Honderden, wat zeg ik, duizenden boeken zijn er geschreven over zwangerschap, bevallen, baby’s en noem maar op. Hoe interessant ze ook allemaal mogen zijn, toch overkwamen er mij een aantal dingen waarvoor niemand mij gewaarschuwd had. En nu maar hopen dat ze echt niet alleen mij overkwamen, anders sta ik goed voor zot nu 😉

1. Snurken

Echt, tijdens alle zwangerschappen heb ik gesnurkt. Niet zo’n schattig knorrend geluid, maar eerder het geluid van een kettingzaag op speed. Zo erg zelfs dat de Wederhelft er behoorlijk wat slapeloze nachten aan overgehouden heeft. Sterker nog, ik schrok soms zelf wakker van mijn eigen geluid. Kun je er iets aan doen? Geen idee, gelukkig hield het ook meteen na de bevalling op.

2. Nachtmerries

Vooral in het laatste trimester van de zwangerschappen had ik last van levensechte nachtmerries. Geen heksen en monsters, maar compleet opengesneden buiken, bevallen van slangen in plaats van een baby. Genoeg om badend in het zweet wakker te worden en meteen aan je buik te voelen of die er nog wel zat. Ook dit hield gelukkig meteen op eens kindlief veilig en wel geboren was.

3. Lavement

Daar lag ik dan, in de verloskamer, bezig te bevallen van ons eerste kind. Alles onder controle, want de pijn viel al bij al nog mee op dat ogenblik. Een paar uur later besloot ik toch een epidurale verdoving te vragen, eerder uit voorzorg voor wat nog zou komen dan omwille van ondraaglijke pijn. De Wederhelft duwde op het belletje en vrijwel meteen kwam een verpleegster de kamer binnen. Nadat ze de anesthesist opgeroepen had, vroeg ze “of ik een lavementje wilde”, want na die verdoving kon ik immers niet meer uit bed. Eerst snapte ik het niet helemaal, ik had wel andere dingen aan mijn hoofd op dat moment, maar uiteindelijk viel mijn frank. Het is niet echt charmant als je in het heetst van de strijd nog andere dingen produceert dan alleen een baby. Qua gênantheidsgehalte kan het wel tellen, zo’n lavement krijgen en dan tussen twee weeën door naar het toilet spurten. Maar, eerlijk is eerlijk, op het moment zelf kon het me absoluut geen moer schelen, het was pas toen ik er een paar dagen later aan terugdacht, dat het schaamrood me naar de wangen steeg.

4. De assistenten

Nadat zowel de vroedvrouw, de verpleegster, een nieuwe vroedvrouw en een nieuwe verpleegster (lang leve bevallen op de wissel van twee shiften) als gekeken hadden hoeveel ontsluiting er was, kwam de gynaecoloog ook zijn ereloon opstrijken. Hup, persoon 5 die alles controleerde. Tot daar was ik er op voorbereid. Waar ik helemaal niet over nagedacht had, was de vraag of ook de vroedvrouwen, de verpleegster en de arts in opleiding eens mochten kijken. Wel ja, projecteer anders misschien heel mijn onderkant live op groot scherm in de aula!  Ik stemde er trouwens wel mee in hoor, ze moeten het tenslotte ooit eens leren en ik lag daar toch.

5. Aambeien

Vergeet pijn aan een eventuele hechting, vergeet naweeën, vergeet mogelijke constipatie en ongemakkelijkheid bij het plassen. Nee, het enige waar ik ongemak van had waren aambeien. Van het harde persen om die kinderen er uit te krijgen dus. Is dat nu niet stom? Ik presteerde het om 4 kinderen vingers-in-de-neus op de wereld te zetten, had nergens last van, voelde me springlevend en fit, maar moest pijnstillers nemen omwille van iets waarvan ik dacht dat alleen bejaarden het kregen. Wat het nog gênanter maakte, is dat de verpleegster de kamer binnenliep toen er bezoek was, pilletjes op de tafel legde en zei: “Hier zijn de medicamentjes voor de aambeitjes he”. Praten verpleegsters trouwens altijd met verkleinwoorden? Voor een keer was ik blij dat het bezoek uit Nederland moeite had met het Kempische accent. Goed, na een paar dagen was het leed geleden, dankzij neusspray. Jawel, vanaf nu een onmisbaar item in je bevallingskoffer. Neusspray ontzwelt. Meer valt daar niet over te zeggen.

Behalve het feit dat ze gênant waren, stelden bovenstaande zaken echt niets voor. Ik hield me altijd voor dat ze in dat verloskwartier wel wat gewend waren en dat ik dan toch best wel meeviel.

Herkenbaar voor sommigen? Zijn er nog meer dingen die je overkwamen en die je niet zomaar bij ieder familiefeest op tafel gooit? Dan is nu het moment aangebroken om ze te delen, dan weet ik in ieder geval dat ik niet alleen ben 😉