’s Avonds, bij het onderstoppen van de kinderen, eindig ik altijd met een “ik hou van jou keppe”. Zo ook vanavond.
“Ik hou van jou keppe.”
“Ik hou van papa, mama.”
“Ik hou van jou keppe.”
“Ik hou van mijn roze popje.”
“Ik hou van jou keppe.”
“Ik hou van pizza, mama.”
“Ik hou van jou keppe.”
“Ik hou van mijn vriendjes, mama.”
Ok. Duidelijk. Fijn dat ze eerlijk zijn. Of zoiets. 😉
Alle andere opvallende uitspraken van de kinderen vind je *hier* terug.
is het niet ook zo dat ze dat van elkaar nadoen? Als één iemand zou beginnen met ‘ik ook van jou mama’ dan zouden ze dat wellicht allemaal doen… hier is het in elk geval zo dat ze elkaars avondritueel kopiëren, en dat mijn twee jongsten bed exact hetzelfde vertellen als de oudste (en dan zeggen ze mij dat ik moet lachen op exact hetzelfde moment als dat ik bij onze oudste moet lachen…)
wel grappig hoe creatief ze zijn om te bedenken waarvan ze houden! Gelukkig weten wij wel beter 🙂
??