Sinds de eerste Say What? van een paar weken geleden, ben ik trouw alles gaan opschrijven. Niet te schatten hoeveel uitspraken 4 kinderen produceren. En dan nog liefst allemaal tegelijk, zodat ik er toch weer vergeet natuurlijk.

Een overzicht van de voorbije weken:

* “Dit is een elastiekje. E-las-tiek. E-las-tiek.”  “Rekker”  (Kind 3 met brede grijns)

* Kind 2: “Mama, waarom is er geen regenboog? Ik zie zon en regen, dan moet dat toch?” “Dat weet ik niet eigenlijk.” “Mama, jij bent niet erg slim hé!”

* Eentje uit de oude doos:  Kind 1 liep vorig jaar huilend naar me toe: “Mamaaaaaaaaaaaaaaaa! Er zit een balk in mijn vinger!”  Dat overdrijven, dat heeft hij van mij, ik geef het toe. Het was een mini-splinter.

* En een andere uit de oude doos: “Waar ben jij goed in op school?” “Ik ben de beste in heel traag lopen. Soms val ik bijna om, zo traag ben ik!” (Kind 1 , toen 3,5 jaar)

* “Gierle ligt in België toch hé?” “Ja, dat klopt.” “Dus Gierle ligt eigenlijk op België dan?”  “Euhm, ja, zo kun je het misschien wel stellen. In ieder geval als je het op een landkaart ziet.” ” Dus als ik een put graaf, dan schep ik Gierle weg en sta ik alleen in België?”

* “Mama, hoe komen die beestjes in mijn tanden”, vroeg Kind 1 na zijn tandartsbezoek. “Door teveel suiker te eten en misschien net niet genoeg te poetsen.” “Maar is suiker een beest dan?” “Nee, suiker is suiker. Maar suiker zorgt er voor dat de sterke laag rond jouw tandjes minder sterk wordt.” “Maar hoe doet suiker dat dan? Heeft suiker zelf ook tandjes? Want als het geen tanden heeft, dan kan het ook niet mijn tanden kapot bijten. Toch? ”    Ok, die vragen had hij beter durven stellen aan de tandarts zelf.

* Ik vroeg aan Kind 2 welke jurk ze morgen aan wil trekken op het verjaardagsfeestje van Kind 1. Ik haal een uit haar kast, ze kijkt en zegt dan heel vertwijfeld: “Maar mama, zal Sieben die wel mooi vinden?”      Het eerste lief is een feit.

* En om verder te gaan op het lief van Kind 2, vroeg ik aan haar wat ze dan gaan doen als hij hier is morgen. “Dan gaan we bij de konijntjes zitten en knuffelen.”  Ik verslikte me toch lichtelijk in mijn thee en dat merkte ze. “Maar mama, de konijnen, niet elkaar hé, seee-hee-eeg!”   3,5 jaar en ik kan nu al niet meer volgen. Waar gaat dat eindigen.  Maar ’t is een schat van een jongen, dat lief, dus dat compenseert. 😉

* “Wie ben jij?”, terwijl ik naar Kind 4 wees in de hoop dat ze haar eigen naam leert uitspreken. “Mooi.”  “Ja, je bent erg mooi, maar wie ben jij?” “Prinses.” “Wat is jouw naam dan?” “Mooie prinses.”     De juf is gewaarschuwd. 

Delen jullie ook de meest opmerkelijke uitspraken van jullie kroost?  Ik kijk er al naar uit om ze te lezen!