Dit jaar staan we meer stil bij kleine dingen. Dingen waar we te snel aan voorbij gaan, geen oog meer voor hebben. Dingen waar we het zogezegd te druk voor hebben. In januari stonden we iedere ochtend – letterlijk – even stil bij onze molen, op weg naar school. In februari zochten we naar de eerste tekenen van de lente. In maart liep ik over van liefde door een prachtig moment tussen Kind 1 en de hond.
Het kleine ding waar ik bij stilstond afgelopen maand, overviel me tijdens het avondeten. We zaten aan tafel en ik besefte dat we de kookpotten met aardappelen en groenten en de pan met jus gewoon op tafel gezet hadden.
Plots besefte ik dat dat gewoon weer kon, na jaren van borden klaarmaken op het aanrecht om te vermijden dat kleine grijpgrage vingertjes zich gingen branden aan de warme kookpotten.
Sterker nog, ondertussen helpen de kinderen al met het dekken van de tafel en scheppen Kind 1 en Kind 2 maar al te graag zelf hun bord vol.
Om maar te zeggen dat zoiets simpels als de potten en pannen op tafel zetten – zo’n beetje het symbool voor huiselijkheid voor mij – het moment van april kan worden.
Wat bleef jullie bij van de maand april? Welk huiselijk tafereel deed je even stilstaan en genieten van het moment?
ha, bij ons zou het kunnen zijn: reisbedjes wegdoen (want ze slapen allemaal in een groot bed) en onze tweelingbuggy te koop zetten… Ik kan ook zo genieten van die ‘herwonnen’ vrijheden, zeker als het zo’n kleine, maar betekenisvolle dingetjes zijn. Oh, en bij ons staan de potten nog niet terug op tafel, maar dat komt nog wel 🙂
Die tweelingbuggy, ik durf er nog geen afscheid van nemen. Bij een dagje met veel stappen vind ik het toch nog altijd handig om bij te hebben. Hoe oud zijn jouw kinderen ook al weer?
ik heb ook nog een gewone tweelingplooibuggy waar ik inderdaad voorlopig nog geen afstand van doe. Waar ik nu wel vanaf wil is dat grotere exemplaar dat heel onze koffer in beslag nam waar ook reiswiegjes en maxi cosi’s op kunnen, met afneembare zitjes… Maar zelfs de gewone plooibuggy hebben we al lang niet meer bovengehaald… Mijn tweeling wordt zaterdag drie, alweer een mijlpaal!
alvast gefeliciteerd! :-*
Hihi, grappig, dat was het eerste dat ik schrapte toen ik ging samenwonen… ik vind kookpotten op tafel verschrikkelijk :p Maar eigenlijk is het wel huiselijk he… en ’t zijn van die kleine dingetjes waaraan je merkt dat ze weer wat groter worden 🙂
kookpotten op tafel vermijden vooral dat je duizend keer moet opstaan omdat een van de vier nog iets bij wilt of zo 😀
moh wij hebben dat eigenljk nooit gestopt die pannen op tafel 🙂
als ze te klein zijn dan zaten ze wel zo aan tafel dat ze er niet bij konden, dat wel
Onze tafel is daar niet groot genoeg voor. met die tripptrapps zitten ze ook vrij dicht natuurlijk he 🙂