Stream of consciousness.. een stroom van bewustzijn.  Een term die ik in een lang vervlogen studententijd leerde kennen in een cursus literatuurwetenschappen, toen we het hadden over Ulysses van James Joyce. Een stream of consciousness is een weergave van je gedachten, die vaak van de hak op de tak springen en elkaar nog vaker in een razendsnel tempo opvolgen.

De term mag van misschien wel gebruikt worden in de literatuur, het is vooral van toepassing op onze kinderen tegenwoordig.

Het begon gisteren allemaal toen we een postpakketje ontvingen. Een pakketje met daarin Zweedse lolly’s, die ik een tijd geleden gewonnen had.

“Dat zijn precies wel rare lolly’s hé. Ah ja, want die komen uit Zweden. Waar ligt Zweden? Waarom ligt Zweden zo ver? Is dat dan een ander land? Maar leefden er in Zweden ook dinosaurussen? Of niet? Ah ja, want nu zijn er geen dino’s meer hé. Maar áls er nog dinosaurussen zouden zijn, zouden ze dan in Zweden wonen? En zouden ze dan de mensen opeten of alleen de lolly’s? Maar lolly’s zijn slecht voor de tanden hé . Dus als de dino’s eerst lolly’s zouden eten, dan hadden ze geen tanden meer om de mensen op te eten. Dat is een goed idee. Als een dinosaurus mij zou bijten, zou hij mij dan opeten of alleen maar een hap nemen? Want als hij alleen maar een hap neemt, dan is dat toch verspilling hé mama. En verspilling mag niet. Als ik nu mijn lolly niet helemaal opeet, is dat dan ook verspilling? Maar ik ga die wel helemaal opeten hoor. Mijn handen plakken. Ik wil het Hello Kitty– washandje voor mijn handen. Hebben ze in Zweden ook Hello Kitty? Waarom hebben wij geen Hello Kitty-drinkbeker mama, dat zou Zus ook wel heel leuk vinden. Want Zus houdt van roze en Hello Kitty. Toch hé? Hello is Engels. Ik spreek ook Engels, maar nog niet zo goed als Tante Kate. Zijn er ook roze dinosaurussen mama? Ik denk het niet. Want roze dinosaurussen, dat is zoals roze paarden, dat zijn geen paarden maar eenhoorns en die bestaan niet echt. Waarom bestaan eenhoorns niet echt eigenlijk, dat zou toch mooi zijn? Zijn er ooit draken geweest? Waarom niet? Ik vind dat stom. Mogen wij een draak als huisdier? Of een hond. Ik wil een hond. Waarom mogen wij geen hond? Ik denk dat de konijntjes dat heel leuk zouden vinden mama. Ik vraag het wel aan papa. Waar is papa eigenlijk? Waarom moet papa werken? Is hij met de auto gaan werken? Eet hij dan zijn boterhammen op in de auto? Is dat gezond? Daarom gaat papa sporten ’s avonds, want in de auto kan hij niet sporten. Vind jij sporten leuk mama? Waarom niet? Ik wel, maar alleen als ik niet hard moet lopen. Dan heb ik geen energie genoeg. Krijg je energie van lolly’s mama. Ik denk het wel, ik voel het al. Ik ga naar buiten.”

Zo. Geen nood om je door Ulysses te worstelen. Gewoon 5 minuten met Kind 1 aan tafel gaan zitten.

En ja, Kind 2 en ondertussen ook Kind 3 en 4 praten ook zo. Topconversaties hier aan tafel. En dan durf ik me nog soms af te vragen waarom ik ’s avonds zelf een hoofd heb dat op ontploffen staat door een niet aflatende gedachtenstroom. 🙂