Toen Romina en ik een tijd geleden aan het brainstormen waren over het ouderzonden-project, vertaalden we de 7 hoofdzonden naar ouderzonden.

De eerste hoofdzonde, superbia, daar worstelden we niet echt mee. Hoogmoed, het is wat raars. Veel ouders vinden zichzelf goede ouders, maar het is precies not done om dat over jezelf te zeggen. Tijd om daar verandering in te brengen met onze eerste vraag:

Waarom ben jij een goede ouder? Waar blink jij in uit?

Nu zou ik heel vals bescheiden kunnen zeggen dat ik niet zo’n uitblinker ben op het mama-vlak en heel hard hopen dat jullie dat tegenspreken. Ik kan er ook voor kiezen om meteen te zeggen dat ik gewoon uitblink in het mama zijn.

En weet je waarom? Omdat dat ook zo is. Echt. Dat durf ik hardop te zeggen en dat maakt me niet eens onzeker.

Ben ik een perfecte mama?

Nee, ver van. Ik durf mijn kinders al eens ongegeneerd cola en chips geven terwijl ze met de tablet voor de tv zitten. En ik roep ook wel eens – te veel – . Maar los van al die menselijke kleine kantjes, ben ik een fantastische moeder.

Al sinds we kinderen hebben, ondertussen al bijna 8 jaar dus *slik*, is heel mijn wereld rond de kinderen gaan draaien. Ze zijn letterlijk het middelpunt van mijn bestaan en daarmee, samen met de Wederhelft, de belangrijkste personen in mijn leven. Dat is geen opoffering, maar iets wat vanzelf gegaan is. Omdat het kon, omdat het goed voelde, omdat het het beste voelde.

Ik kan niet meteen zeggen waar ik dan heel specifiek in uitblink. Ik bedoel, in staartjes en vlechtjes maken alleszins al niet, tot grote spijt van de dochters. En ik ben ook geen voorleeskampioen, dat laat ik aan de Wederhelft over.

Het zijn de kleine dingen die het ‘m doen. Ik blink uit in het bekijken en simultaan vertalen van YouTube-tutorials over Minecraft. Ik weet als de beste van welke kleren de kinderen blij worden als ze die dag turnen hebben op school en ken de namen van al hun vriendjes en vriendinnetjes. Ahja, en pannenkoeken. Want echt, mijn pannenkoeken zijn de allerbeste. ’t Is dat snufje kaneel dat het verschil maakt, geloof me.

Niet alleen ikzelf, maar ook de Wederhelft is een topper. En de stevige basis die we zo belangrijk vinden? Die leggen we samen. En daar blinken we in uit, zonder enige twijfel.

Deze tekst schreef ik niet onder de noemer “eigen stoef stinkt”, maar in het kader van ons project #ouderzonden, waarin we 7 weken lang de hoofdzonden vertalen naar vragen over het ouderschap. En weet je, die eigen stoef? Als je dan eens een rotdag hebt, waarin je twijfelt aan jezelf en je capaciteiten als ouder, lees ze dan eens opnieuw. Of beter nog, spreek ze hardop uit terwijl je voor de spiegel staat. Je zult zien dat het helpt!

Benieuwd wat andere ouders over deze eerste vraag schreven?  Lees het hier.

Volgende week: Hebzucht en gierigheid.