Na ongeveer 40 weken zwanger geweest te zijn, ga je bevallen, Zoals mijn schoonmoeder altijd heel nuchter zegt: “Het is er in geraakt, dus het kan er ook weer uit!”

Uiteraard doen er over bevallingen allerlei horrorverhalen de ronde. Volgens mij is het eigen aan vrouwen om andere vrouwen angst aan te jagen op momenten dat dat volledig ongepast en overbodig is.

Geloof me, bevallen hoeft niet tegen te vallen. Ik blijf bij mijn stelling dat ik liever beval dan dat ik naar de tandarts moet. Mijn tandarts zou het moeten horen, hij doet nochtans zo hard zijn best om mij over mijn angst heen te helpen.

Vanzelfsprekend is geen enkele bevalling hetzelfde en kun je aan het begin nooit voorspellen hoe het zal verlopen, behalve dan dat het eindigt met een baby (of meer). Ik heb mijn 3 bevallingen zonder overdrijven als heel prettige momenten ervaren.

Mijn tips?

1. Focus

Je bent in het verloskwartier om te bevallen. Op dat moment is dat het enige waar de wereld om draait: jij, je partner en de baby. Focus je dus daar op. Geen nood om nog oneindig veel Facebookupdates de wereld in te sturen, iedereen hoort vanzelf wel wanneer het zover is. Laat die tv uit, zet de radio stil. Het klinkt zweveriger dan ik bedoel, maar als je helemaal in je eigen wereldje verdwijnt, kun je ook al je energie in die bevalling stoppen.

2. Bedenk op voorhand wat je prettig vindt, maar pin je daar niet te veel op vast

Voor de bevalling hadden wij met de gynaecoloog doorgesproken wat wij fijn zouden vinden tijdens en net na de bevalling. Erg lang was onze wensenlijst niet, voor mij was het belangrijkste dat ik een epidurale verdoving zou krijgen wanneer ik er om vroeg. De Wederhelft vond het belangrijk dat hij bij de baby kon blijven in geval van een keizersnede of een mogelijke complicatie.

Besef gewoon dat het niet altijd mogelijk is om je draaiboek tot in detail te volgen en durf de regie los te laten. Een oud-collega van mij raakte helemaal in paniek toen bleek dat ze de geparfumeerde kaarsjes die ze zorgvuldig uitgekozen had niet mocht aansteken omwille van de rookmelders in de verloskamer. Dit is jaren na datum nog altijd het eerste wat ze vertelt als het over haar bevalling gaat. Jammer toch?

3. Aarzel niet om een epidurale verdoving te vragen als je die behoefte voelt

Vergeet de onzin dat bevallen met een epidurale verdoving “niet echt bevallen” is. en vergeet al helemaal de nog grotere onzin dat je met een epidurale niets meer voelt. Bevallen is bevallen, of je nu een bepaalde vorm van pijnstilling krijgt of niet. Je voelt alles nog, iedere wee, ieder stampje en ja, ook iedere hechting achteraf. Een epidurale verdoving haalt er enkel de scherpe kantjes af. Het zorgt ervoor dat je tussen twee weeën door even op adem kunt komen.

Als je zonder ruggenprik wilt bevallen, dan moet je dat zeker doen. Wees alleen niet bang of te trots om op een gegeven moment toch de anesthesist vast te klampen als je voelt dat je over je grenzen aan het gaan bent.

Ik ben 2 keer met en 1 keer zonder verdoving bevallen, maar heb alle drie de bevallingen even intens beleefd.

4. Loop niet te schelden op je Wederhelft en de vroedvrouw

Zij kunnen er ook niets aan doen en het kost teveel energie, Echt. Energie die je voor andere dingen nodig hebt, dat kind er uit krijgen bijvoorbeeld.

5. Schakel je Wederhelft in als coach

Tijdens het hele proces van arbeid en bevallen, was de Wederhelft mijn coach en spreekbuis. Hij luisterde naar wat de gynaecoloog zei en herhaalde precies hetzelfde tegen mij. Zijn stem was het enige wat tot mij doordrong. Op het hoogtepunt van de weeën ontplooide hij zich tot een ware drill-instructor. Met een timer in de hand zat hij me aan te moedigen: “Komaan, 45 seconden, komaan, nog 15 seconden en je zit op de piek, nog 30 en je hebt een minuut rust!”  Het klinkt absurd, ik weet het, maar het was perfect, uren aan een stuk. Ik moest enkel luisteren en uitvoeren. Bovendien voelde hij zich zo ook betrokken in het hele proces. Vergeet immers niet, jij ligt dan wel te bevallen, maar voor diegene die naast je zit, is het minstens even spannend en onbekend!

Ter voorbereiding op de bevalling kun je ook talloze puf- en andere cursussen volgen, maar dat heb ik niet gedaan. Ik voelde er weinig voor om met twintig andere zwangeren in een ruimte te zitten hijgen. Ja, dat is het clichébeeld dat in mij opkomt als ik aan zwangerschapscursussen denk. Maar ook hier weer, als je je daardoor gerustgesteld voelt: doen!

Ook dat andere torenhoge cliché is waar trouwens; als dat kleine glibberige hummeltje dan uiteindelijk op je ligt, vergeet je alles 🙂