Probeer het je voor te stellen:  bijna 1000 hoogtemeters in de benen, kleddernat van het zweet en in mijn geval ook nog eens buiten adem en zo rood als een tomaat. Je denkt “ik ben een beetje aan het doodgaan” , stapt toch verder – immers, veel keuze heb je niet –  , loopt nog een laatste heuvel over en ziet plots een hut staan. De geur van soep, spek en iets zoets komt je tegemoet en met hernieuwde energie leg je de laatste meters af.

Dat, beste lezers, is voor mij de link tussen Oostenrijk en eten. Lekker en traditioneel eten met een adembenemend uitzicht. Niet te veel poespas, maar gewoon een eerlijk simpel gerecht. Natuurlijk zijn er in Tirol ook ‘chiquere’ restaurants, maar die zul je zelf moeten ontdekken, wij hielden het bij de hutten boven op de almen. 🙂

Hieronder onze top 5 aanbevelingen in het Pitztal. Mocht je er zelf ook nog hebben, deel ze gerust in de reacties!

Schnitzel bij Waldeck

Jausenstation Waldeck ligt op amper 5 kilometer wandelen van FeWo Thöni, maar ook als je er niet in de buurt logeert is het de moeite waard om er heen te wandelen. De ontvangst is er ongelofelijk warm en het uitzicht erg mooi. Je krijgt meteen het gevoel dat je tot een van de stamgasten behoort. Met zo’n 1200m boven de zeespiegel zit je nog niet zo hoog, maar kijk je uit over weidse alpenweides. Er is een groot zonneterras, maar ook binnen kun je erg gezellig zitten. Er ligt een kleine skilift op 100m en er is een langlaufpiste, dus ook in de winter is de locatie ideaal.

Het eten is eenvoudig maar o zo lekker. Bestel een schnitzel en je krijgt er – naast verrukkelijke schnitzel voor een heel leger en frietjes –  ook nog een heerlijke salade bij. Kinderen worden bij Waldeck in de watten gelegd. Op het einde van de maaltijd komt de oma des huizes rond met ijsjes en toen onze kinderen hielpen met de borden naar de keuken dragen, kwamen ze terug met een doosje Smarties, pure verwennerij.

Tip:  Wil je er ’s avonds uit eten gaan, reserveer dan op voorhand en kom niet veel later dan 18u aan. Maandag zijn ze gesloten.

Knödel in de Leiner Alm Hütte

Het gerucht deed de ronde dat ze in de Leiner Alm Hütte  de beste Knödel van het Pitztal hebben, dus je begrijpt dat we dat uit moesten proberen. Je kunt de Leiner Alm met de auto bereiken, maar nog leuker is het natuurlijk wanneer je de lift tot aan het bergstation van de Hochzeiger neemt en dan de afdaling maakt. Volg vanaf de Sechszeiger de bordjes Kalbenalm – Tanzalm – Leineralm – Talstation, goed voor 13 kilometer.

Maar goed, die Knödel dus. Je kunt kiezen tussen kaas-, spek- of spinazieknödel (of een assortimentje – hoera!).  Ik ben zelf verzot op spinazieknödel, dus we kozen deze. Om duimen en vingers bij af te likken! Precies genoeg botersaus, kruiden en geraspte kaas. De portie is trouwens zo groot dat een volwassene en een kind makkelijk samen kunnen delen.

Het uitzicht is zalig en er is een klein speeltuintje. Reden genoeg om nog een extra drankje te bestellen en wat langer te blijven zitten.

De Leiner Alm Hütte is elke dag geopend vanaf eind mei tot eind oktober. Ook hier geldt dat je best reserveert wanneer je ’s avonds uit eten wilt.

Goulashsoep op het terras van de Larcher Alm

De Larcher Alm was die dag de derde en laatste Alm waar we langs liepen. Het terrasje was goed gevuld met groepen met zware rugzakken die de E5 aan het lopen waren, iets wat wij over x-aantal jaar hopelijk ook aan zullen kunnen. Het was een wat sombere dag, dus we besloten voor een maaltijdsoep te gaan. De goulashsoep was – zo zei de Wederhelft – “om een moord voor te plegen, zo lekker”. Goedgevuld met draadjesvlees en groenten, pittig gekruid en zo vers als maar kon. Je kreeg er ook nog een versgebakken donker broodje bij zodat je zeker geen druppel over zou moeten laten.

Het was niet de meest gezellige Alm waar we een stop hielden, maar er hing een speciale vibe. Een sfeer van uitgelatenheid en verwachting, van mannen met stoere verhalen over hoe ze alle bergtoppen bedwongen en de gezonde spanning van diegenen die er nog aan moesten beginnen.

Wij wandelden die dag van Piller omhoog naar de Gogles Alm, over de Galflun Alm naar de Larcher Alm en weer naar beneden, goed voor bijna 16 kilometer.

De Larcher Alm is geopend van midden juni tot midden september.

Kaiserschmarrn in de Söllbergalm

Rij je in het Pitztal richting St. Leonhard, dan kom je op een gegeven moment op je rechterkant parkeerplaats Rehwald tegen. Parkeer je auto, smeer je kuiten in en begin aan de klim. Je komt langs de Mauchele Alm (klein en ideaal om iets te drinken). Daarna loop je door naar de Söllbergalm. Er zijn twee opties. Of je kiest voor het korte en zeer steile pad (1,5u wandelen) of je maakt een 3 uur durende omweg langs de Brechsee (blijkbaar ook een aanrader, maar wij kozen omwille van de tijd het korte en steile pad).

De Söllbergalm heeft geen weergaloos uitzicht maar dat wordt ruimschoots goed gemaakt door de hartelijke verwelkoming. We zaten nog niet neer of de glaasjes schnaps stonden al klaar. We aten er voor het eerst in ons leven Kaiserschmarrn en onze jongste zoon bombardeerde dit gerecht meteen tot zijn topfavoriet. Kaiserschmarrn houden het midden tussen poffertjes, pannenkoeken en zoete omelet in onregelmatige stukken gesneden en bestrooid met bloemsuiker. Het wordt geserveerd met appelmoes of warme pruimen. De porties zijn enorm! De kinderen aten met z’n 4 het bord leeg en hadden allemaal meer dan genoeg gehad.

De Söllbergalm is geopend van begin juni tot midden september.

Alpenjause op de Taschach Alpe

Een Alpenjause is een plankje met vlees, kaas en brood. De absoluut veel betere versie van de Vlaamse “portie salami en kaas”.  In de Taschach Alpe bestond de Alpenjause uit kaminworstjes (beetje gerookt van smaak), spek, bergkaas en nog ander lekkers. De huisgemaakte schnaps was wat aan de zoete kant, wat het erg lekker maakte. Ook op de Taschach Alpe is de bediening super vriendelijk. Er is altijd tijd voor een babbeltje en je voelt je er echt welkom. Voor je het weet heb je een volledige uiteenzetting over alle fauna en flora van de omgeving gekregen en geven ze je tips om de komende wandelingen nog fijner te maken. Hoe tof is dat!

Ook hier is een klein speeltuintje en er zijn konijntjes die geaaid mogen worden.

De Taschach Alpe is geopend van eind mei tot eind september. 

Parkeer je auto op parking Mandarfen en neem de lift naar de Rifflsee (Sunna Alm).  Nadat je rond het meer gewandeld hebt (aanrader van jewelste!), maak je de afdaling langs de waterval. De weg staat heel goed aangegeven en is nergens extreem stijl, het was een van de makkelijkste wandelingen die we deden. Na de stop bij de Taschach Alpe loop je verder naar beneden en kom je uit op parking Mittelberg. Van daar is het minder dan 5 minuten stappen naar je vertrekpunt. Totaliteit van de wandeling is een goede 10 kilometer.

Opgelet: Volg wel degelijk de wegwijzers richting Taschachalm en niet richting Taschachhaus, want dan ga je volledig de andere richting uit en ben je vertrokken voor een paar uur extra stappen en klimmen :-).

Hiken van alm naar alm, van Hütte naar Hütte, het heeft iets. Je komt boven met allemaal gelijkgestemde zielen. Mensen die er al jaren en jaren komen, zoals dat ene koppel uit Antwerpen dat al voor het 33ste jaar op rij hun schnaps zat te drinken in de Tiefentalalm. Of de grootouders die iedere zondag hun vaste wandeling naar boven doen voor een goed bord soep met een stuk Apfelstrudel als toetje. De geoefende hikers met volledige bepakkingen en de starters zoals wij, die intens genieten van elk moment, elk uitzichtpunt en elke hoogtemeter die bedwongen werd.