Kleuters en tablets, het is de gewoonste zaak van de wereld tegenwoordig. Ook bij ons. Althans, dat was het. Na een paar maanden een tablet voor de kinderen gehad te hebben, besloten we om het ding ver weg op te bergen.
Het leek ons een leuk idee: een tablet voor de kinderen. Een welkome afwisseling voor de tv, de mogelijkheid om er (verantwoorde) spelletjes op te zetten, zorgen dat ze vertrouwd raken met de moderne technologie. Zo gezegd zo gedaan dus.
De kinderen gebruikten het ding alsof ze nog nooit iets anders gedaan hadden. Piepkleine vingertjes veegden over het scherm en tikten dat het een lieve lust was. Toen hij anderhalf was, maakte Kind 3 puzzels van 45 stukjes, op de IPad wel te verstaan. Kind 1 assembleerde robots en de dochters kleurden tientallen digitale kleurplaten.
“Ideaal toch?”, hoor ik je denken.
Ja. Het was boeiend om ze bezig te zien. Het was ook leuk om hun enthousiaste kreten te horen als ze een level hoger raakten. Dikwijls stonden we vol verwondering te kijken hoe gefocust ze konden zijn.
Minder aangenaam – en dan druk ik me nog zacht uit – was de absolute hysterie die uitbrak vanaf het ogenblik dat de tablet weggelegd moest worden. Hoe makkelijk onze kinderen zonder morren een gezelschapsspelletje stopzetten of de tv uitzetten op het tijdstip dat we afgesproken hebben, hoe moeilijk dit was met de tablet.
Iedere keer, ja echt íedere keer, was het een drama. Het drama, dat ging van zichzelf op de grond gooiende kinderen tot krijsende kinderen, kwade kinderen, huilende kinderen, slaande kinderen en liefst een combinatie van dat alles.
We probeerden van alles om het te vermijden. Zo stelden we een timer in, kondigden ruim op voorhand aan wanneer het spelletje gestopt moest worden en maakten we een schema op papier. We probeerden zelfs om er een vorm van quality time van te maken en enkel de tablet boven te halen als we er ook effectief zelf konden bij zitten. Niets hielp.
Wat ons echter nog meer verontrustte, was hoe de kinderen onderling op elkaar reageerden door de tablet. Onze kinderen schieten enorm goed met elkaar op. Meestal zijn ze ook erg goed in delen met elkaar. Alleen niet als het gaat om elkaar om beurt een spelletje op de tablet te laten spelen. Ook samen iets doen op dat ding was onmogelijk. Het eindigde steevast in een ruzie omdat deze of gene de tablet een millimeter te dicht naar zijn of haar kant geschoven had of al een puzzelstuk meer op zijn plaats gelegd had.
Kortom, wat hier een leuk idee leek, was een absolute flop. We hebben het ding van de ene op de andere dag ver weg opgeborgen en nu, ruim een jaar later, nog steeds niet opnieuw bovengehaald. De eerste dagen werd er nog wel om gezeurd, maar daarna was het een afgesloten hoofdstuk. De kinderen lijken het niet te missen en als ze nu de werk-tablet van De Wederhelft zien liggen, kijken ze er niet eens naar om.
Hoe zijn jullie ervaringen? Hebben jullie kleuters toegang tot een tablet? Spelen ze er spelletjes op of dient het om filmpjes te bekijken? Hoe regelen jullie het “tablet-gebruik”?
Zo dat klinkt heftig inderdaad! Onze peuter van 2,5 maakt sinds kort pas puzzels op de iPad. Gebruik de iPad zelf ook bijna nooit (de laptop daarin tegen heuuuul veel haha). Dus bij ons is dit nog geen probleem gelukkig.
Wij kiezen er bewust voor om geen tablet in huis te halen, ook niet voor onszelf… alles wat we zelf “nodig” hebben kan via de laptop of op verplaatsing via een smartphone. We zien het in onze omgeving heel erg… grote discussies, kinderen die op een andere planeet lijken te zijn…feestjes waar niet meer gespeeld wordt omdat ieder op zijn tablet bezig is… Giel zijn ervaring met swipen is dus beperkt tot het uitzonderlijk meekijken met foto’s op mijn smartphone of bij zijn nonkel een spelletje mee te spelen als hij dat voor zijn dochter op zet. Zijn computerervaring doet hij op in school wanneer hij de computer als speelhoekje kan kiezen. Het argument dat kinderen zoiets nodig hebben om mee te zijn is volgens mij dan ook onzin, ze hebben het enorm snel in de vingers… en uhm, wij kunnen het ook en het bestond niet toen we klein waren 😉
Maar ik snap best wel dat het in veel gezinnen gekocht wordt omdat het leuk kan zijn… en voor sommigen zal het ook wel gewoon leuk zijn hoor… maar ik ga het risico nog niet nemen 😉
Hier momenteel nog geen ipad (tablet) in huis. De oudste (7jaar) heeft er zelf voor moeten sparen, Ze heeft hem 2 weekjes geleden besteld, maar ze moet minstens 4 weken geduld hebben.) Ik heb al met haar afgesproken dat er duidelijke regels gemaakt worden, en als ze zich hier niet aan houd, gaat de ipad een week achter slot. Ik heb het heel lang tegen gehouden, want ben daar allemaal niet zo voor, geef mij maar het oude speelgoed 😉 . Achternichtjes en neefjes hebben er al enkel jaren ene (Shannon is de oudste van de hoop) en die brengen dat dan mee naar familiefeest. Met gevolg zitten ze daar met tablet en wordt er niet meer gespeeld, (zo jammer. Horen ze zelfs niet dat je iets zegt. Het slorpt hen helemaal op.
Hier hebben de kinderen een gezamelijke tablet maar eigenlijk is dat hier (nog?) geen grote hit. Soms wel, maar dat is weeral eventjes geleden en dan vooral door dochterlief 🙂 dan zit er een week heel erg veel op, ze speelt kindvriendelijke spelletjes of kijkt op you tube filmpjes af van k3 en zo … ah ik trek er mij niets van aan eerlijk gezegd, tot nu toe regelen ze het heel goed zelf. Zoals ik al zei is het weer al weeeeeken geleden … dusja dan kan er wel eens een week “enkel” tablet vanaf vind ik zo.
Oh wat naar! Onze kinderen reageren ook vrij heftig op de tablet maar kunnen m wel nog goed wegleggen. De jongste is er dol op en zou het de hele dag kunnen doen maar uiteraard mag hij dat niet. Ik ben blij dat het hier binnen de perken blijft.
Zo herkenbaar! Hier net hetzelfde vooral bij de jongste van 4, ook vanalles geprobeerd. Timer, sticker op de dikke duimenkaart … Maar niets hielp. Bij het lezen van je blog leek het wel over mijn gezin te gaan! Blij te lezen dat het niet alleen hier is!
Onze oudste (4,5j) gebruikt de ipad en de Wii.
In het begin kwam dit zonder regels, maar daar hebben we snel veranderingen moeten inbrengen, omwille van alle bovenstaande redenen die jij opnoemt.
Nu mag hij op woensdag en vrijdag na school een uurtje. En dan mag hij zelf kiezen of hij zaterdag OF zondag wil. We willen minstens 1 volledige ipad- en Wii-vrije dag. Voorlopig werkt dat…
Op de ipad kijkt hij vooral youtube filmkes.
Hier gelukkig niet zulke taferelen, maar de peuterdochter associeert de tablet vooral met skypen. “Moeke vake kijken!” roept ze dan enthousiast. Er was ook een periode dat ze memory speelde via de Ketnet-app en daar regelmatig achter vroeg, maar dat was op zich geen grotere fascinatie dan haar puzzels of Kaatje kijken op tv. Gelukkig maar.
Het is een moeilijk evenwicht. Want ja het is belangrijk dat ze dat “in de vingers” hebben en er zijn een hele hoop educatieve apps (en Quiver, ja Romina), maar verslaving lijkt me hoe dan ook geen te negeren neveneffect.
Ik heb een tablet voor mijn werk, maar daar staat wel een mapje met apps voor ons dametje op. Wel allemaal educatieve apps, dat wel. De afspraak hier is dat ze er alleen op mag als we aan het koken zijn. Als we gaan eten gaat hij uit tot de volgende dag. Tot nu toe werkt die afspraak prima.
Ewel ik weet niet waarom dat zo’n hypnotiserend effect heeft maar ik vindt het freaky om mijn zoon daarmee bezig te zien! Voorlopig gaat het nog (systeem timer) maar moest ik in jouw geval zijn ik deed hem ook weg! Ze gaan nog genoeg op schermen mogen kijken later!
Hier zijn het al geen kleuters meer, maar de iPad zorgde ook vaak voor oververhitte discussies en driftbuien. Onhandelbare kinderen waren ook hier geen onbekend fenomeen. En dan hoefden ze het ding zelfs niet te delen, want de verwende nesten hadden elk een eigen exemplaar (met hun communiecentjes) gekocht.
We hebben nu duidelijke afspraken gemaakt met de zeven en negenjarige. En het lukt (redelijk). Doordeweeks vliegen de tablets in de kast. Enkel bij uitzonderingen kunnen ze eens een half uurtje of uurtje schermtijd verdienen. Maar zo flink zijn ze zelden (ha!).
In het weekend mogen ze er wel op, maar als we hen zeggen ermee te stoppen dan moeten ze dat ook onmiddellijk doen, anders vliegt het ding weer de kast in. Zo langzamerhand beginnen ze het te vatten. Maar er is nog werk aan de winkel 😉
Kent ge de Quiver app? Hahaha sorry!!
Het eerste inademen verhaal waar ik geen antwoord op heb. Fascinerend.
Ik kan er ook nog steeds niet de vinger op leggen waarom tv en radio geen probleem vormen en een tablet wel. Je ziet ze gewoon instant verslaafd raken precies, heel zot. Maar bon, dat zal niet bij ieder kind zo zijn he, maar bij ons werkt het niet.