We zitten samen in de zetel, de kinderen en ik.
Op tv een oude aflevering van “Wanda en de Alien”.
Ik kijk mee en moet op een gegeven moment grinniken. Ik weet het, hoe erg kan het zijn als je lacht met een slechte tekenfilm.
Kind 1 kijkt me met een half oog aan en zegt: “Dat was zo grappig als een olifant die op zijn rug ligt.”
Ik: “Maar dat is toch niet grappig?”
Hij: “Awel.”
Daar zat ik dan. Met mijn mond vol tanden. Met een zoon die zich plots oud genoeg vindt om even niet meer te lachen met een tekenfilm-alien die struikelt.
Gelukkig heb je nog drie kleintjes over ?
Hahahahaha ? nog even en hij rolt met zijn ogen.
Haha! Herkenbaar hoor, ik zit ook zo vaak te lachen met de stoten van de burgemeester v S&G terwijl mijn zoontje er stoïcijns bij zit.
In my defense: zijn babyzus die een luide prot laat, vindt hij dan weer wel hilarisch ?
*gniffel*
Haha… zalig 🙂
Emil is nog maar 3 en is ook al vaak heel kritisch als ik iets zeg of met iets lach. Ach ja, we kunnen er alleen maar uit besluiten dat ze pienter zijn en zich niet laten doen 🙂
Wacht maar… the best is yet to come! 😀 😀
Hahahahahahaha die Roeland!
Awww. Tja die kinderen van tegenwoordig 😉