Vakantie. Heerlijk. De vakantie zelf, maar zeker ook de voorpret die er bij hoort. Ik kan me helemaal verliezen in het uitdokteren van weekendjes weg of het zoeken naar dé ideale bestemming voor een skivakantie. Sites vergelijken, inspiratie opdoen bij reisverhalen van anderen, foto’s bekijken, ik geniet er echt van. Ik ben niet de meest avontuurlijke persoon, maar op huwelijksreis kozen we er toch voor om een maand te gaan backpacken in Brazilië. Dat sprak ons allebei zo veel harder aan dan twee weken logeren in een resort in een of ander zonnig land. Ik kan je verzekeren, het was een memorabele reis. Intens. Prachtig.

Daarna kregen we een hoopje kinderen en verdween het backpacken heel ver naar de achtergrond. Een zomervakantie bij mijn ouders aan de zee werd plots gigantisch aantrekkelijk. Ook de vakantiehuisjes in een of ander vakantiepark in Nederland klonken plots zeer aannemelijk, terwijl ik ooit gezworen had daar nooit of te nimmer heen te gaan. Ik deed wel vaker uitspraken in mijn kinderloze tijd waar ik nu hoofdschuddend op terug kijk.

Maar goed, de kinderen worden al weer iets ouder en zitten in een leeftijd dat ze er ook al van genieten om ergens heen te gaan. Een weekendje weg, een nachtje op hotel, het behoort plots allemaal weer tot de mogelijkheden. Ooit willen we gaan rondtrekken met de kinderen. Ooit, als ze ouder zijn en we financieel wat meer middelen hebben. Waar we dan heen willen, dat schreef ik al in mijn *bucket list*.

Tot die tijd maken we iets bescheidener plannen die minstens net zo leuk zijn. Wat als we nu eens beginnen met de Ardennen? Of Duitsland? Of Luxemburg? Lekker dichtbij en toch gegarandeerd een vakantiegevoel.

Als het aan de kinderen ligt, dan gaan we kamperen in een klein tentje, slapen we in een slaapzak op een luchtmatras en huppelen we de camping over met onze rol wc-papier, op zoek naar het sanitaire blok. Ze spreken zelfs over hout sprokkelen om ’s avonds een kampvuur mee te maken. Je leest het, ze hebben een heel uitgesproken beeld van wat kamperen is :-).

Daarnaast willen ze dan “stoere kampeerdingen” gaan doen. Ok. Stoere kampeerdingen dus. Kampen bouwen en klimmen en mountainbiken en zo. En ’s nachts op speurtocht met een kompas, een kaart en een zaklamp. En een katapult maken. En iedere dag frietjes eten van ’t frietkot, want koken in een tent, dat gaat niet.

Het enthousiasme van de kinderen werkt aanstekelijk, dus ondertussen dromen ook wij weg. Overdag allemaal een rugzak op de rug en wandelen in de bossen. ’s Middags picknicken en onze dorst lessen in een beekje. ’s Avonds marshmallows en worstjes roosteren boven een kampvuur.

Om maar te zeggen, we zijn volop plannen aan het maken. Wat we precies gaan doen, dat weten we nog niet helemaal, maar het staat in ieder geval vast dat we al heel veel voorpret gehad hebben!

Hebben jullie al vakantieplannen voor deze zomer? Blijven jullie thuis of worden er grootse trips voorbereid? Wie deelt met ons de meest kindvriendelijke vakantieadresjes?