Na het boodschappen doen, reed ik deze middag weer van de snelweg onze straat in. Na een paar honderd meter zag ik een auto stilstaan op de weg, zijn knipperlichten aan. In de zijstraat stond ook een auto geparkeerd en mensen liepen heen en weer.

Ik stopte ook en met een wee gevoel in mijn maag stapte ik uit. Op de weg lag een oudere man met een fiets. Gegrepen door een auto tijdens het oversteken.

We belden meteen een ambulance en slaakten een zucht van verlichting toen er toevallig een arts voorbij reed en stopte. Zij kon orders uitdelen en wist hoe ze moest handelen.

Samen met een andere omstaander regelde ik het verkeer, om zeker te zijn dat de MUG meteen vrije doorgang zou hebben. Ondertussen diende de arts, met de hulp van een andere man, de eerste zorgen toe.

Toen de ambulance en de politie aankwamen, mocht ik vertrekken, ik had het ongeval immers niet zien gebeuren, dus kon geen getuigenis afleggen.

Nu zijn we dik vier uur verder en ik kan aan niets anders denken. Ik geloof niet in kaarsjes en schietgebedjes, maar dju, ik hoop zo erg dat het allemaal goed gekomen is met het slachtoffer…