Gisteren begon de herfst. In al zijn grandeur, met regen, windvlagen en daarna een fantastische zon.
Tuurlijk denk ik wel eens met weemoed terug aan die zonnige zomer, met zwierige jurkjes, frisse pintjes en urenlange babbels met vrienden op hun terras. Maar hoe gezellig is het niet om weer onder een dekentje in de zetel te zitten, de open haard aan te steken en warme choco te drinken? Wel nog in blote benen te lopen, maar dan met botjes in plaats van slippers. Of wat dacht je van die herfstwandelingen waarbij de blaadjes onder je voeten kraken, je naar huis komt met zakken vol kastanjes, beukennootjes en bladeren in de allermooiste kleuren? De kleurenpracht wanneer de zon door het bladerendek heen schijnt. Paddenstoelen in het bos. De laatste appels en peren uit onze eigen bomen.
Herfst, je bent welkom, in al je glorie. Wij zijn er helemaal klaar voor!
Ik heb leren genieten van de herfst. Vroeger vond ik het het vreselijkste seizoen, maar ik ben ook gevallen voor de gezelligheid.
Maar de overgangsperiode blijft echt lastig. het kunnen loslaten van de zomer die toch nog altijd wat meer te bieden heeft , is lastig.
ja, ik schrik nu toch wel dat het ineens herfst is. Begin deze week liep ik nog te puffen met mijn veel te warme kleren aan bij 26 graden en gisteren waren het er ineens maar 12 meer!
Toch verlang ik wel al naar boswandelingen en bruine blaadjes schoppen!