. Daarna kregen ze ook nog een helm aangemeten en de les kon beginnen.

Lesgever van dienst Koen en assistente Karen stelden op een vlotte manier de kinderen gerust en strooiden met complimentjes wanneer ze in een bepaalde stap slaagden. Alles werd voorgetoond en was bijgevolg makkelijk te begrijpen voor alle deelnemertjes.

Om te beginnen moesten ze vertrouwd raken met de fiets: leren op- en afstappen, met de fiets aan de hand naar de overkant stappen enz.

Daarna mochten ze enkele keren op en neer terwijl ze de fiets als loopfiets gebruikten (zonder de trappers dus).  Kind 2 vond het toch wat spannend en gaf er al snel de brui aan. Helemaal niet erg, ze had het tenslotte toch geprobeerd en daar gaat het om. Kind 1 bleef, met de nodige aanmoedigingen en af en toe een traantje, toch volharden, zo zonder Zus.

Tenslotte leerden ze vertrekken met een voet op de trappers en na een paar lengtes op en neer gesukkeld te hebben, had Kind 1 het plots door. Hij durfde door te trappen en het lukte zowaar een paar keer om zonder hulp te fietsen.

Op het eind van de sessie kregen de kinderen nog een beloning voor hun inspanning. Ook Kind 2 kreeg dit, ondanks dat ze vroegtijdig afhaakte, een enorme opsteker voor haar. En erg attent van de lesgever, die dit opmerkte!

Kunnen ze nu fietsen zonder zijwieltjes? Nee, die van ons nog niet, maar sommige andere kindjes wel. Let’s Bike! heeft er echter wel voor gezorgd dat Kind 1 eindelijk gelooft dat hij het ook kan en dat hij morgen opnieuw wilt oefenen. Een succes dus!

En zo beleefden onze oudste twee kinderen en ikzelf een top namiddag op een onverwachte plaats 🙂