De Wederhelft is een voetbalfan. Supporter van PSV. Onze kinderen waren onderhand eerder lid van de Phoxy-fanclub dan dat ze aangegeven waren bij de burgerlijke stand.

Tot nu toe heeft nog geen van de kinderen echt interesse in tegen een bal trappen getoond, laat staan dat ze op voetbal zouden gaan. Maar nu, sinds een paar maanden, kijkt Kind 1 iedere zondagavond samen met Papa naar Studio Sport. Een echt vader-zoonmoment waar ze allebei heel erg van genieten.

Uiteraard zorgt Kind 1 dan ook het nodige commentaar:

* “Voor wie ben jij vandaag papa? Ik ben voor die zwarte.” “Da’s de scheidsrechter.” “Awel ja, ik ben voor de baas.”

* “Ze zouden beter scoren papa, anders ga jij weer chagrijnig zijn.” Betrapt .

* “Papa, weet jij al wie er gaat winnen? Dan kan ik zeggen voor wie ik ga supporteren.”

* “Dat zijn allemaal jouw vriendjes Papa, want jij hebt ook zo’n t-shirt.”

* “Moest ik keeper zijn, dan zou ik alle ballen stoppen, want ik heb keilange armen en ik weet wel hoe ze gaan sjotten!”

* “Sjotten is keimakkie.” “Doe jij dat op school ook soms?” “Nee, dat is te lastig, maar ik kijk wel heel veel.”

Ondanks dat onze kinderen bezwaarlijk voetbalfans genoemd kunnen worden, herkennen ze meestal toch de kleuren van PSV, rood-wit gestreept. Toen we een paar weken geleden in de auto zaten, reden we langs een voetbalveld waar de training aan de gang was. Kind 1 gilde: “Stooooooooooooooop!” Wij kregen bijna een hartverzakking en ongeval en trapten hard op de rem. We reden langs een plaatselijk voetbalveld waar een wedstrijd aan de gang was. “Kijk, kijk, daar is PSV aan het spelen!” Je raadt het al, ze hadden ook rood en wit in hun shirts verwerkt.

Afgelopen zaterdag ging de Wederhelft met een vriend naar een thuismatch van PSV. Wij brachten hem weg en gingen eerst samen naar de frituur. Of naar de “restaria”, zoals ze dat in Nederland dan noemen. Frietjes gaan eten, dat was een hoogtepunt. Om 7 uur ’s morgens vroegen ze al of we al naar Sander zouden vertrekken. Toen ik vroeg of ze hem dan zo heel erg leuk vonden, antwoordden ze doodleuk: “Nee hoor, maar hij heeft frietjes.”

Tijdens de autorit naar huis bleven ze maar over het voetbal praten.

* Hopelijk heeft Papa een goed plekje, maar als hij het niet goed ziet, dan moet hij maar op zijn telefoon kijken!”

* “Mogen voetballers kaka doen als ze aan het voetballen zijn? Zetten ze dan de wedstrijd op pauze?” Ja, duidelijk kinderen van de digibox-generatie. 

* “Eigenlijk is voetbal keisaai, want da’s de hele tijd heen en weer lopen.” Onze dochter heeft mijn genen als het over sport gaat.

* “Ik zou nooit bij PSV willen voetballen, want roze is mooier dan rood.” Onze twee dochters met een uitgesproken kleurenmening.

Heeft jullie gezin een gezamenlijke sportieve passie? Kijken jullie iedere week naar Studio Sport of zijn jullie op zaterdagochtend steevast zelf op het voetbal-, basket- of hockeyveld te vinden?