Ouderschapsverrassingen op zondag (maar vandaag een keer op maandag)! Er zijn van die dingen waarvan ik, voor we kinderen hadden uiteraard, heel zeker wist hoe ik het zou doen, hoe het zou zijn en hoe het bij ons anders (lees: makkelijker, beter, handiger) zou gaan dan bij andere gezinnen. De ervaring heeft echter geleerd dat de praktijk vaak anders loopt dan de theorie. Dat is trouwens ook helemaal niet erg, het houdt je scherp, zullen we maar zeggen…

Naast het feit dat er heel veel dingen zijn waarvan ik op voorhand dacht te weten hoe ik ze zou aanpakken, zijn er ook een aantal dingen waarvan ik absoluut niet kon inschatten wat de impact er van zou zijn.

Zoals daar is: Jules.

Kennen jullie Jules? Of zoals hij hier genoemd wordt: “de Jules, Juultje of Juleke”.  Jules is de klaspop.  In de eerste kleuterklas wordt de dag gestart met een kringgesprek. Om alles wat vlot op gang te trekken, maakt de juf gebruik van Jules. Jules woont in de klas en heeft een rugzakje met daar in zijn regenjas, een trui en een pyjama.

Jules mag ieder weekend met een kindje mee naar huis. De kleuter in kwestie krijgt hem mee in de maxi-cosi – veiligheid boven alles-.  Thuis mag Jules betrokken worden bij alle geplande weekendactiviteiten. In zijn heen-en-weer-schriftje pen je dan als ouder alles neer, liefst nog geïllustreerd met wat foto’s.

Op maandag gaat Jules weer mee naar school en mag de kleuter vertellen over alles wat ze beleefd hebben in het weekend.

Tot zo ver kon ik allemaal volgen. Het is echt een toffe manier om kleine kinderen te laten praten in groep. Aan de hand van de foto’s kunnen ze een verhaal vertellen en indien nodig kan de juf ze wat sturen.

Wat ik echter niet kon inschatten, dat is hoe belangrijk Jules is voor die kleuters. Zelfs al weten ze dat Jules een pop is, toch gaan ze er mee om als was het een echte baby. Het grootste deel van de tijd toch.

Het begon al met het ophalen op school. Toevallig was ik die dag met de auto, maar stond de extra stoel er niet in. Drama. De maxi-cosi kon niet veilig vastgeklikt worden. Mijn voorstel om de maxi-cosi vast te klikken op de passagiersstoel werd verontwaardigd afgekeurd. Uiteindelijk raakten we thuis, met Jules vastgeklemd tussen Kind 3 en zijn gordel in.

Thuis kreeg Jules uiteraard ook een vieruurtje. Wederom grote verontwaardiging toen hij enkel een rijstwafel mocht en geen glas melk. 

Tussen het vieruurtje en het avondeten werd de klaspop overal mee naartoe gezeuld. Hij moest de slaapkamers zien, mee op de trampoline en mee naar het toilet. Zijn broek werd vakkundig naar beneden gestroopt en hij werd op een potje gezet. Toen hij na een paar minuten nog steeds niets gedaan had, haalde Kind 4 haar schouders op en zei: “Dat komt omdat hij van jou geen drinken krijgt he!”, compleet met boze blik.

We sloegen die vrijdagavond het badje over en trokken meteen pyjama’s aan. Jules kreeg zijn gestreepte pyjama aan en werd door vier kinderen tegelijk ondergestopt en bedolven onder kusjes en knuffels. Hij kreeg in het poppenbedje gezelschap van een heleboel poppen zodat hij zich niet alleen zou voelen. Kind 3 was er toch niet helemaal gerust in en werd op zondag super vroeg wakker om te knuffelen met Jules. Een paar uur later deden ze nog samen een dutje in de zetel. Ongekend!

De rest van het weekend verliep volgens hetzelfde stramien. Bij iedere handeling werd Jules betrokken. Aan de ene kant had het wel iets, de kinderen zo zorgzaam zien, zo bezorgd over het welzijn van de klaspop. Aan de andere kant was ik deze keer ook blij dat Jules weer naar school mocht. Vier kinderen in huis is genoeg 🙂

Hebben jullie kinderen ook een klaspop? Komt die ook soms logeren?