Letterlijke hoogtepunten in Karinthië

Ik ben hier nog eens over Karinthië he. Omdat het kan. Omdat ik er zo enthousiast over ben én omdat ik al behoorlijk wat heimwee naar de bergen heb.

We hadden een super actieve vakantie, waarbij gefietst, gewandeld, gezwommen en nog veel meer werd. In deze blogpost geef ik graag onze kabelbaantips in Karinthië.

We hadden een Karinthië-kaart, dus we kozen een aantal kabelliften uit die we gratis konden gebruiken. Haja, zo zijn we dan ook wel weer.

1. Panoramabahn Kreuzeck

De panoramalift is geen traditionele stoeltjeslift, maar een soort van ‘bakje’ dat langs de bergwand omhoog gaat. In amper 11 minuten stijg je ruim 600m en ik kan je verzekeren, het is stijl, gemiddeld 78% stijgingspercentage. Vooral tijdens de afdaling zit je te denken wat er zou gebeuren mochten de remmen het begeven! Enige zin voor drama is ons niet vreemd. Eenmaal boven kun je verschillende wandelingen doen, variërend in lengte. Niet per sé op kinderen toegespitst, maar erg goed bewandelbaar. Onderweg kom je verschillende picknicktafels tegen en er zijn adembenemende uitzichten over het stuwmeer en het dal.

2. Bergbahnen Heiligenblut – Schareck

Deze kabellift stond hoog op onze to do-lijst. Van daar zou je immers een fantastisch uitzicht moeten hebben op alle >3000m-bergen in de omgeving. Wij konden de meeste bergtoppen zien, alleen de Grossglockner zat in de mist gehuld.

De lift brengt je tot een hoogte van 2604m. Boven is het uitzicht echt fantastisch. Je waant je helemaal on top of the world. 

Wij bleven er 3 uur rondhangen, klimmend van het ene uitzichtpunt naar het andere. Hier en daar staan ook infoborden met weetjes over lawines, de fauna en flora en de weersomstandigheden. Interessant en ideaal om even op adem te komen.

De kinderen keken met open mond naar de sneeuw, want hoezo, het is toch zomer?

We waagden ons niet aan een hele wandeltocht omdat we vrij laat boven aankwamen en niet het risico wilden nemen de laatste lift naar beneden te missen. Bij de afdaling kun je op het tussenplatform stoppen en daar gaan goudzoeken. Het zag er erg leuk uit, maar het begon te regenen toen we er waren, dus we deden het maar niet.

3. Weissensee Bergbahn

Deze stoeltjeslift namen we niet als gezin, maar gebruikte de Wederhelft om met de mountainbike naar boven te gaan. De lift gaat tot ongeveer 1400m boven de zeespiegel en je hebt er een zalig uitzicht over de Weissensee. Nieuw sinds dit jaar zijn de mountainbikeparcours – echte downhilltracks –  en die zijn echte aanraders, als je van wat spanning en sensatie houdt natuurlijk.

Op onze verlanglijst staan nog de Panoramabahn Nocky’s Almzeit, omdat daar een hele natuurspeeltuin voor kinderen bij is en de Bergbahnen Dreiländereck, omdat het toch wel speciaal is om op zo’n drielandenpunt te staan.

Tip: Het is een open deur, maar als je een kabellift neemt, zorg dan voor goede schoenen en een trui. Slippers en een zomerjurkje zijn niet ideaal. Meestal is er boven wel een berghut waar je iets kunt eten of drinken, maar een rugzakje met een snack en een drinkbus komt ook van pas. 

Worden jullie ook zo overvallen door dat onbeschrijfelijke gevoel van vrijheid en tegelijk ook nietigheid als je zo bovenop een berg staat?

Volgend jaar willen we echt langere wandeltochten gaan doen en dan ’s nachts in een hut overnachten. Heb je tips, dan zijn die meer dan welkom!

 

Related Posts

9 Comments

  1. Wat een prachtige plaatjes zeg! En dat gevoel voor drama bij zo’n lift is ook mij niet vreemd. 😉 Weet niet of ik er ook daadwerkelijk in zou stappen, maar voor dit uitzicht zou ik mezelf proberen over m’n hoogtevrees heen te zetten.

  2. Ik was 5 toen ik ooit in Karinthië op vakantie was. Ik weet nog dat we de gletcher aan de Glossklockner bezochten en ook een stuwdam waar het boven ijskoud was en ik schrik had van weg te waaien. Vooral de marmotten maakten toen een grote indruk op mij

  3. Tripje down memory lane voor mij. Maar dat wist je wel. Ik heb in mijn jonge jaren wel eens gaan goudzoeken in Heiligenblut. UUUUREN konden we daar spelen. Talloze keren op de kabelbaan naar de Schareck gezeten. Daar voor was dit nog een stoeltjeslift. Kreeg je zo een lekker prikkend deken rond je omdat het ijskoud was in de winter. Maar adembenemend mooi.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: