Een kind dat 9 wordt, dat voelt zich al heel wat. Het is te zeggen, dat is toch met die van ons zo. Hij zit vol gevatte opmerkingen, fietst alleen van en naar school en denkt dat hij onoverwinnelijk is. Tegelijk wil hij ook nog wel een knuffel voor het slapen gaan en geniet hij er stiekem ook nog van als we een verhaaltje voorlezen, al zal hij dat nooit of te nimmer toegeven.

Als zo’n bijna 9-jarige een kinderfeestje mag geven, dan zijn er een paar onmisbare elementen:

1. De uitnodigingen
2. De gasten
3. Eten
4. Activiteiten

Over de uitnodigingen was hij heel stellig. Geen foto. Geen tekeningen. Niets dat ook maar een soort van kinderachtige uitstraling kon hebben (wat dat dan ook mag zijn). Ik zette hem zelf aan het werk en via Kaartje2go maakte hij zijn eigen uitnodiging. Knalrood – lievelingskleur-, gouden letters – want feest – en uiteraard een voetbal – een van de grootste passies – .  Netjes werden de kaartjes twee dagen later thuis bezorgd en konden ze uitgedeeld worden.

De vriendjes die mochten komen waren snel gekozen. Het moesten jongens zijn – want meisjes zijn stom – . Op welke leeftijd gaat dat ook al weer over? Daarnaast was het belangrijk dat ze van voetballen hielden. Omdat we deze keer een slaapfeestje hadden, mochten er 7 vriendjes komen, zo konden we ze in ieder geval ook nog op een goede manier te slapen leggen.

Wat we gingen eten was snel gekozen. ’s Avonds gingen we voor hotdogs en ’s ochtends dook zoonlief zelf met een vriend de keuken in om een mega pan spek met eieren klaar te maken. Het moet gezegd, het smaakte, zo na een kort nachtje op een luchtmatras!

Voetballen en een vuurkorf, meer was er eigenlijk niet nodig om de avond tot een geslaagde avond te maken. We hadden geluk met het weer – niet te koud, niet te warm -, dus er kon duchtig gesjot worden. Verhitte wedstrijden wisselden ze af met trampolinespringen en Pokémons uitwisselen. Toen het donker begon te worden, staken we de vuurkorf aan en roosterden we marshmallows. De meesten vonden marshmallows niet eens lekker, maar heel het ritueel van met een stokje boven dat vuur spelen, was minstens zo belangrijk als de smaak van de marshmallows.

Het was ook voor ons als ouders het eerste slaapfeestje hier in huis en ik moet zeggen, het viel super goed mee. Onze zoon genoot met volle teugen en wij vonden het hartverwarmend om  te zien door wat voor toffe vrienden hij omringd wordt.

Of hij volgend jaar weer een slaapfeestje wilt? “Nee, want ik slaap toch niet zo graag in dezelfde ruimte als iets dat ademt mama!” 😉