Mijn lichaam.

Haat-liefde?

Nee.

Pure liefde voor mijn lijf.

Of toch meestal. 99% van de tijd toch. Het is niet perfect, maar perfect genoeg.

Een open blik. Sproetjes. Veel. Hoe zonniger hoe sproetiger als het ware. Lach. Borsten die bijlange niet meer de stevigheid hebben van in het pre-kinderen-tijdperk maar er toch nog steeds mogen zijn. Een (beetje blubber-) buikje maar zonder striemen. Benen die in de zomer geen melkflessen blijven maar net zo hard mee bruin worden als de rest van mijn lichaam. Tattoos die schouder, rug en been nog mooier maken waardoor ik me bij tijd en wijlen sexy as hell voel.

Maar af en toe, dan steekt dat ene procentje me de ogen uit. Dan wil ik volumineus l’Oréal- want-ik-ben-het-waard-haar in plaats van die futloze sprietjes. Dan wil ik ook zo’n strak buikje en een perfect zandlopermodel. Dan wil ik op een elegante manier op naaldhakken kunnen lopen. Of dan zou ik al blij zijn als ik überhaupt eens een dag op hakken zou kunnen lopen zonder een geblokkeerde rug te hebben de dagen nadien. Dan wou ik dat ik er niet zo verdomd moe uitzag, maar ik ben het nu eenmaal.

Maar hé.

Die twijfel over dat ene procentje, die duurt nooit langer dan een paar minuten.

Want weet je, ik ben wie ik ben en dat zal niet veranderen. Gelukkig maar.

Deze post kadert in de Boostyourpositivity-campagne van Activia (Danone). Het thema van een paar weken geleden was “Body”, maar het duurde even voor ik deze post uit mijn vingers kreeg. Trouwens, net voor de zomer postte ik nog een pleidooi om vrouwen te laten houden van hun lichaam. Die post vind je hier terug.