De laatste dagen wordt er hier aan tafel nogal gediscussieerd. Over baby’s en kinderen in allerlei leeftijdscategorieën.
Kind 1 en 2 raken vaak verwikkeld in uitvoerige gesprekken over hoe het nu allemaal in elkaar zit. Zo ook een paar dagen geleden.
Kind 2: “Mattisje is een baby”. Mattis is het zoontje van vrienden, 1,5 jaar.
Kind 1: “Nee, dat is geen baby, want hij kan al lopen.” Lopen blijkt hier dé doorslaggevende factor te zijn bij het bepalen of je wel of geen baby bent.
Kind 2: “Ja, maar hij is wel nog klein.”
Kind 1: “Dat is omdat hij een tweeling is.”
Ik: “Maar Mattis is toch geen tweeling?”
Kind 1: “Jawel mama, hij mag toch nog niet naar school?”
Ik weer: “Nee, dat klopt, maar toch is hij geen tweeling. Een tweeling ben je als je een broer of zus hebt die op dezelfde dag jarig is.”
Kind 1: “Maar wanneer wordt hij dan een tweeling?”
Ik: “Hij wordt geen tweeling. Hij wordt gewoon groter en dan kan hij over een tijdje ook naar school.”
Kind 2: “Willem-Frederick en Elizabeth zijn wel een tweeling hé?”
Ik: “Ja, want zij zijn wel op dezelfde dag jarig.”
Kind 1: “En als ze dan naar school gaan?”
Ik: “Dan zijn ze nog steeds een tweeling. Dat zal altijd zo zijn.”
Kind 1 kijkt naar Kind 2 en zegt met een diepe zucht: “Mama is een beetje zotjes. Ze zegt dat Willem-Frederick en Elizabeth nooit kinderen zullen worden, maar altijd een tweeling zullen blijven!”
De hele uitleg en discussie die daarna nog volgde zal ik jullie besparen. Ik kan alleen zeggen dat ik nog steeds niet gevonden heb hoe ik het op een voor hen te begrijpen manier moet uitleggen. Grote kans dat er aan deze discussie dus nog een heel vervolg komt 😉
Haha oeps. Ik heb de kinderlijke opvatting over baby’s en lopen 23 jaar lang volgehouden. Op zich besef ik me ook wel dat er meer factoren zijn, wel een van de eerste gedachten van mijn innerlijke kind☺
haha! 🙂
Bij ons is de baby-tijd uitgebreid tot zo ongeveer “elk kind kleiner dan kleine zus”. Peuters, daar doen ze niet meer aan mee nu ook kleine zus naar school gaat.
Leuke blog maar ik verslikte me pas in mijn eten bij de reacties. Buukepitje, die hou ik er in, geweldig woord!
Ja, hier ook een regelmatig weerkerende discussie (behalve dan het tweeling-deel) 🙂 Dat haar broer nu geen baby meer is, maar een peuter, da’s toch een hele aanpassing voor de dochter.
Geweldig. Baby, peuter, kleuter of tweeling.
Mss eens proberen met: “je bent enkel een tweeling als je samen in mama’s buik zat’ ?
Goed idee, maar toen ik de vorige keer over baby’s in de buik vertelde, besloten ze dus dat ze er alle vier tegelijk in gezeten hadden en er om de beurt uitgekropen zijn. Met als afsluitende vraag: mogen wij eens door jouw buukepitje kijken of er nog baby’s in zitten? Ook dat was niet het resultaat waar ik op gehoopt had 🙂
Haha, dat niet lopen betekent dat je een baby bent horen we hier wel vaker ? m’n dochter zal dus tot haar dood een baby blijven ?
Maar heerlijk zulke discussies! ?