Weet je nog, begin dit jaar? Toen schreef ik een blogpost over druk zijn en het druk hebben. Over een hoofd dat overuren draaide en een druk die ik op mijn schouders voelde. Door het van me af te schrijven, leek ik weer in staat om het allemaal te gaan relativeren. In staat om op de rem te gaan staan en om duidelijke grenzen aan te geven. Bovendien leek het voorjaar er toen nog extreem goed uit te zien qua ontspanning. We hadden weekendjes weg gepland en in de paasvakantie zouden we zelfs van de lentezon in Italië gaan profiteren.
Ik hoef jullie niet te vertellen dat Corona voor iedereen roet in het eten gooide. Waren we zielig of zaten we als gezin in een crisissituatie? Nee, absoluut niet. Ik durf zelfs te zeggen dat we op een bepaalde manier heel erg genoten hebben van onze bubbel. Nog nooit eerder brachten we zolang zoveel tijd met elkaar door. Het maakte ons als gezin nog hechter dan we al waren.
Ik raakte sinds mijn blogpost van januari wel de balans kwijt. Zoals ik toen ook al schreef: ik ben gulzig. Wanneer ik iets doe, dan doe ik het met volle overgave, dan doe ik het met een enthousiasme waar menigeen jaloers op is. Als ik me ergens in lanceer, dan is dat niet voor 100%, maar zeker voor 200%. Mijn grootste sterkte, maar tegelijk ook mijn grootste valkuil. Want alle ballen in de lucht houden, dat lukte nog wel, alleen ging het ten koste van mij. Van tijd en aandacht voor mezelf.
Dan knal je mentaal plots met je hoofd tegen een blinde muur. Het ene moment denk je nog “mij overkomt zoiets niet” en het volgende moment wil je niets liever dan diep onder je donsdeken wegkruipen omdat je zo moe bent, ‘het’ zo moe bent. Omdat je plots beseft dat dit tempo echt wel een tandje – veel tandjes – te hoog is. Omdat je beseft dat de raadgevingen uit de omgeving (“maar doe nu toch eens ne keer waar JIJ goesting in hebt) toch wel heel veel waarheid bevatten.
Zo komt het dus dat wij een rustige zomer tegemoet gaan. Een met veel tijd voor elkaar. Een met heel veel buitenlucht, bergen en natuur. Een zonder wekkers en deadlines. Een met zo weinig mogelijk ‘moeten’ en druk. Een zomer om de batterijen op te laden, want ze zijn leeg en sputteren wat.
Alles komt goed.
Met tijd, rust en boterhammen.
Mooie foto
Ook goed dat je stilstaat bij het feit dat je soms even op de rem moet trappen.
Ik ben twee maanden terug overspannen thuis komen te zitten. Het is ook gewoon veel. Sterkte en veel rust samen gewenst!
Mooie foto! Ik vond de rust tijdens de corona crisis heel fijn en vind t ook jammer dat alles weer op volle toeren is. Mensen vliegen weer overal en t lijkt wel een keer zo druk op straat als anders
Geniet van de rust en, hopelijk, mooi weer!
Het is stom als plannen waar je naar uitkijkt in de soep lopen, maar het is ook wel weer mooi om te zien hoe snel mensen zich weer kunnen aanpassen aan nieuwe situaties. Alles komt goed zoals je schrijft 🙂
Het is een raar jaar die vele plannen in de soep gooit, maar ook de tijd samen brengt, zo ervaar ik het ook, Wij leefden weken in een bubbel met zijn vieren en alhoewel onze vakantie plannen niet doorgaan, zien we wel wat we gaand oen. Geniet van het samen zijn en doe rustig aan.
Geniet van je vakantie en de rust!
groot gelijk. De situatie heeft ons ook wel gebracht tot waar we zijn nu, je kunt kiezen om het rustig aan te doen maar als er ineens van alle kanten nieuwe taken op je bord worden gesmeten (kinderopvang regelen, preteachen, werken van thuis uit) dan is -ermee omgaan- al een extra belasting, om nog maar te zwijgen van nadenken over hoe je het zo min mogelijk belastend maakt.