Mensen in mijn omgeving denken vaak dat ik – en in het verlengde daarvan alle bloggers met mij – bloggen omwille van alles wat ze cadeau  krijgen.

Pas op, ik moet daar niet flauw om doen, iets krijgen is supertof en ik ben na ruim vier jaar nog altijd even blij en dankbaar wanneer ik een pakketje ontvang.

Bloggen is echter zo veel meer dan dat. Het is voor mij een opstap naar freelance opdrachten waar ik zo veel energie uit put. Het is op plaatsen komen waar ik anders niet zou komen en mensen leren kennen die ik anders nooit tegen het lijf gelopen zou zijn. Het is een relatie onderhouden met PR-bureaus en bedrijven, het is zelf contacten zoeken en plannen uitwerken.

Om maar te zeggen, bloggen kun je alleen volhouden als je het echt uit passie en overtuiging doet, anders krijg je het niet opgebracht om er zo veel tijd in te stoppen. Maar waarom deze hele omslachtige inleiding? Wel, ik ontving vandaag een pakket. Niet onverwacht, het gaat om een afgesproken actie. Toen ik na het werk thuiskwam, maakte ik meteen de doos open. Geduldig afwachten, het is niet aan mij besteed. Ik checkte de producten die in de doos zaten en werd al helemaal blij dat de namen van de kinderen er bij stonden én juist geschreven waren. Toen ontdekte ik nog een ingepakt pakje in de doos. Niet alleen maakte mijn hart een sprongetje toen ik zag wat er in zat, maar toen ik het kaartje las dat er bij zat, kon ik alleen maar breed glimlachen.

En dat, dat is nog steeds de hoofdreden waarom ik blog.