Toen we afgelopen herfst op boerderijvakantie waren, nodigde Paula, de boerin, ons uit om de enige echte Apfelstrudel uit Zuid-Tirol te maken. Daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen.
En zo kwam het dat we op een druilerige vrijdagochtend met z’n zessen in de gezellige keuken met uitzicht op de stallen zaten. De kinderen kregen alle vier een dunschiller in hun handen geduwd en er werd een paar kilo appels uit de eigen boomgaard geschild. 
We babbelden over vanalles en nog wat, in Duits met haar op. Eitjes werden geklutst, vingers afgelikt. Er werd niets afgewogen, maar op het gevoel werden melk, suiker en rozijnen toegevoegd. De rum werd deze keer omwille van de kinderen achterwege gelaten.
De Strudel ging de oven in en wij gingen wandelen. Toen we een busrit en dik 15km in de benen later weer thuiskwamen, stond de Strudel voor de deur van ons appartement klaar.
Waren het de zelfgeraapte eitjes? De zelfgeplukte appels? Of was het de herinnering aan een keuken vol warmte en gezelligheid? De Apfelstrudel smaakte in ieder geval super goed.
En ook zo iets kleins zoals samen in de keuken staan, maakt een boerderijvakantie zo anders dan anders en zo ongelofelijk tof.
Wij gingen al twee keer naar Zuid-Tirol met Roter Hahn. Hier lees je alles over de twee boerderijen waar wij verbleven:
Welke gerechten roepen bij jullie vakantieherinneringen op?
