2018. Het startte met een knal.

Letterlijk dan.

Een paar minuten na middernacht liepen we naar buiten om naar het vuurwerk te kijken. Ik had de vier champagneglazen al vast, de Wederhelft de nog te ontkurken fles. Ik besloot een stapje op zij te doen en gleed – kletsboemknal – de vier trapjes voor onze voordeur af.

Wat doet een mens als hij valt of uitglijdt? Juist ja, zich vastklampen aan iets. Een sneetje in de ene hand en een diepere wonde waar behoorlijk wat bloed uit druppelde en een vinger die er maar akelig raar bij hing aan de andere hand.

Nog geen tien minuten later zaten we in de auto naar het ziekenhuis. Het verdict: hechten aan de ene hand en plakken aan de andere hand.  De blauwe plekken, die zouden vanzelf wel genezen.

Nog eens 20 minuten later was mijn hand verdoofd en keurig dichtgenaaid.  Tegen half twee waren we terug thuis.

We hebben dan toch maar geen champagne meer gedronken…

Wat hebben we geleerd Annelore?

1. Op lomp zijn staat geen tijd.

2. Als je opzij stapt, dan is het altijd slim om te kijken wat er naast je is.

3. Als je valt, dan is vastklampen aan een glas geen goed idee.

4. Verdovingsspuitjes doen dedju veel pijn.

5. Een blauw scheenbeen, onderarm en kuit ook.

6. Om nog maar te zwijgen van dat gekneusd stuitje.

Maar hé, het kon nog veel erger zijn, dus al te veel klagen gaan we niet doen.

En jullie, hoe hebben jullie het nieuwe jaar ingezet? 🙂