Groot nieuws ten Huize CompleetGeluk!  Om meteen alle spanning weg te nemen, nee we zijn niet zwanger van de vijfde – en hebben absoluut geen plannen meer in die richting – , nee we gaan niet uit elkaar en nee we gaan niet verhuizen.

Wat is dat grote nieuws dan wel?

Toen we destijds de keuze maakten dat een van ons beiden thuis zou blijven bij de kinderen, werd ik dat. Een positieve keuze waar we beiden achter stonden. De keuze om zelf onze kinderen op te voeden en er zo weinig mogelijk momenten van te missen was een bewuste, weloverwogen keuze. We wisten echter niet of het zou bevallen, zowel voor de thuiswerkende als de buitenshuis werkende partij.

Gelukkig bleek het voor ons een fantastische constructie te zijn. De kinderen kregen onverdeelde aandacht, moesten nooit naar voorschoolse, naschoolse of vakantieopvang. Was er eens eentje ziek (wat gelukkig bijna nooit gebeurde) dan hadden we geen stress naar opvang toe. Bovendien kon de buitenshuis werkende partij zich volledig concentreren op zijn job, zonder rekening te moeten houden met pedagogische studiedagen, playdates en andere organisatorische uitdagingen.

Nu, 3,5 jaar later, is het nog steeds een keuze waar we volledig achter staan en die we zo opnieuw zouden maken. Niet dat het altijd makkelijk was, trouwens. Ik had soms het gevoel zot gedraaid te zijn na een dagje flesjes geven, ontelbare luiers verschonen en ondertussen nog twee peuters te entertainen. De Wederhelft had vaak het gevoel dat hij veel miste, dat hij tekort schoot toen hij na een half schooljaar nog steeds de juffen nog niet ontmoet had en wrong zich in allerlei bochten om uiteindelijk toch vast te moeten stellen dat een weekend te kort bleek om én quality time met de kinderen te hebben én tijd te vinden om te sporten én een sociaal leven te onderhouden.

We blijven er heilig van overtuigd dat het belangrijk is dat een van ons beiden thuis is voor de kinderen. In september hebben we immers voor het eerst een kind in het eerste leerjaar en daar willen we de nodige aandacht aan kunnen besteden, net zoals aan de andere drie kinderen natuurlijk.

Daarom hebben we besloten de rollen om te draaien. Ik ga opnieuw buitenshuis aan het werk, de Wederhelft wordt thuisblijfpapa. Vanaf 1 augustus ga ik opnieuw aan de slag als Account Manager, net als vroeger, toen ons gezin nog wat minder kroostrijk was.

Is het spannend? Ja, absoluut. Zowel voor mijzelf als de Wederhelft. Alle routines die we de afgelopen jaren zo zorgvuldig opgebouwd hebben, zullen herbekeken worden.

Hebben we er zin in? Ja! Gigantisch! Ik weet dat ik me volledig op mijn nieuwe job zal kunnen focussen, want thuis is iedereen en alles in goede handen. Bovendien is het een uitdaging waar ik mijn schouders onder kan zetten, echt iets voor mij dus. De Wederhelft van zijn kant bruist van de plannen en kijkt erg hard uit naar de extra tijd met de kinderen.

En onze kinderen zelf? Die vinden het geweldig. Het feit dat Papa plots ook aan de schoolpoort zal staan, dat Papa mee gaat kijken naar de dansles, met hen gaat knutselen en dingen gaat ondernemen die ik niet doe (denk aan kampen bouwen, tennissen en een moestuintje aanleggen), daar kijken ze naar uit.

De Wederhelft en ikzelf, wij zijn een topteam. Nu gaan we met z’n zessen nog een maand volop genieten. Een overgangsmaand, zodat we allebei met een fris hoofd en vol energie aan onze nieuwe fase beginnen!