liefde – heel veel liefde – allesverzengende liefde
gezondheid – uiteraard
tijd – zo 48-uur-in-een-dag-tijd
rust
carrière
geld – genoeg – heel veel?
uitdaging
balans
ja, balans…
Ik wil zo veel. Veel te veel, dat weet ik ook wel. De grootste uitdaging ligt voor mij in het vinden van een balans. Een balans voor mezelf en vooral ook voor ons gezin. In keuzes maken, maar laat dat nu net niet een van mijn sterktes zijn. Je weet wel, YOLO en FOMO en van die hippe termen meer.
En he, we hebben het goed, meer dan goed, maar het kan altijd beter, meer en anders. Maar moet het altijd ‘meer, beter en anders’? Nee, echt niet, maar het zit in de aard van het beestje zeker?
Als ik luister naar de mensen rondom mij, dan lijkt het de struggle van iedere dertiger. “Hoe moet het nu?” “Wat wil ik echt?” “Hoe krijg ik alles in balans?” en vooral: “Doe ik het wel goed?”.
Voor het eerst in mijn leven heb ik het gevoel dat ik niet alle ballen in de lucht wil of kan houden. En eigenlijk is dat nog niet eens zo erg. Beseffen dat je een of meerdere ballen kunt laten vallen en dat de wereld gewoon blijft draaien: geweldig. Wel een beetje wennen, dat geef ik toe.
Hoe houden jullie jullie leven in balans? Hoe kies je prioriteiten als het gaat om gezin, werk, carrière, quality-time? Welke dingen heb je al lang geleden losgelaten omdat ze te weinig energie opleverden?
Nee ik wil niet alles nu. ‘k wil vooral balans en da’s dus keuzes maken en daar heb ik best wel vrede mee. Vb momenteel oefen ik niet echt een hobby uit, maar dat hoort bij deze fase van mijn leven waar ik vaak (alleen) met 2 kleine kindjes thuis ben en ik niet nog meer babysits wil boeken…. maar da’s ok, binnen 5 jaar zal mijn leven er weer anders uitzien en dan is er wellicht wel steeds meer tijd voor andere zaken . Dat zie ik toch bij vrienden die minder laat aan kinderen begonnen zijn.
En nee, ik streef absoluut niet naar een perfect huishouden, instagram waardige maaltijden enz enz. Als het min of meer goed is en we niet lopen te stressen is het toch prima niet?
Ik droom wel, maar heb geen bucket listen die dit jaar moeten afgewerkt worden of zo. Het is goed om bewust te zijn van wat je graag hebt, en dan kan ik kansen grijpen wanneer die zich voor doen en vooral genieten van wat ik nu heb. En de rest komt later wel.
Als ik de stress lees (vooral bij twintigers en jonge dertigers…en dat ben ik dus al enkele jaren niet meer) en de struggle om evenwicht, denk ik dat het vooral in een verschil in verwachtingen ligt. Mijn ouders zijn perfectionisten en altijd gestresseerd en ‘k probeer daar heel bewust in anders te zijn.
Ik probeer er ook heel bewust mee bezig te zijn, maar soms loop ik mezelf voorbij voor dat ik het goed en wel besef. maar ach, alles komt uiteindelijk wel weer op zijn pootjes terecht.
Een van de moeilijkste dingen vind ik zelf, dus ook ik behoor tot die categorie van dertigers die daar met worstelen. Ik wil heel graag en tijd voor Tuur en het lief, en tijd voor mezelf, en een uitdagende job, en tijd om te joggen en te bloggen en te koken en te rusten. Het gevolg is dat ik heel vaak & gauw tegen mijn grenzen aanloop. En er niet meteen een oplossing voor heb, want dingen laten vallen, dat ligt niet meteen in mijn aard.
Je moet niet TE veel nadenken, gewoon doen waar je goed in bent en dat is heel veel in jouw geval. Al de rest zal wel volgen.
Neen, het moet niet altijd beter en meer. Want op de duur word je daar zooo moe van, van al die moetjes.
Ik heb gaandeweg die carriére volledig losgelaten. Ik wil nu gewoon een fijne job, met leuke collega’s, en goede werkuren. En gelukkig voor mezelf heb ik die ook. Want werken is allemaal goed en wel, maar al wat daarvoor en daarna komt, is minstens even belangrijk. Al ‘moet’ ik van mezelf nu natuurlijk wel gaan lopen. Of fietsen. Of naar de functionele training. 😉