Dit jaar staan we meer stil bij kleine dingen. Dingen waar we als volwassene aan voorbij gaan, geen oog meer voor hebben. Dingen waar we het zogezegd te druk voor hebben. In januari stonden we iedere ochtend – letterlijk – even stil bij onze molen, op weg naar school. In februari zochten we naar de eerste tekenen van de lente. 

Toegegeven, het was niet altijd even makkelijk. Regen zorgde voor de nodige grijze binnenspeeldagen en de lentekriebels bleven wat achterwege. Maar toch.

De dochters ontdekten de eerste madeliefjes in het gras.

Kind 1 besloot dat het tijd was om Buurman en Buurman een knipbeurt te geven.

We worden ’s morgens opnieuw wakker met tsjilpende vogels op onze vensterbank. “Heb je het gehoord mama, ze zingen ons wakker, die hebben keiveel energie!”

Na school gaan we niet meer onmiddellijk naar binnen, maar duiken we de tuin in. Even een kwartier op de trampoline, de konijntjes knuffelen en zandtaartjes bakken. Ok, nog steeds met de winterjassen aan,  maar dat deert niet.  Stoepkrijt kan weer gebruikt worden zonder handschoenen aan en ook de loopfietsjes kwamen uit de garage.

We hoorden een enthousiaste buurman voor het eerst dit jaar weer het gras maaien en het kriebelt om viooltjes te planten.

Als de zon schijnt, dan is het met overtuiging, dan geeft ze ook echt warmte. We kunnen eindelijk weer spelen in onze veranda (die dus niet voorzien is van verwarming).

Februari gaf ons het gevoel dat de winter bijna achter de rug is en dat we aarzelend naar de lente kunnen beginnen uitkijken. Onze buitenkinderen nemen ieder zonnestraaltje in zich op en worden met de dag vrolijker.

Het is duidelijk, ten huize CompleetGeluk zijn we klaar voor een mooi voorjaar!

Bij welke kleine dagdagelijkse dingen stonden jullie stil afgelopen maand?