Wij hadden een kinderwens. 4 kinderen. Liefst kort op elkaar. Hier kwamen ze dan op 2,5 jaar tijd, wat uiteraard heel kort is, maar echt, ik zou het niet anders willen. Sterker nog, we zouden het zonder twijfelen zo overdoen. Merci Moeder Natuur.
5 redenen waarom het zo leuk is om een miniem leeftijdsverschil te hebben tussen je kinderen:
1. Je hebt zware tropenjaren, maar die zijn dan ook in een keer voorbij.
4 x nachtvoedingen, 4 x leren zitten, kruipen, stappen. 4 x heel slechte tot middelmatige slapers. Ja, we hebben af en toe met de handen in het haar gezeten omdat we struikelden over onze eigen wallen. Ja, ik ben zelfs een keer (of meer dan eens zelfs) in tranen uitgebarsten toen de keuken na een maaltijd weer maar eens leek alsof ik de blender gebruikt had zonder deksel (lang leve Rapley). Maar nu, bijna zes jaar na de geboorte van ons eerste kind, kunnen we zeggen dat we behoorlijk goed slapen, dat ze zelf hun boterhammen kunnen smeren en dat ze alle vier kunnen lopen en springen als de besten. Kortom, die tropenjaren, het was kort en hevig en nu kunnen we er alleen maar glimlachend op terugkijken. Bovendien zijn we ook plots in een keer uit de pampers, konden we alle relaxen, maxi-cosi’s en kinderstoeltjes in een keer definitief van de hand doen en hoeven we amper nog een buggy mee te nemen.
2. Ze delen dezelfde interesses.
Uitstapjes plannen is makkelijk. De interesses van onze kinderen lopen nog vrij gelijk. In een speeltuin vermaken ze zich als de beste. In een museum kun je aan de oudste twee al iets meer duiding geven, terwijl de jongste twee vooral indrukken opdoen. Maar alle vier vinden ze het boeiend.
Ook thuis kun je allemaal samen rond tafel gaan zitten om iets te knutselen. Verven, boetseren, knippen en plakken, het kan allemaal. Geen risico meer dat de jongsten iets in hun mond stoppen of gekke dingen gaan doen met een schaar. Ook nog geen risico dat de oudsten het saai of niet uitdagend genoeg vinden.
3. Gemeenschappelijke vriendjes.
Onze kinderen zitten in de eerste, tweede en derde kleuterklas. Als er al eens klasgenootjes over de vloer komen voor een middagje spelen, dan merken we dat ze (meestal) allemaal samen spelen. Een grote gezellige bende dus.
*en ja, hier heb ik massa’s foto’s van, maar we gaan niet zomaar een ander zijn kinderen op het internet zwieren nietwaar*
4. Ze kunnen onderling kledij wisselen/doorgeven.
Onze dochters (16 maand leeftijdsverschil) dragen bij bepaalde kledingstukken al dezelfde maat. Ze hebben dus dubbel zoveel kleding. Natuurlijk willen ze dan ook vaak net op dezelfde dag dezelfde jurk aan, maar goed, dat hoort er dan ook weer bij. De meeste kleren van Kind 1 schuiven door naar Kind 3. Een perfecte oplossing, kledij is immers niet versleten nadat het door een kind gedragen is.
5. Samen sterk.
Ze hebben enorm veel aan elkaar. Nu en hopelijk ook later. Naar de Grabbelpas? Spannend, maar niet als je met z’n vier gaat. Op skiles gaan? Beetje eng, maar niet als je samen met je broer en zussen gaat.
Ik vind het ook best een fijn idee dat onze dochters later geflankeerd zullen zijn door hun twee broers als ze voor het eerst uitgaan. Net zoals ik het ook een fijn idee vind dat onze twee extraverte meiden onze twee meer verlegen jongens op sleeptouw nemen. Uiteraard weet ik dat er geen garantie is dat dit ook echt zal gebeuren, maar in theorie is het mogelijk.
Kortom, kinderen met weinig leeftijdsverschil tussen, het is echt top! Welk leeftijdsverschil zit er tussen jullie kinderen? Hoe ervaren jullie het leeftijdsverschil?
wij kozen heel bewust voor veel tijd ertussen omwille van veel verschillende oorzaken, maar de grootste was “er nog niet klaar voor zijn” en dat vond ik de belangrijkste. We stoppen nu wel bij 2 🙂
Wat leuk! Hier iets meer leeftijdsverschil, want Elliot wordt in augustus pas 2,5 terwijl de tweeling wellicht in juni geboren zal worden, maar toch! 3 kindjes onder de 2,5 zal vast ook al pittig zijn. Mocht er nog een vierde komen (wat voor Klaas out of the question is, maar bij mij voorlopig toch nog in mijn achterhoofd blijft spelen) zou ik er ook ongeveer twee jaar tussen willen. 🙂
Ik zie absoluut de voordelen, dat het even zwaar is, absoluut, maar ook beperkt in de tijd natuurlijk, hier was dat ook het plan… (maar dan wel maar 2 kindjes) Ik moest sowieso een jaartje wachten, maar daarna mocht het weer gebeuren. Helaas kon het door omstandigheden niet en dat vind ik nog steeds jammer… ik wil nog steeds een tweede, maar toch is er nu twijfel of we er nog voor gaan als we groen licht krijgen, net door dat leeftijdsverschil, want Giel wordt in juli al 5 jaar.. Fijn voor jullie dat het allemaal zo vlotjes verliep 🙂
Hier geen tweeling en onze 4de kwam toen onze oudste net 4 jaar was 🙂
De vijfde kwam toen onze oudste 6 jaar en 5 maanden was, dus ook heel vlotjes 😉
Ik kan me vinden in de redenen en ik zou het zo opnieuw doen!! En wij zitten nog middenin die tropenjaren woehahaha
Lang leve de tropenjaren 😉 en jullie hebben zo’n mooi gezin!
Moeder Natuur doen we hier niet aan 🙂 Wij hebben er 5 jaar tussen en ik vind het heerlijk. Eerst ruim de tijd gehad voor de oudste en nu ook weer voor de jongste kleuter.
Geen concurrentie tussen de kinderen, we ondernemen ieder vaak iets speciaal met oudste of jongste en het huis is regelmatig vol met giebelende vriendinnen boven en met treinen spelende jongetjes beneden. Ze zijn ook heel lief voor elkaar, door het leeftijdsverschil is er nooit echt ruzie.
Ik moet er juist niet aan denken mijn kinderen zo dicht op elkaar te hebben zodat je maar snel van dingen af bent.
Enige nadeel is dat ze niet altijd dezelfde interesses hebben, maar dat lost zichzelf altijd wel op. Met vier kinderen van dezelfde leeftijd vinden ze na de speeltuinfase ook niet meer alles hetzelfde even leuk denk ik?
Hey Marieke, alles heeft zijn voor- en nadelen natuurlijk. Zelf scheel ik ook 6 jaar met mijn broer en het overgrote deel van de tijd vond ik dat ook erg leuk. Ook nu, op volwassen leeftijd, schieten we super goed met elkaar op.
Wij kregen onze kinderen niet kort op elkaar om snel van alles af te zijn, maar nu we door die tropenjaren zijn, vinden we het wel net zo prettig dat het ook een fase is die definitief afgesloten is. Onze wens om 4 kinderen met een klein leeftijdsverschil te hebben, kwam voornamelijk uit het idee dat ze dan heel veel aan elkaar zouden hebben, (en dat blijkt voorlopig ook absoluut zo te zijn)
En inderdaad, na de speeltuinfase zijn er geen garanties. We weten natuurlijk niet hoe hun interesses gaan ontwikkelen etc., we kunnen alleen maar hopen dat ze over een aantal jaar nog steeds zo goed met elkaar op zullen schieten als nu 🙂
Fijn om te lezen dat zo’n leeftijdsverschil ook mooi kan zijn 🙂
tamara, ik scheel zelf bijna 6 jaar met mijn broer en wij zijn twee handen op een buik. Eigenlijk altijd geweest (met uitzondering van mijn puberjaren toen ik hem vooral een klein kind vond ;-)*
Ik heb zelf ook redelijk vlot mijn 3 kinderen achter elkaar gekregen (wel meer tijd ertussen dan jij). Maar nu achteraf denk ik juist, had ik er maar iets meer tijd tussengelaten. Dan had ik ook iets meer genoten van die dreumes/peuterfase van elk kind. Elke keer kwam er toen weer een baby bij. En ik vind het jammer dat je er ook weer sneller vanaf bent…
Hey Marjolein,
Ik snap je gevoel wel. Af en toe sta ik ook te kijken met een gevoel van “waar zijn die afgelopen jaren gebleven :-O” “ze zijn in een keer zo snel groot” Ik heb het even moeilijk gehad toen onze jongste twee 1 jaar werden, dat was echt het definitieve afsluiten van een periode. Maar als ik nu zie hoe ze evolueren, hoe ze zich ontwikkelen tot zelfstandige kleuters zo met z’n vier, dan voelt het zo goed.
In onze vriendenkring worden nog wat baby’tjes geboren de laatste tijd en telkens voel ik me zo blij dat wij die fase al doorlopen hebben. Het scheelt misschien ook dat ik mezelf veel meer een kleutermama dan een babymama vind (alhoewel ik stapel was op onze kinderen toen ze nog mini-baby’s waren ook hoor :-))
Wauw, toch respect hoor, dat je die tropenjaren doorgekomen bent. 😉
Tussen mijn meiden zit 3,5 jaar, niet mijn keuze, maar hier had moeder natuur dus andere plannen. En dat is ook prima. Nu de één in de brugklas zit en de ander in groep 5, is het leeftijdsverschil pas echt goed te merken, voorheen speelden ze meer samen.
Dat kleding uitwisselen lijkt me straks toch wel lastiger als ze wel behoefte hebben aan eigen kleding, ik zit nu al eens: van wie is deze sok/onderbroek ook alweer? En o wee als ik het op de verkeerde stapel leg!
I.v.m die kleding: ze hebben elk wel hun eigen dingetjes hoor, maar voorlopig vinden de twee jongsten het vooral leuk dat ze iets van grote broer of zus mogen aantrekken. Bovendien dragen de oudsten ook vaak iets dat van de grote neefjes of nichtjes komt, dus ze zijn wel gewend aan dat doorschuifsysteem.
O, het ging me ook niet zozeer om het doorschuifsysteem, daar maken wij ook gebruik van. Maar meer het uit elkaar houden wat van wie is. Hier is vooral de oudste beledigd als ik iets per ongeluk op de stapel leg van haar zusje.
En dan met vier kids met maten die erg dicht bij elkaar liggen, lijkt dat me best ingewikkeld! (Of je moet een ‘zoek zelf je was maar uit’ systeem hanteren)
Ja, inderdaad, dat verontwaardigd zuchten en nog net niet met de ogen rollen, ik ken het 😀 Vorige week had ik me inderdaad ook vergist en dan krijg je van je dochter van 4 plots te horen: “och mama, dat geeft niet, jij wordt ook al oud he, dan kun je daar niets aan doen.” HELP 😀
Ikzelf scheel 2 jaar met mijn broer en vind dat eigenlijk heel fijn zo.
Poeh die tropenjaren lijken mij inderdaad heel zwaar met 4 tegelijk! Gelukkig ben je daar al door. Nu staat alleen de puberteit je nog te wachten met vier tegelijk haha Succes 😉
Liefs .x
Neeeeeeeeeeeee, ik negeer nog even het feit dat ze ooit met z’n viertjes samen gaan puberen!:-)
Op dit moment is het kleine leeftijdsverschil tussen de twee dochters meer een vloek dan een zegen. Twee puberende tienermeisjes, onder hetzelfde dak, zien elkaar helaas vaak enkel als concurrentie 😉 Ik weet dat die wolk ook weer zal plaats maken voor zonneschijn, maar nu kan het bij momenten toch vrij heftig zijn. En dan kijken wij vol weemoed naar de filmpjes van toen ze nog klein waren, en alles zoveel makkelijker leek 😉
Ik steek nog even mijn kop in het zand en wil er nog niet over nadenken hoe het zal zijn om met vier pubers in huis te zitten ooit 😉 😀
Tussen onze zonen zit er 1.5 jaar verschil. Momenteel beschouw ik het nog als heftig (oudste is 3.5, jongste wordt eind deze maand 2)
Maar als ik jouw post lees dan kan ik allemaal maar uitkijken naar de toekomst.
We merken nu al dat ze vaker samen spelen, maar het ongeduld van de jongste zorgt dat er van echt samen spelen nog niet echt sprake is.
Misschien moeten we afspreken om hier volgend jaar nog eens op terug te komen? 🙂
Vorig jaar was het hier ook allemaal een stuk heftiger hoor. Dus ik kijk uit naar je ervaringen volgend jaar deze tijd 😉