“Welk dier ben je? Met welk dier wil je jezelf vergelijken”  Naast het “Waar wil je over 5 jaar staan” waarschijnlijk de meest cliché en meest irritante vraag tijdens een sollicitatiegesprek. Herkenbaar? Bij ieder gesprek dat ik ooit voerde kwam die vraag terug. Niet bij mijn huidige werkgever trouwens, vandaar dat het zo goed klikt waarschijnlijk.

Maar goed, dat dier. In welk dier herken ik mezelf eigenlijk? Veel mensen roepen dan dat ze een adelaar willen zijn:  krachtig, met overzicht over de situatie. Of een leeuw: dapper en onverschrokken. Of zelfs een pitbull, een soort van symbool van doorbijten en een niet-aflatende kracht. Ik had eigenlijk zelf nooit een idee. Ik bedoel, ik ben al niet echt een dierenmens en om nu te gaan zeggen dat ik een kat wil zijn omdat het me af en toe heerlijk lijkt om 18u per dag te liggen lamzakken in het zonnetje, dat gaat me ook weer wat te ver.

Ik heb er dus nooit een goed antwoord op kunnen geven.

Een tijd geleden kreeg ik van mijn Vake een aantal fotoprints. Mijn vader is amateurfotograaf en houdt er enorm van om landschappen te fotograferen. Gezien hun woonplaats is dat dan natuurlijk vaak de zee en het strand. Ik ben zelf echt geen meisje van de zee, dus ik vind de foto’s erg mooi, maar zou ze niet uitvergroot in de living hangen. Wat ik wel enorm cool vond, was de fotoreeks met vogels die hij maakte. Ik liet dat een paar keer subtiel en minder subtiel vallen en ik kreeg een aantal afgedrukte exemplaren die ik als boekenlegger zou kunnen gebruiken.

Een ervan vond ik zo mooi dat hij niet als boekenlegger gebruikt wordt, maar aan de kast naast mijn bureau hangt. Ik keek er vandaag naar en plots wist ik het. Ik ben een roodborstje! En niet gewoon een roodborstje, maar een dul* roodborstje. Ha! Mocht ik een scout geweest zijn, dan was mijn totemdier een roodborstje.

Maar echt, zo’n roodborstje dus. De vogel is het symbool van de hoop – ahja, want alles komt altijd goed-.  Ze begint ’s morgens als eerste te zingen: ja, ook ik ben een ochtendmens en begin te babbelen vanaf het moment dat ik mijn ogen open. Het roodborstje levert felle gevechten – ja, absoluut, op werkgebied dan, en met heel veel plezier. De vrouwtjes zingen, vooral in de herfst. Natuurlijk, want dat is het mooiste seizoen van de vier.  (bron: www.natuurpunt.be)

Dus vanaf nu, wanneer iemand vraagt wat mijn lievelingsdier is, of met welk dier ik me kan vereenzelvigen, dan kijk ik naar de kast naast me en zeg ik zonder enige twijfel: een roodborstje, maar dan wel een dul*!

*Voor de niet-West-Vlamingen onder ons de verklaring van dul volgens het Vlaams woordenboek :  dulle bette  (uitdrukking) Stoutmoedige vrouw, meisje dat geen blad voor de mond neemt,
vrouw die van aanpakken weet, harde werker. Ze weet van aanpakken, “’t es een dulle bette”.

De foto werd geprint met een Epson Eco Tank. Een printer die echt fotokwaliteit aflevert en bovendien een nieuw systeem heeft van inkt bijvullen. Geen geknoei meer met bijna lege inktpatronen die vlekken maken op je handen, bureau en net afgedrukte documenten. De printer heeft namelijk inkttanks die evenveel inkt bevatten als 88 inktpatronen. Dat is echt massaal veel. Hoeveel? Genoeg om 14000 pagina’s in zwart-wit af te printen bijvoorbeeld. Dit betekent dus ook ongelofelijk veel minder plastic afval, iets wat niet enkel tijdens mei plasticvrij een belangrijk topic is. Naast het gebruiksgemak en het ecologische aspect, levert hij echt topkwaliteit af. Wij printen heel veel kleurplaten die niet zo ingewikkeld zijn, maar ook foto’s, kaartjes en verjaardaguitnodigingen drukken we vanaf nu thuis af omdat de kleuren en kwaliteit zo mooi zijn.