Dat de babytijd hier al een poosje achter de rug is, dat wisten we al. Daar ben ik ondertussen ook echt blij om. We hebben er intens van genoten en zitten we volop in de volgende fase.

Gisteren namen we een nieuwe stap. Ik schreef Kind 3 en 4 in op de kleuterschool. Slik. 1 september mogen ze starten. Over dik twee maanden dus. Slik.

Mijn twee laatste baby’s worden groot en zijn tegelijk ook nog zo klein.

Een gevoel van paniek en emotionele onredelijkheid bekruipt me. Ik wil ze helemaal nog niet afgeven – ja, want zo voelt het echt – , ze zijn nog zo klein! Het zal niet lukken, ze moeten nog een middagdutje doen, zijn nog niet zindelijk en kunnen amper praten!

Mijn rationele kant roert zich en drukt al deze argumenten vakkundig de kop in. Zowel Kind 1 als Kind 2 besloten zindelijk te worden in de laatste week voor ze naar school gingen. Ja, ze konden veel beter praten en hadden een bredere woordenschat dan Kleine Broer en Zus, maar ze waren zo verlegen dat niemand daar iets van merkte. Ook met hen kwam het goed. Kind 1 blijft een stille jongen, maar bloeide helemaal open in de kleuterklas. Kind 2 is ondertussen haar eigen luidruchtige zelf op school. Lief, rustig, maar wel altijd aan het babbelen. Geen idee van wie ze dat heeft. 

Geen reden dus om me zorgen te maken.

En dat vindt ook mijn tweeling. Alsof ze merkten dat ik er nog geen goed oog in had, begonnen ze deze morgen plots twee-woord-zinnen te spreken. We konden samen met z’n drietjes een boek lezen zonder dat er ruzie was over wie de bladzijde mocht omslaan en als kers op de taart gingen ze zonder morren regelmatig op het potje zitten. Tot nu toe zonder resultaat, maar de eerste stap is gezet.

Mijn kleintjes, stiekem toch al groter dan ik soms denk <3