Ik weet het, er zijn een paar ongeschreven regels in blogland. Een daarvan is dat je geen bericht moet posten als je emotioneel bent. Een tweede is dat je nooit op de man moet spelen en een derde – als mama-blogger – is dat je je best ver weg houdt van het onderwerp flesvoeding vs. borstvoeding. Sorry, maar ik ga het allemaal aan mijn laars lappen.
Vanavond was ik te gast in het programma Karen en De Coster van Vier. (voor wie wil: woensdagavond om 21:00 te zien). Er zou namelijk, naar aanleiding van de Week van de Borstvoeding, een debat gehouden tussen ‘borstvoedingsmama’s’ en ‘flesjesmoeders’. Ik werd gecontacteerd, uiteraard voor de laatste categorie.
Ik was bereid om mee te werken omdat ik een positieve boodschap wou brengen. Althans, ik hoopte dat ik er een platform voor zou krijgen. Maar ook in televisieland blijkt time money te zijn, dus van mijn pleidooi kwam weinig in huis.
Beste Roeline,
Vanavond waren we samen te gast in Vilvoorde, voor de opnames van Karen en De Coster. Jij als vertegenwoordigster van de borstvoedende mama’s, ik als de flesjesmama.
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik mijn petje af doe voor de zaak die je uit de grond gestampt heb. Ik heb oprecht bewondering voor mensen die een duidelijke missie en doel hebben en dat weten te vertalen naar iets succesvol. Als mensen in mijn omgeving om raad vroegen in verband met borstvoeding, dan verwees ik ze regelmatig naar Boobs’n Burps door. Ik mag dan wel overtuigd flesjesmama zijn, ik ben absoluut niet anti-borstvoeding, dat lijkt me een evidentie.
Ik luisterde ook geboeid naar de twee getuigenissen van mama’s die respectievelijk al 2 en 4 jaar borstvoeding geven. Fijn om te zien dat iedereen zijn eigen weg daar in kan volgen.
Uiteraard was ik ook benieuwd naar jouw verhaal. Niet zozeer het verhaal van een borstvoedende moeder, maar dat van een professional, die dagdagelijks met het onderwerp bezig is. Ik hoorde de passie en bevlogenheid in je stem.
Het gesprek, en daarmee meteen ook het hele item, werd snel afgerond. Je eindigde met een uitsmijter van formaat: “ieder zijn eigen keuze, maar iedereen met wat gezond verstand kiest voor borstvoeding.”
Ik voel me persoonlijk aangesproken, hoewel dit waarschijnlijk niet je bedoeling was. Ik voel me niet alleen aangesproken, het voelt als een slag in mijn gezicht. Echt, ik ben een jonge vrouw met een meer dan goede dosis gezond verstand. Een vrouw die absoluut alles doet in functie van en uit liefde voor haar kinderen. Een vrouw die zichzelf regelmatig in vraag stelt en kijkt waar het anders en beter kan. Maar bovenal ben ik een geweldige mama met 4 fantastische kinderen. Dat ik voor de fles in plaats van de borst koos, verandert daar niets aan.
Ik wil pleiten voor meer verdraagzaamheid. Meer samenhorigheid tussen moeders onderling. Kersverse mama’s zijn kwetsbaar. Ze voelen zich vaak onzeker, zitten op een rollercoaster van emoties en zijn erg vatbaar voor kritiek. De druk op hun schouders is dan ook zo torenhoog. De zwangerschapskilo’s moeten er zo snel mogelijk af, na 6 weken word je in de sportschool verwacht. Je moet gaan voor je carrière én je gezin. Bovendien is het belangrijk je sociaal leven te onderhouden en ook nog eens een ravissante vrouw en minnares te zijn. Is het dan niet onze plicht als mede-mama om die kersverse mama’s een hart onder de riem te steken, ook als sommige keuzes niet helemaal stroken met de keuzes die we zelf zouden maken?
Hoe sta jij tegenover een ruimere campagne, die zich niet alleen toespitst op borstvoeding, maar ook op flesvoeding? Een campagne die ervoor zorgt dat toekomstige ouders zich op een correcte manier kunnen informeren over de voor- en nadelen van zowel borst- als flesvoeding. Op basis daarvan kunnen ze zelf een persoonlijke keuze maken. Een keuze die enkel hun gezin aanbelangt.
Leven en laten leven. Begeleiden en informeren waar nodig, zonder te oordelen of te veroordelen. Er in geloven dat iedere moeder keuzes maakt die voor haar en haar kind op dat moment het beste lijken.
Graag had ik hierover na de opnames een boompje met jou opgezet, dat had ongetwijfeld tot een boeiend gesprek geleid en een wrang gevoel bij mij weggenomen. Jammergenoeg is het er niet van gekomen.
Ik hoop dat je, samen met je team, nog veel (toekomstige) mama’s kunt begeleiden in hun borstvoedingskeuze en ik hoop evenzeer dat ook flesjesmama’s op jouw begrip kunnen rekenen.
Groet!
Annelore
Wauw, dan heb ik jou op tv gezien zonder het te weten 🙂
Na het debat bleef ik met een dubbel gevoel achter, misschien ook omdat het bij ons ook een dubbel verhaal is.
Tijdens de eerste zwangerschap kozen we in volle overtuiging voor borstvoeding. Onze zoon werd na een spoedkeizersnede onder algemene verdoving geboren. Zelfs met een half slaapdronken hoofd werd hij al snel aangelegd.
Aanvankelijk was iedereen enthousiast dat het goed zou gaan, maar naar het einde van mijn verblijf in het ziekenhuis was ik daar niet van overtuigd. Enkel borstvoedingsverpleegkundigen werden er bij gehaald en die bevestigden mijn vermoeden, onze zoon dronk bijna niets… Het werd dus afkolven en via flesjes die melk aan hem geven.
Het is gelukt om bijna 3 maand alle voedingen af te kolven (al blijft er dan niet veel meer over van de dag buiten kolven, voeden en alles steriliseren) maar toen kon de productie de vraag niet meer volgen en zijn we overgestapt naar kunstvoeding.
Bij onze tweede zoon wou ik de borstvoeding opnieuw een kans geven. Hij was een betere drinker dan zijn broer, maar echt vlot is het ook bij hem niet gegaan. Uiteindelijk kwam de kolf er ook aan te pas om hem toch voldoende te laten drinken. Hier zijn we na twee maand gestopt en ook overgestapt naar kunstvoeding.
Met meer persoonlijkere begeleiding was het de tweede keer misschien toch gelukt om borstvoeding te blijven geven, maar de keuzes zijn nu eenmaal gemaakt en onze beide zonen groeien en bloeien.
Wat wil een mama nog meer? 🙂
Zonder het te weten heb ik jou dus gisteren op tv gezien 🙂
Na het debat bleef ik zelf ook met een gemengd gevoel achter: ben ik dan als flessen-mama (wat een woord…) dan niet goed bezig?
Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik overtuigd om borstvoeding te geven. Zelfs na een spoedkeizernede werd onze zoon snel aangelegd. Wat eerst wel leek te lukken, bleek tegen het einde van mijn verblijf in het ziekenhuis totaal niet het geval te zijn. De drinkreflect was er niet… Dus ging ik naar huis met een kolf en flesjes.
Elke voeding kolfde ik af, maar na bijna 3 maanden kolven was de productie niet meer voldoende en zijn we overgestapt op kunstvoeding.
Bij onze tweede zoon heb ik terug gekozen om borstvoeding een kans te geven. Achteraf gezien had ik beter meteen voor flesjes gekozen. Was het door mijn eigen onzekerheid? Of de weinige ondersteuning? Maar na twee maand ben ik gestopt en bloeit onze zoon verder op flessenvoeding.
Misschien had het de tweede keer anders gekund, maar ik heb geen spijt van de gemaakte beslissingen.
Beide zonen groeien en bloeien, dus het komt allemaal wel goed!
Mildheid zou inderdaad gepast zijn onder mama’s. Alle extremisten onder diezelfde mama’s schijnen te vergeten dat het ouderschap lang niet alleen over de voeding gaat. Het gaar over spelen, zorgen, leren, normen en waarden. Over liefde, over gevoelens. Het is niet omdat mama 1 achttien maanden bv geeft dat zij haar kind laar opgroeien tot een sociaal evenwichtig persoon. Het is niet omdat mama 2 hele dagen haar oogappel naar de biokinderboerderij meetroont dat er geen caprisunnekes met de liter gedronken worden. Maar gaan we mekaars rekening echt maken? Gaan we met een vergrootglas op zoek naar elkaars vermeende zwaktes? In een steriele discussie gaat elk weldenkend mens erkennen dat borsten bedoeld zijn om te voeden. Dat er een gigamachine achter de kunstvoedingsindustrie zit. Akkoord. Maar elke ouder maakt zijn of haar keuzes door meer dan één parameter in rekening te brengen. Net het feit dat er zoveel meespeelt en dat niet alles te herleiden valt naar objectief meetbare argumenten maakt het ouderschap zo ingewikkeld, moeilijk, boeiend, uitdagend, en mooi. Net als onze kindjes, toch ?
Zo jammer dat er zo weinig mildheid in de discussie over kunst- versus borstvoeding is (en dat gevoel heb ik ook in discussies over epidurale verdoving). Mij lijkt het vooral belangrijk om je op voorhand goed te informeren zodat je als koppel bewust kunt kiezen. En soms valt er niks te kiezen omdat borstvoeding geven niet kan/niet lukt of zo moeilijk gaat dat je geen tijd en ruimte meer hebt om graag te zien en te knuffelen. Een baby heeft vooral nood aan veel liefde en geborgenheid en ouders die genoeg draagkracht hebben om die eerste weken ook te genieten van het prille ouderschap en om hun draai te vinden in de nieuwe rol als ouders en koppel met een kindje.
Sorry Annelore, ik wil niemand kwetsen. Het spijt me. Uit heel m’n hart. En nee je bent niet dom. Dat wilde ik niet zeggen. En tuurlijk hou je van je kind. Respect voor iedere keuze. Dus ook die van jou. Ik doe om goed te doen, of ik probeer dat… echt waar. Je bent niet in fout, je doet niet verkeerd. Het is niemands schuld. Iedereen is vrij! Ik tracht enkel een positieve boodschap te brengen. En een tv-debat: dat is niet makkelijk om daarin te nuanceren. Drinken we eens een flesje (wijn) samen? Want ik zag je niet meer na de opnames, jammer, maar ik wilde je nog zeggen: goed gedaan. x roeline
Roeline, ik hou me aanbevolen voor dat flesje wijn. Ik denk dat we een heel boeiende avond kunnen hebben! warme groet, Annelore
Dames,
Ik heb respect voor elk van jullie, jullie individueel, de keuzes die jullie maakten en de drijfveren die je daar voor had.
Maar ‘deze discussie’ gaat niet over ons als individu; dit gaat over ons als maatschappij, als collectief. Hoe gaan we om met informatie en keuzes. Het feit dat we daarover ruzie maken en er kampen bestaan, zegt al heel veel.
Dat iemand voor kunstvoeding kiest: prima, jouw keuze, ik ga je er geen slechte moeder voor vinden, maar die keuze moet je wél (kunnen) maken op basis van correcte en volledige informatie.
Stellen dat kunstvoeding “even goed” is als borstvoeding is eenvoudigweg ronduit fout.
Ik ga even niet verzeilen in een opsomming van dit alles, hier vindt je alvast een mooi lijstje: http://www.medela.com/BX/nl/breastfeeding/good-to-know/breastfeeding-benefits.html
En dat gaat er niet over dat mijn dochter die 2 jaar borstvoeding kreeg al 3x in het ziekenhuis lag met een zware longontsteking, of dat jouw zoon die borstvoeding kreeg toch allerlei allergieën heeft, of dat jouw dochter die kunstvoeding kreeg nooit ziek is.
Dit gaat over statistische, wetenschappelijke conclusies, waar jouw zoon en mijn dochter gewoon één van de zoveel miljoenen zijn.
Annelore, jouw oproep vind ik persoonlijk één van de sterkste die ik deze dagen al zag:
“Hoe sta jij tegenover een ruimere campagne, die zich niet alleen toespitst op borstvoeding, maar ook op flesvoeding? Een campagne die ervoor zorgt dat toekomstige ouders zich op een correcte manier kunnen informeren over de voor- en nadelen van zowel borst- als flesvoeding. Op basis daarvan kunnen ze zelf een persoonlijke keuze maken. Een keuze die enkel hun gezin aanbelangt.”
Dát voorstel is iets waarvoor ik op de hekken ga staan. Want desinformatie over borstvoeding is één, maar die over kunstvoeding is nog véél hardnekkiger én bovendien zoveel moeilijker de wereld uit te krijgen gezien de commerciële belangen die er aan verbonden zijn. Moest de fysiologie van de baby voorop staan, zowel voor borstgevoede als kunstgevoede kindjes, zou de kloof tussen beiden zoveel minder groot zijn…
En ik denk, als je het aan Roeline had kunnen vragen, dat ze je gesteund zou hebben.
Hey,
Wat jammer dat je het zo hebt geïnterpreteerd/aangevoeld. Maar ik snap eigenlijk niet wat nu eigenlijk de discussie is. Uiteraard heeft ieder de eigen keuze, daar is iedereen het toch over eens. Maar punt is wel dat borstvoeding het meest gezonde is. Dat moeders die bewust gekozen hebben voor flesvoeding dit ervaren als een kaakslag, kan ik begrijpen, maar moeten we daarom maar de feiten verzwijgen en het meest gezonde niet meer promoten? Moeten we dan ook vanaf nu de mensen niet meer aanmoedigen van meer te bewegen en te sporten, want hey, de mensen die kiezen om dat niet te doen zouden nu wel eens beledigd kunnen zijn, als je zegt dat sporten het gezondste is… Als je inderdaad bewust die keuze hebt gemaakt, waarom ben je dan eigenlijk zo op je tenen getrapt als mensen je een feit voorhouden dat je dan al reeds kende bij het maken van je keuze? Waarom kan je dan niet gewoon zeggen: “klopt, maar ik heb toch voor flesvoeding gekozen omdat ik dat wou, punt”. Waarom voel je je dan zo aangevallen door dat ene feit?
Goed gezegd, Elke! De reden waarom dit zo gevoelig ligt is gewoon omdat het om onze kinderen gaat, en iedereen (of toch de meesten) het beste willen voor hun kinderen. Dat is nog persoonlijker dan dat het over jezelf gaat denk ik.
Heb je mooi gezegd Elke 🙂
We voelen ons namelijk alleen maar aangevallen, als we weten dat we toch in feite ongelijk hebben… Wie recht in zijn/haar schoenen staat over wat hij/zij doet voelt zich niet aangevallen en legt die kritiek naast zich neer.
Het gaat hier niet over gelijk of ongelijk 🙂
Wel over het feit dat een aantal mensen precies toch niet zo hard achter hun eigen keuze staan als dat ze zelf denken. Als ze dat wel zouden doen, is er ook geen reden om zich aangevallen te voelen als er feiten worden aangehaald. Uiteraard kan het bij mensen vreemd overkomen dat je je kind het beste hebt ontzegt omdat je bvb geen hangtieten wou, maar als dat je reden en bewuste keuze was, dan is dat zo. Waarom je dan aangevallen voelen als er campagnes en acties zijn over het feit dat borstvoeding het beste is voor je kind?
Even kort mijn persoonlijk verhaal: De oudste hier heeft maar een kleine maand bv gehad, en dan heb ik het opgegeven (wegens verscheidene redenen, maar vooral omdat ik onvoldoende geïnformeerd was) Ook andere dingen qua opvoeding deed ik bij haar meer vanuit mezelf, dan vanuit haar standpunt, daar is pas verandering in gekomen toen ik er met haar plots echt helemaal alleen voor stond, pas dan ben ik echt gaan nadenken over opvoeding en al haar facetten en het effect ervan op een kind. En pas dan kwam ik erachter wat bepaalde keuzes mogelijk voor invloed zouden kunnen hebben (of welke invloed ze reeds hadden)
Natuurlijk is dat even een kaakslag, zelfs nu op dit moment voel ik me daar schuldig over, maar ik heb op geen enkel moment boos geweest op zij die het wel reeds zo aanpakte, of me door hen aangevallen gevoeld. Wel heb ik gedacht van: maar alé, waarom heeft mijn lacatatiedeskundige destijds niet meer info gegeven, waarom ben ikzelf niet sneller hier bewust mee beginnen omgaan etc. Enja, als ik er al een vraag over krijg over de oudste, dan heb ik ook meteen de neiging om excuses te zoeken, want ik schaam me voor de keuzes die mijn jongere onwetende ik hebben gemaakt. Maar ik besef wel dat het vooral ikzelf ben die mezelf er zo hard op veroordeel, en niet een andere mama die wel de keuzes volgt die ik nu ook zou willen nemen.
Punt is vooral dat men geen info of zaken moet gaan verstoppen uit angst mensen te kwetsen. Met gezonde voeding en bewegen wordt er ook constant campagne gevoerd, ondanks het feit dat velen ervoor kiezen zich hier niet aan te houden, waarom zou dat dan voor borstvoeding niet mogen? Misschien zouden jonge onwetende moeders zoals ikzelf dingen dan net sneller te horen krijgen, zonder er eerst zelf achter te moeten zoeken, en hoeven ze zich achteraf niet schuldig te voelen om de keuzes die ze hebben gemaakt, omdat ze die dan inderdaad oprecht bewust hebben gemaakt en daar kunnen blijven achter staan. Ongeacht wat die keuze dan uiteindelijk ook is.
Ik begrijp je wel hoor Elke. Ik heb zelf een gelijkaardig parcours achter de rug. Ik heb er dan ook geen probleem mee om borstvoeding ‘gezonder’ te noemen. Desondanks kunnen er 100 redenen zijn om toch flesvoeding te geven. Het gaat me dan ook een stap te ver om moeders die kunstvoeding geven, egoïstisch te noemen…
Voor zover ik weet hebben Roeline, noch ikzelf gezegd dat moeders die voor kunstvoeding kiezen egoïstisch zijn. De aflevering is uiteraard nog niet op tv geweest, maar ik betwijfel het ten zeerste dat Roeline zo’n uitspraak zou doen.
Desalniettemin, stel dat je reden echt zou zijn omdat je geen hangborsten wilt, dan is dat inderdaad egoïstisch, of anders gezegd “zelfzuchtig, gefocust op eigen voordeel” , want je hebt die beslissing gemaakt om een voordeel voor jezelf te hebben.
Betekend dat dat je een slechte moeder bent? Nee, wel dat je op dat moment voor jezelf gekozen hebt, en als je daar volledig vrede mee had en nog steeds hebt, is dat prima. Voel je je daar toch schuldig over, ook goed, maar verwijt een ander dan niet dat ze (per ongeluk) de vinger op de zere plek leggen.
Btw, je zegt er geen problemen mee te hebben het gezonder te noemen, maar toch zet je gezonder tussen haakjes… Beetje contradictorisch niet?
oei, ik had het niet over Roeline, maar over ‘mamadammeke’ die vrouwen die voor kunstvoeding kiezen egoïstisch heeft genoemd. Ik ga mij verder uit deze discussie onthouden. Ik houd niet van negativiteit. Ik pleit integendeel voor meer mildheid onder moeders, dat we elkaar minder zouden veroordelen maar een steun voor elkaar zouden zijn. Ik had overigens volstrekt geen bedoeling met het tussen aanhalingstekens plaatsen van ‘gezonder’. Om maar te zeggen hoe dingen soms buiten iemands wil verkeerd kunnen geïnterpreteerd worden…
Het is is sommige gevallen ook egoïstish, in de zuivere betekenis van het woord. Egoïsme is per definitie niet een negatief iets, voor jezelf kiezen is soms net nodig om te kunnen blijven functioneren. Dus als je die keuze bewust hebt afgewogen en gemaakt, is dat jou keuze, en moet je daar volledig kunnen achterstaan zonder meteen in de verdediging te kruipen als men het benoemt zoals het is.
Zo jammer dat je zo geraakt werd, maar ik herken het wel. Hoewel ik begrijp dat er borstvoedingscampagnes zijn, voelt het steeds opnieuw als een berisping omdat ik mijn kind flesjes heb gegeven. Terwijl ik alleen maar het beste wil voor mijn kind. Maar heel duidelijk wordt gesteld, “het beste” is borstvoeding, flesjes is duidelijk second best… Er lijkt geen ruimte te zijn voor het totaalplaatje, waarbij flesjesvoeding soms echt wel de beste keuze is…
Ik ben blij dat je de blogregels aan je laars hebt gelapt, dat je uiting kon geven aan je emoties en frustraties. En ik kan maar hopen dat er iets goed uit vloeit… meer begrip en verdraagzaamheid van moeders voor moeders… en dat we niet naar elkaar kijken als verschillende partijen…
Liefs,
Tamara
Ik begrijp kunstvoeding (want dat is de juiste term “kunstvoeding”, flesvoeding kan evengoed borstvoeding in een fles zijn) eerlijk gezegd ook helemaal niet.
Iedereen weet dat BV de beste en meest gezonde keuze is, dus waarom zou je je kind niet willen geven wat het best voor hem/haar geschikt is?
Ik begrijp KV enkel bij medische noodzaak bv medicatie die niet complementair is bij BV (maar dat is zowat enkel chemo, voor de rest mag er héél veel), een ernstige ziekte, onderontwikkelde borstvorming waardoor productie niet in stand komt, … maar indien er geen medische noodzaak is, dan vind ik kiezen voor KV persoonlijk egoïstisch.
Sorry, ik zeg ook maar mijn gedacht.
@madammeke, ik vind dit geen gepaste reactie op de blog van Annelore. Moeders die voor flesvoeding kiezen ‘egoïstisch’ noemen, ik kan er niet bij!!! Hoe kom je erbij om andere moeders zo te veroordelen?? Zou jij het fijn vinden als iemand jou egoïstisch zou noemen in je moederschap? En ‘sorry ik zeg ook maar mijn gedacht’ wil net zoveel zeggen als dat je je er helemaal niet voor excuseert. En niet gemeende excuses kan je beter niet maken. Ik ben hier helemaal niet goed van zeg!
Ik volg Roeline en Madameke. Borstvoeding zou de norm moeten zijn wegens objectief aangetoond dat het veel beter is. Je kan dus perfect voor kunstvoeding kiezen, net zoals je ervoor kan kiezen om niet of maar weinig te sporten en ongezonder te eten; eigen keuze maar zeg niet dat het even goed is als het gezondste alternatief. Als je vindt dat je flesvoeding moet geven, dan is dat niks om kritiek op te hebben maar een bewuste keuze, maar kaap dan alstublief niet elke keer de week van de borstvoeding om je aangevallen te voelen.
Ik maak ook helemaal geen excuses hoor.
Dit is nu eenmaal mijn mening, en ik vind het idd egoïstisch om je kind niet het beste te gunnen.
Oh, en niemand zou me egoïstisch noemen in het moederschap, want dat ben ik namelijk helemaal niet. 😉 Alles wat ik doe is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek, en zo dus ook minstens 2 jaar borstvoeding, zoals aanbevolen door de wereld gezondheidsorganisatie.
Ik feliciteer jou met je perfecte moederschap. Spijtig dat het je niet milder/bescheidener gemaakt heeft.
wel, mamadammeke, het is door extremisten zoals jij dat ik op den duur niet graag meer vertel dat ik lang en graag borstvoeding heb geef.
Je helpt niemand verder met je kortzichtige , gepriviligeerde sanctimommy mening.
Twee keer koos ik heel bewust voor borstvoeding onder andere omdat er veel allergieën in de familie zijn. Twee keer lukte het niet ondanks voortdurend afkolven… Ik maakte gewoon niet genoeg melk aan. Ik vond dat heel moeilijk. Bovendien had onze zoon heel wat allergieën. Deze zijn ondertussen even mysterieus weer verdwenen. Toen het niet lukte was ik heel emotioneel en vond het mijn schuld. Maar dat was het niet. Het betekende ook niet dat ik een slechte moeder ben. Dit is een beslissing waar je geen verantwoording voor moet afleggen. Ik begrijp niet dat mensen soms zo vlug oordelen. Er gaat geen derde kindje meer komen maar anders zou ik het terug proberen. Maar ik verwacht even veel respect als ik zou beslissen om toch onmiddellijk een flesje te geven.
Heel jammer dat je dit zo schrijft, Roeline heeft dat totaal niet gezegd. Ze heeft eigenlijk exact gezegd wat jij vind dat ze ‘had moeten zeggen’. Heel erg jammer dat je dat niet gehoord hebt en haar op deze manier portretteert hier. Dat doet haar onrecht aan, en geheel onterecht.
Hallo Griet,
Bedankt voor je feedback. Ik heb het neergeschreven vanuit mijn gevoel, vanuit hoe het bij mij (en bij de andere dame die bij me zat ivm flesvoeding) binnengekomen is. En in ieder geval nooit met de intentie om iemand verkeerdelijk te portretteren, laat dat boven alles staan. Het gaat me ook niet om het ‘winnen’van een discussie. Het gaat er me om dat er eigenlijk geen discussie zou moeten zijn, maar dat we als vrouwen allemaal aan dezelfde kar zouden moeten trekken. Ik hoop dat ik het zo wat duidelijker heb kunnen maken voor je.
Trek het je niet te fel aan Annelore. Jij bent een prima superliefhebbende mama. Wat maakt het infeite uit of het nu flessenmelk of bv is? Als jouw kinderen maar gezond en gelukkig zijn. Dat is het enigste wat telt! Geldt voor alle kinderen trouwens.
Krijg het ervan van dat gepromoot van bv. Bij mij komt het over alsof alleen bv telt, om nog maar te zwijgen over al dat toneel en gestoef en instagramfoto’s van kolven enzo.
Take care girl, je hebt prachtige kinderen. Om jaloers op te zijn.
Groetjes
Leven en laten leven!
Met die bedenking dat iedereen de kans moet krijgen om een geïnformeerde keuze te maken.
Ik heb 2 kindjes borstvoeding gegeven, nr. 2 met meer succes dan nr. 1. Ik was overtuigd in deze keuze MAAR heb toch een beetje een wrang gevoel bij de manier waarop. Nr. 2 was gigantisch groot en hongerig bij de geboorte en kreeg niet genoeg voeding binnen, met koorts en veel gehuil tot gevolg waardoor hij nog minder binnen kreeg. Ik wou toen een flesje bijgeven om de grote honger te stillen. In het ziekenhuis wou men daar niet van horen en heb ik moeten vechten voor dat ene flesje (uiteindelijk is mijn man het gaan eisen) waarna ik vervolgens om de 2 uur aan een kolfmachine werd gezet. Gelet op de manier waarop de borstvoeding verder is geëvolueerd (nr. 2 was een natuurtalent!) en mijn eigen overtuiging erover, was de manier waarop ik werd ontraden om dat ene flesje te geven en het intensieve kolven, nergens voor nodig en had de natuur gewoon iets meer tijd nodig voor mijn reusje!
Dag Annelore, ik begrijp absoluut dat de laatste uitspraak van Roeline aanvoelde als een slag in je gezicht. Het is ook helemaal niet fijngevoelig geweest van haar om dat zo te zeggen. Mensen die overtuigd zijn van hun eigen gelijk, verliezen soms het standpunt van een ’tegenpartij’ uit het oog. Dat kan gaan over borstvoeding, maar ook over werken of thuisblijven, en opvoeding. We mogen niet vergeten dat elke mama enkel het beste wil voor haar kinderen. Dat zou moeten volstaan om zachter met elkaar om te gaan…
Ik kan je heel goed begrijpen dat je je keuze maakt om bewust geen BV te geven, of om het positief te formuleren (weg met de ‘geen’): om bewust voor flesjes te kiezen.
Ikzelf heb bewust voor BV gekozen, bij kind één ging dat niet vlekkeloos, het ontbrak aan goeie begeleiding en gezond boerenverstand (ondanks mijn jeugd op het platteland) om door te zetten en er kwam dan ook vroegtijdig een einde aan. Bij kind twee zitten we ondertussen aan 14 maand, ik ben daar best wel fier op…
Maar ik ga geen mensen bekeren dat iedereen BV moet geven.
Ik vind het belangrijker dat iedereen zijn kind graag ziet en met liefde ofwel de borst geeft of een flesje geeft. (mag ik daar een Amen achter plaatsen?)
ps: ik ga met véél plezier vanavond eens kijken naar Karen en de Coster, wat ‘k dus op heden nog niet deed 😉
Ik ben ook van mening dat eenieder doet waar hij of zij zich zelf het beste bij voelt. Een mama of papa die zich bij haar of zijn keuze neerlegt lijkt mij beter dan een ouder die zich constant schuldig voelt over het al dan niet geven van borstvoeding.
Dank je wel Annelore om te verwoorden wat wij flesvoeding-mama’s inderdaad soms moeten aanhoren. We kiezen inderdaad niet voor flesvoeding omdat we ons gezond verstand kwijt zijn. Maar in sommige gevallen kan het gewoon niet anders en sommigen willen het niet anders. Ik respecteer ook ieder zijn eigen keuze en heb alle begrip voor bordtvoedingsmama’s. Maar zelf voel ik me vaak terecht gewezen en heb ik het gevoel dat ik me moet verantwoorden voor mijn keuze en dit terwijl er geen keuze was voor mij, de natuur heeft in mijn plaats gekozen. Ik hoop dat deze week van de borstvoeding ook zal leiden tot meer verdraagzaamheid naar ons toe!
Ik heb heel lang borstvoeding en flesvoeding gecombineerd dus ik kan mij perfect plaatsen in beide kampen 😉 Toch begrijp ik die uitsmijter van haar wel hoor, ok ze heeft het misschien wat te bruut verwoord maar het is wel zo dat borstvoeding een aantal voordelen heeft die flesvoeding niet heeft zoals dat je je kind ook anti-stoffen kan meegeven. In dat opzicht begrijp ik die uitsmijter want ook in mijn ogen is daarom borstvoeding een NOG iets betere keuze dan flesvoeding. Maar laat het duidelijk wezen dat geen enkele keuze slecht is. Er zijn hier geen verliezers, de kindjes zullen het uiteindelijk allemaal even goed doen!
Bedankt voor je reactie! Ik ben het ook met je eens, wat betreft dat borstvoeding nog net iets beter is dan flessenvoeding. Ik vind het alleen jammer dat moeders om de een of andere reden partij kiezen (zoals je zelf ook verwoordt: beide kampen). Ik ben niet pro-flesjes of pro-borstvoeding. Ik ben pro-moedergevoel-volgen, ongeacht welke keuze je daardoor maakt 🙂
Van de ene flesjesmama tot de andere: bedankt om dit zo mooi te verwoorden. Ik koos met mijn volle verstand en gevoel voor flesjes. Ik weiger mij daar slecht bij te voelen. En zoals ik alle respect heb voor borstvoedende mama’s zou een beetje respect voor mijn keuze wel fijn zijn, ja. Want we doen toch allemaal het mooiste en moeilijkste wat er is: een kindje grootbrengen.
Komt gij nu op TV? Omg! Als het zo is, laat mij dat eens weten 😀
En dan nu on topic: mijn mama koos er ook voor om geen borstvoeding te geven en ik heb een vriendin die tranen met tuiten heeft gehuild (met snot enal) omdat het niet lukte, echt niet, om borstvoeding te geven. Dit is nu al post nummer zevenhondertachtig deze week die vraagt om meer begrip, om meer mildheid en minder veroordeling en ge zoudt toch peinzen dat het stilaan begint door te dringen hé?
Laat mij u eerst en vooral bevestigen dat je niet minder moeder bent dan een moeder die borstvoeding gaf. Je bent er niet minder liefdevol, teder en close door met je kinderen, dat kan ik getuigen uit eerste hand. Verder wil ik uu en Kelly en Sofie en Marie en nog zoveel anderen bedanken die keer op keer opkomen voor jonge mama’s of (zoals ikzelf) zwangere vrouwen. Het is inderdaad bangelijk, angstaanjagend en een rollercoaster zoals er geen enkele is. Merci om de tegenklank te zijn voor de alleswetende moeders die ons (mij althans) geregeld opzadelen met een slecht gevoel.
Ik heb (nog lang) geen kinderen, maar het lijkt me dat de meeste ouders uit de beste bedoelingen hun kind borst- of flesvoeding geven. Wie is een buitenstaander dan om te beslissen dat het anders moet? Jongens, of eigenlijk dames, laat elkaar lekker in elkaars waarden en respecteer elkaars keuze. Want (bijna) iedere moeder doet het omdat zij het beste wil voor het kind. En zou het ook niet gewoon kwetsend zijn om commentaar te geven op anderen terwijl het misschien om fysieke redenen niet lukt? Lijkt me niet heel aardig.
Amen voor de brief!
Ik denk dat het pleidooi pro borstvoeding er vooral om gaat dat ten eerste mama’s de juiste informatie moeten krijgen (en ja, borstvoeding is beter, voor de moeder en voor het kind), ten tweede de juiste begeleiding moeten krijgen (niet door professionals die info krijgen gesponsord door kv-fabrikanten), en ten slotte ook de kans moeten krijgen (langer zs-verlof, ouderschapsverlof, BV-verlof, kolfpauzes, kraamzorg,…). Dit zijn namelijk allemaal redenen, naast de medische, waarom mama’s (begrijpelijk) zeggen dat voor hen BV geen optie was. En als een juist geïnformeerde en ondersteunde mama dan toch voor KV kiest, dan is dat inderdaad haar keuze en laten we die ook respecteren want dat maakt haar voor de rest ook geen minder goede mama. Dus mocht dat inderdaad zijn wat Roeline zei, dan vind ik dat wat ongelukkig. Bedenk gewoon dat je de 1e 3 maanden misschien kritiek krijgt als je niet de borst geeft, en de 2 (of 4) jaar daarna als je’t wel doet. Vanwege een mama die overtuigd was van BV, maar het letterlijk bloed, zweet en tranen heeft gekost om die op gang te krijgen wegens foute begeleiding.
Goed gezegd! Daar draait het in mijn ogen ook om.