Een tijdje geleden opperde een goede vriendin, naar aanleiding van een eerdere blogpost, dat we wel een konijntje van haar konden krijgen. Het is te zeggen “een konijntje”, ze heeft een nestje Vlaamse reuzen. Je weet wel, van die gigantische konijnen die groter zijn dan de gemiddelde huiskat.

Nog voor ik het voorstel doorgaf aan de Wederhelft, wist ik al dat hij enthousiast zou zijn. En inderdaad, hij twijfelde geen seconde. Uiteraard stemden we in met het voorstel onder het mom van “het is zo leuk voor de kinderen”, maar nog niet eens zo stiekem vinden we het zelf ook super leuk natuurlijk!

Begin juni komen de 2 reuzen naar ons. Met nog ruim een maand te gaan, schakelde de Wederhelft zijn jongste broer in voor het bouwen van een ren. Heet dat trouwens zo als het voor een konijn is? In ieder geval, een afgebakend stuk in de tuin dus. De konijnen krijgen een zelfgebouwd hok en een speelruimte van 2,5 bij 8 meter. Ruimte genoeg voor twee konijnen, vier kinderen en op termijn twee cavia’s – maar dat laatste weet de Wederhelft nog niet -.

We hadden in eerste instantie nog niets aan de kinderen verteld, omdat 6 weken wachten voor hen moeilijk te bevatten is. Toen we begonnen aan de ren in de tuin, werden ze natuurlijk meteen nieuwsgierig en toen moesten we het wel vertellen. Ze reageerden niet echt enthousiast. Heel even bekroop me de twijfel. Hadden we er wel goed aan gedaan om nu al een huisdier te nemen? Hadden we ons niet teveel laten meeslepen bij het zien van de allerschattigste foto’s?

Tot deze avond in de auto Kind 1 plots, uit het niets, zei: “Zeg mama, we gaan de konijntjes Roeland en Willem-Frederick noemen.”  Ik keek nogal verbaasd en vroeg hoe hij daar zo bij kwam. Heel nuchter antwoordde hij: “Ah, omdat die konijnen ook keicool zijn natuurlijk!”

De voorpret beperkt zich dus toch niet enkel tot de Wederhelft en mezelf, ook de kinderen zijn al aan het genieten. En nu is het aftellen naar 7 juni!