Co-sleeping, samen met je kind in 1 bed of in ieder geval in 1 ruimte slapen. Het is in wezen niet zo aan mij besteed. Ik hou er namelijk nogal van om helemaal tegen de Wederhelft aan gekruld in slaap te vallen. Een kind tussen ons beiden bemoeilijkt dat proces enigszins.
Zo kozen wij er dus voor, bij de geboorte van Kind 1, om hem meteen vanaf dag 1 in zijn eigen kamer in een bedje te leggen. Werkte goed. De eerste maanden althans. Daarna bleven we aan de gang met nachtvoedingen om hem te troosten. Ook daar weer geen probleem. Toen echter na een jaar een nachtvoeding alleen geen soelaas meer bood, ging ik op een veldbedje in zijn kamer slapen. Dat werkte even, maar was in hoogzwangere toestand geen top-idee.
Op een gegeven moment werd onze slaapnood zo hoog, dat we Kind 1 standaard bij ons in bed legden. Hij sliep prinsheerlijk. Bij voorkeur diagonaal in bed, zodat wij allebei opgekruld in een hoekje lagen te klappertanden. Die periode ging even snel als ze gekomen was ook weer over.
Net op tijd, want toen begon Kind 2 aan haar periode “knuffelbehoefte” ’s nachts. Ook maanden en maanden aan een stuk lag ze tussen ons te ronken. Zij lag dan wel stil, maar snurkte er op los.
Uiteindelijk loste dit probleem zichzelf op toen Kind 1 en 2 besloten in dezelfde kamer te slapen. Ja, daar kwamen ze zelf mee, wij hadden met ons slaaptekort-hoofd nooit aan die mogelijkheid gedacht.
Hoera! Ruim een half jaar hadden we ons bed meestal voor onszelf.
Tot nu.
De schoolstart doet rare dingen met een kind en 1 van die dingen is een ongelofelijke knuffelbehoefte/verlatingsangst. Overdag lijken ze er geen last van te hebben, ’s nachts daarentegen des te meer.
Sinds 2 september staat Kind 3 elke nacht om klokslag 0u12 in de gang te brullen. Hij raakt enkel gekalmeerd door tussen ons in te komen liggen en slaapt dan ook meteen weer verder. Liefst in stervorm, armen en benen wijd uitgestrekt, ook dat nog.
Dus hoewel co-sleeping niet op mijn favorietenlijstje stond, hebben we het de afgelopen 5 jaar toch al meer wel dan niet gedaan. En ergens is het ook wel gezellig en knus, maar stiekem lig ik nog steeds liever alleen in bed. Maar net als bij alles; de rust en het veilig geborgen gevoel van onze kinderen gaan voor alles! Bovendien: het is maar een fase, het is maar een fase!
Hebben jullie kinderen ook zo’n knuffelbehoefte ’s nachts? Brengen jullie de nachten ook regelmatig door met 1 of meerdere kinderen in bed? Tips om iets comfortabeler te slapen?
Ik had vaak de baby bij mij ons in bed. En peuters ook nog wel. Daarna hield het wel op.
Hier is het gelukkig maar een uitzondering, dus ALS ze al eens ontrootsbaar lijkt ’s nachts, dan leg ik ze met veel plezier tussen ons in. Eigenlijk wel leuk dan, zo’n peuterhandjes in je nek 🙂
Onze kleine man ligt in onze kamer, maar in zijn eigen bedje en achter een muurtje. Moet ik niet te ver lopen voor nachtvoeding.
I love my co sleeper!!! Echt hoe wij dat ooit gedaan hebben zonder ik weet het niet meer en ik wil het niet meer weten 😉 bij kind 2 hadden we dus een co sleeper aangeschaft en sindsdien nooit meer moeten opstaan voor “de baby” ondertussen ben ik zwanger van kindje 5 en nog altijd super grote fan!!
Een groter bed maakt dat je comfortabeler slaapt met kinderen 😉 Wij hebben er bij onze verhuizing voor gekozen om samen te blijven slapen en hebben nu een bed van 2.80m breed. Onze jongens (4 en 7) slapen bijna iedere nacht bij ons. Ons dochtertje van bijna 1 juist weer niet, want die vindt het op dit moment een beetje té gezellig met iedereen in bed en probeert iedereen wakker te maken als ze de kans krijgt. Wij vinden het heerlijk!
Klinkt heerlijk! Ik denk dat het bij ons ook iets makkelijker wordt als de kinderen stil blijven liggen, want er is ruimte zat, alleen niet als een iemand diagonaal of dwars gaat liggen 🙂 Fijn om zo’n positieve ervaringen te horen in ieder geval!
:o) hihi, zelfde hier : het is een fase… het is een… Ondertussen is de kleinste al bijna 3, en die vindt niks leuker dan ’s nachts nog tussen ons in te kruipen. Halverwege de nacht houden we nog een melkstop en al liggend aan de borst sutselen hij en ik dan terug in slaap ;o) Het eerste deel van de nacht is wel al helemaal heroverd door de papa :o)
Ik denk dat het er echt vanaf hangt hoe jullie dat zelf ervaren. Als je het niet erg vindt om elke nacht met één of meerdere kinderen in bed te slapen, dan hoef je daar eigenlijk niets aan te veranderen. Wij hebben het nooit ’toegelaten’. Ik stel ook vast dat de kindjes sinds het einde van de vakantie slechter slapen. Er zullen inderdaad ’s nachts meer prikkels moeten verwerkt worden. Onze oudste dochter had ineens schrik van ‘boeven’ en van ‘de dood’. We zijn er een week lang een paar keer per nacht uitgemoeten om haar gerust te stellen. In diezelfde week sliep ook onze zoon onrustig (overgang naar het grote bed). Ik suggereerde mijn man om die twee samen te leggen (zoals op vakantie), maar daar wilde hij niet mee beginnen. Ik denk dat het met al die zaken zo is: eens ze het gewoon zijn, is het zoooo moeilijk om dat weer af te leren (gesteld dat je dat wil, natuurlijk). Als wij onze oudste tijdens haar eerste schriknacht bij ons hadden genomen, lag ze daar wellicht nu elke nacht. We hebben het niet gedaan, hadden een week onrustige nachten en nu gaat het beter. Onze zoon slaapt sinds zaterdag in zijn grote bed, en heeft nog maar één keer goed geslapen. Maar het komt niet bij ons op om hem bij ons te laten slapen…
Toen ik jong was en niet kon slapen mocht ik bij mijn ouders in een reisbedje aan hun voeteinde liggen. Dat stelde mij voldoende gerust om wel te kunnen slapen. Misschien is het een optie… want ik begrijp jullie ook wel: je kan moeilijk zeggen dat kind X wel mag komen slapen en kind Y niet, en misschien willen ze op een nacht wel alle vier samen…
Hoe dan ook zou ik niet goed slapen zelfs met één kind, maar ook dat moet iedereen voor zichzelf uitmaken…
Nog nooit gedaan eigenlijk, maar ik kan me voorstellen dat je met slaaptekort alles uit de kast/ iedereen in bed haalt! Alleegow, je weet wel he☺️
Ik slaap samen met mijn jongste (6maand) en toen Louise vorig jaar naar school ging heeft ze ook weer een half jaar terug elke nacht bij mij geslapen. Nu af en toe. Ik vind et niet erg, lekker knus en gewoon zoooo handg met de nachtvoedingen voor de kleinste.
Zolang dat ze niet alle vier samen bij jullie komen liggen moet dit nog wel lukken.