En dan heb ik het niet over de noten, want hmmm, geroosterde amandelen, gezouten amandelen, marsepein, amandelpasta. Heerlijk!
Maar goed, ik wijk af. Over naar de ellende dus.
De Wederhelft heeft al jaren last van zijn amandelen. Hij moet nog maar denken dat de herfst er aan komt, of hij heeft een keelontsteking. En dan niet zo’n beetje een geïrriteerde keel, maar een angina, compleet met koorts, een paar dagen niet kunnen eten en alle ongemakken van dien.
De eerste jaren schreven we het toe aan stress en slaaptekort, een verminderde weerstand. We hadden immers volop verbouwd, 4 kinderen gekregen en een paar keer gejobhopt. Een mens zou voor minder een keelontsteking krijgen nietwaar?
Vorige winter echter, toen sliepen we best behoorlijk. Op het werk liep alles op rolletjes en ook op het thuisfront was er geen vuiltje aan de lucht. Toch ging hij van antibioticakuur naar antibioticakuur. Bovendien ging de keelpijn nooit volledig over en kreeg hij op de lange duur ook nog maagpijn door de vele pillen. Dit kon zo niet verder dus.
Een paar maanden geleden ging hij langs bij de NKO-arts en na een blik op zijn amandelen geworpen te hebben, was het verdict dat ze er uit moesten.
Gisteren was het dan eindelijk zo ver. ’s Morgens nuchter binnen in het ziekenhuis, ’s avonds groggy en met twee amandelen minder weer naar huis. Ik heb de hele dag met mijn ziel onder mijn arm gelopen. Hoewel ik niet onder het mes moest, was ik toch zenuwachtig. Volledige narcose, ik hou er niet van.. Alles verliep echter zoals gepland, dus de ongerustheid was ongegrond.
Iedereen had ons gewaarschuwd – of was het eerder bang gemaakt – voor helse pijnen en allerhande ongemakken. Tot nu toe valt alles behoorlijk mee. Alleen, hij kan niet praten. Dat is vreemd. Een Wederhelft in huis hebben die niets zegt, dat is een nieuw gegeven voor mij.
De arts zei dat de eerste dagen best meevielen en dat het pijnlijkste pas vanaf dag 3 komt. Als het de rest van de week wat rustiger is op de blog, dan weten jullie alvast hoe het komt.
En tot die tijd: ijsjes ijsjes ijsjes!
Ocharme! Veel beterschap gewenst aan jouw man!
Hmmm, hier had mijn wederhelft tot een 2-tal jaar geleden ook de ene angina na de andere, wel tot 10 op een jaar als ik het mij goed herinner..ook hij liet zijn amandelen verwijderen, en de ergste pijn kwam idd pas uit na enkele dagen, het voelde nog erger dan zijn ergste angina zei hij…nu, het positieve nieuws is dat hij er sindsdien van af is, van mevrouw angina 😉 veel courage voor je wederhelft en dat hij maar eens goed ongegeneerd ijsjes eet de komende tijd!:)
Ik hou mijn hart al vast voor de komende dagen! Maar goed, als we daardoor de komende winters niet meer op de sukkel zijn, zal het het inderdaad allemaal wel waard zijn!
En, al aan de beterhand ondertussen? 🙂
Ja. Het valt veel beter mee dan wat iedereen voorspeld had. Uiteraard moet hij veel rust houden, maar het is niet dat hij vergaat van de pijn. Momenteel voelt het als een gewone keelontsteking, maar dan zonder het algeheel gevoel van ellendig te zijn door de koorts. bedankt om er naar te vragen! x
Spoedig herstel voor ‘de wederhelft’!
Ik word met alle liefde van de wereld verwend. Gewoon uitzitten…..
Veel beterschap en spoedig herstel voor Rob. En de ijsjes… die zullen het leed verzachten.
Beterschap!
Ook voor jou.
Het is pijnlijk ! (of ik ben kleinzerig dat kan ook) Ik liet ze als 17 jarige verwijderen en had écht helse pijn. Soigneer hem!
Ai 🙁
Ik ben zelf bezig met een ouderwetse methode in de hoop dat ze niet getrokken moeten worden. Ik heb daar niet zo’n zin in, omwille van de verhalen, pijn, niet-functioneren, …
Veel beterschap!
en wat houdt die methode dan in?
Ai, beterschap & veel ijsjes voor de Wederhelft! Mijn amandelen zijn getrokken toen ik nog klein was en ik herinner mij nog wel de ijsjes, maar niet de pijn… 🙂