Mijn broer is peter van ons Kind 1. We zien elkaar niet zo heel veel. Je kent dat wel: drukke bezigheden, de afstand Gierle-Gent en noem maar op. Maar als we elkaar zien, dan is het er altijd “boenk op“.  Ik weet dat hij alles zou laten vallen voor ons, en omgekeerd ook natuurlijk.

Onze levens verschillen nogal. Ik ben ondertussen getrouwd, heb vier kinderen en ben zotcontent met ons huis in de Stille Kempen. Hij heeft een schat van een vriendin, werkt hard en is een echte stadsmus. Hij houdt van het leven in Gent, muziek en van vrienden om zich heen.  Qua karakter hebben we wel behoorlijk wat gelijkenissen. We zijn allebei gepassioneerde mensen, die zich volledig smijten als ze ergens voor gaan. We hebben het hart op de tong en bovendien hebben we dezelfde volledig unieke dansstijl. Nee, geen filmpje hier van. 

Vandaag gingen we met z’n allen een dagje naar de Efteling, een verjaardagscadeau voor al onze kinderen. De kinderen keken er al weken naar uit om vandaag met hun Peter Lieven en Nikkie op stap te gaan. Hele plannen werden gesmeed over wie wanneer bij wie op welke attractie zou mogen. Massa’s veel voorpret dus.

En echt, het kon geen mooiere dag zijn.  Ok, we stonden met z’n allen gigantisch in de file, maar dat vergeten we gemakshalve even. 

31 oktober en we liepen de hele dag zonder jas rond. Een stralende zon, de bomen die op zijn herfstigst mooi waren en een gezellige drukte.

De kinderen eisten vanaf het eerste moment op een positieve manier alle aandacht van hun peter en vriendin op. Het was vechten om een handje te kunnen geven en vooral onze dochters kwebbelden er op los. Verhalen over vriendinnetjes, Jokie en Jet, danslessen en blaadjes op de grond. Snoepjes uitdelen en stiekem met de drinkfles van Peter Lieven gaan lopen. Peter Lieven een rebel vinden omdat hij op het treintje met zijn voet een heel klein beetje buiten boord hing en Nikkie helemaal geweldig vinden omdat ze ook oorbellen bleek te hebben.

Het was genieten van begin tot einde. De kinderen waren enthousiast en hadden energie voor honderd. De hele dag draaide rond hen en het feit van een volwassene per kind te hebben, zorgde er voor dat ze alle vier heel veel 1 op 1 quality time kregen.

Toen we wegreden, vielen ze in slaap nog voor we de parking af waren.

Of zoals we vroeger in de lagere school in de opstellen over de schoolreis schreven: “moe maar tevreden keerden we terug naar huis.”