Deel 4 van project #ouderzonden gaat over jaloezie en afgunst, het zogenaamde Groene Monster. Ik geef toe dat ik als puber en student echt overdreven jaloers was. Een vriendje dat niet meteen op mijn messenger-berichtje – ja, ik stam uit die tijd – reageerde en ik ging al helemaal door het lint.
Gelukkig is die eigenschap door ouder te worden (zo goed als) verdwenen. Groen van jaloezie ben ik eigenlijk nooit meer. Wel kan ik af en toe eens denken van “dedju, dat had ik ook graag gehad” of “goh, waarom ben ik daar niet als eerste op gekomen?”.
Benieuwd wat ik soms benijd bij andere ouders? 
Nabijheid
Wat ik echt kan benijden bij andere ouders, dat is het hebben van familie in de nabijheid. En dan bedoel ik nabij als in: in hetzelfde dorp. Een moeder die eens 10 minuten kan oppassen omdat het oudercontact is, een broer of zus die de kinderen meeneemt voor een middag naar de speeltuin, een vader die net even snel dat kleine klusje kan komen klaren.
Het gaat trouwens absoluut niet alleen om de hulp en het hebben van een back-up oppasmogelijkheid, helemaal niet z
elfs. Het gaat om het domweg eens samen boodschappen kunnen doen met je moeder, spontaan ergens binnenlopen voor een kop koffie en bij een familiefeest niet meteen een hele dag kwijt te zijn omdat je nu eenmaal heel veel kilometers uit elkaar woont.
Maar goed, we zijn positief én we kozen er zelf voor om ergens halverwege in de Stille Kempen te wonen, dus we focussen ons op de goede kanten van verder uit elkaar wonen.
Het leuke van ouders die ver weg wonen, is dat je altijd een vakantieadresje hebt. Vooral omdat die van mij aan zee wonen natuurlijk. De tijd die je samen doorbrengt is dan ook echt quality time omdat het bewust ingepland werd en je hebt ook nooit het gevoel dat je verantwoording moet afleggen over je doen en laten, net omdat ze niet elke dag bij je over de vloer komen.
Voor de rest benijd ik niet echt iets bij andere ouders. We hebben het zelf best wel goed voor elkaar en vormen een hecht team zo met z’n zessen. We kunnen onze kinderen bieden wat ze nodig hebben en hebben de luxe veel tijd voor ze te kunnen maken. Iets waar anderen ons dan soms weer voor benijden.
En jullie? Wanneer voelen jullie soms een steekje van (gezonde) jaloezie als je andere ouders bezig ziet? Wat zou je zelf ook graag willen kunnen/hebben/doen dat een andere ouder nu ook doet? Laat het me weten in de reacties.
Binnenkort deel 5 van project #ouderzonden: Gula – Gulzigheid
Yep, zelfde hier… Mijn schoonfamilie woont in West-Vlaanderen, mijn moeder in Oost-Vlaanderen, wij in Leuven. En ook al zie ik er ook wel de voordelen van in (geen continu onverwachte bezoekjes enzo – ik haat onverwachte bezoekjes, van gelijk wie), het zijn soms die kleine dingen die ik mis, zoals je zegt: gewoon eens samen boodschappen doen of iemand die eens een uurke op de kinderen kan passen of gewoon eens een half uurke koffie slurpen zonder dat ik er een treinrit van 2 uur voor moet doen, …
Ach zusse, je weet dat ik er net zo over denk, maar het is nu eenmaal zo. Ik zie jullie daarom niet minder graag hoor omdat jullie naar de kempen getrokken zijn. <3
dat weet ik wel <3 nogal een chanse 😉