Toen ik zwanger was Kind 3 en 4 las ik zoveel mogelijk over het onderwerp meerlingen. In veel artikels kwam naar voor dat een tweeling minder snel begint te praten. Ze zouden niet zo snel de behoefte hebben om zich voor ons verstaanbaar uit te drukken, omdat ze altijd een broer of zus hebben die hen perfect begrijpt. Ik vond dat een nogal flauw excuus van meerlingouders om te verdoezelen dat hun kinderen op taalvlak minder snel ontwikkelden. Ik weet het, ik heb nogal de neiging om te denken dat ik het beter weet – we werken er aan.
Ondertussen is onze tweeling 2 jaar en 3 maanden en ik moet toegeven, ze beantwoorden volledig aan het beeld dat geschetst werd in de artikels. Ze vertellen de meest fantastische verhalen, hebben allerlei vragen en weten perfect wat ze willen, maar behalve hun andere helft, begrijpt niemand er ook maar iets van. Het levert vaak hilarische, maar ook frustrerende momenten op. Als je niet meteen begrijpt wat ze bedoelen, herhalen ze net hetzelfde als eerst, alleen dan nog net iets luider.
Maar toch, sinds een week, beginnen ze eindelijk verstaanbaar in zinnen te praten. Een aantal maanden geleden, toen we zaten te wachten op de eerste woordjes, bij voorkeur ‘papa, ‘mama’ of in het slechtste geval ‘Bumba’, verraste Kind 3 ons door voor “kaas” als eerste woord te kiezen. Dat was ongetwijfeld zijn Nederlandse kant die zich manifesteerde. Ook zijn eerste zin was vrij onverwacht en uit het leven gegrepen: “Kijk, mama! Het paardje kakt!” Zo weet je meteen ook wat voor spannende dingen wij allemaal meemaken tijdens een fietstocht.
Ondertussen is het bij die ene zin gebleven en maakt hij zich verstaanbaar door middel van losse woorden en drukke gebaren. Toppers momenteel zijn: “kom mama, koekie” “kom mama, snoepie” en “kom mama, ijsie”, gevolgd door enthousiast op en neer springen voor de desbetreffende kast of de deur naar de kelder. Ik zie een bepaald patroon.
Kind 4 maakte zich niet druk en deed ook geen enkele moeite om verstaanbaar te gaan praten. Bij haar lijken heel lief lachen en prinsessig doen nogal te helpen om te krijgen wat ze wilt. Vooral Kind 1 en de Wederhelft zijn hier heel gevoelig voor.
Tot eergisteren.
Ik stond in de veranda te strijken toen ze plots kwam aangerend vanuit de tuin.
“Mamaaaaaaaaaa, mamaaaaaaaaaaaaa! Kijk, de papegaai is kapot!”, en ze liep heftig zwaaiend met een dode merel naar binnen.
Van een aparte eerste zin gesproken…!
Wat waren de eerste woordjes en zinnetjes van jullie kinderen?
Voor wie graag meer wilt weten over twee- en meerlingen, zelf zwanger is van een tweeling of een jonge tweeling heeft, kan ik dit boek aanraden:
En sterker nog, ik geef mijn exemplaar weg! Wat moet je doen om te winnen? Like de Facebookpagina en laat daar of onder deze blog een reactie achter. De eerste die reageert krijgt het boek opgestuurd.
*UPDATE: Het boek is ondertussen weggegeven !*
Hoe leuk! Hier ook een tweeling, Ella en Charles… Oja, ook interesse in het boek trouwens. 🙂
Hoe leuk! Hier ook een tweeling, Ella en Charles! Oja, en ook interesse in het boek! 🙂
Severine, als je me je adresgegevens stuurt, dan zorg ik dat het boek begin volgende week bij jou in de bus zit!
hallo hier tweelingmeiden van 20 maand. ok ze hebben hun eigen taaltje maar de jongste van de bende kan zich al heel goed verstaanbaar maken in onze taal al veel beter dan grote broer ook toen hij die leeftijd had. ze vragen wel veel achter mekaar. en als we ze dan scheiden (als ik geen oppas heb om te gaan werken) dan zijn ze savonds blij van mekaar terug te zien maar ze zijn dan ook weer zo verschillend van karakter.
hier misschien dan toch een uitzonderlijke tweeling. Tweelingdochtertje (net twee) maakt zich al maanden verstaanbaar. Het eerste woord van haar tweelingbroertje was trouwens de naam van zijn tweelingzusje, waarmee hij zich erg lang identificeerde. Sinds kort zegt hij ook zijn eigen naam. Een staaltje taalgebruik van onze Ella (tweelingdochter) toen ze 22 maanden was: we logeren in centerparcs in een huisje voor een vijver. Ze zijn beiden gecharmeerd door de eendjes. Leander heeft een speelgoedje vast waarmee Ella graag wil spelen, maar hij wil het niet afgeven. Ik hoor haar zeggen: ‘kijk Leander, eendjes op het water’. Waarop hij zijn speelgoed laat vallen en naar het venster wandelt. Missie geslaagd voor Ella: ze kan zich het speelgoedje toe-eigenen (en er waren geen eendjes)…
Dat tweelingboek heb ik ook. Ik lees er al lang niet meer in, maar ik houd het mijne toch bij, als herinnering aan een toch niet altijd even gemakkelijke periode…
Wat heerlijk dat ze al zo snel konden praten! Ik merk dat ik er heel erg naar uit kijk. Ik probeer ook zoveel mogelijk met hen te praten, maar ze lijken er niet door geboeid. Maar ach, plots zullen ze niet te stoppen zijn!
(en wat een inventieve dochter heb je zeg :-))
Geen tweeling bij mij thuis, wel zussen die een jaar schelen. Die spraken hun eigen taal. Ooit meegemaakt: ze zitten op de mat te spelen. Stoppen. Kijken mij beiden aan. De oudste brabbelt iets, ze kijken naar elkaar, terug naar mij en allebei sterven ze quasi ter plekke en simultaan van het lachen.
Ik heb me nooit meer zo ongemakkelijk en verward gevoeld als die dag.
ooh, hel. Dit zal hier ook ooit nog wel eens gebeuren, dan zal ik eens aan je denken 🙂