2020, het was me het jaar wel. Ongetwijfeld de meest gehoorde uitspraak naast “het zijn bizarre tijden hé” en “blijf in uw kot!”.

Wat 2020 voor ons bracht? Heel veel. Vooral veel goeds eigenlijk.

2020 was het jaar van het samen zijn. Jammer genoeg niet samen zijn met familie en vrienden, maar wel samen zijn met ons zessen. Hoewel het vooral in het voorjaar, tijdens de eerste lockdown, extreem pittig was om thuis te werken, was het ook een verademing voor mij. Thuiswerken betekent 2 uur reistijd minder per dag. Het betekent ’s middags snel met de kinderen een boterham kunnen eten en ’s avonds op tijd thuis zijn om samen te kunnen eten. Ik kan oprecht zeggen dat ondanks de drukte, de extreme druk op het werk en de nieuwe combinatie met het pre-teachen, het voorjaar van 2020 een van de schoonste ooit was voor ons.

Het thuiswerken zorgde er in mijn geval ook voor dat ik de grenzen tussen werk en privé helemaal liet vervagen. Ik was al heel erg gepassioneerd en gedreven in wat ik deed, maar in het voorjaar sloeg ik daar in door. Ik hield de ballen in de lucht, dat absoluut, ving van alles op van collega’s die het even niet meer trokken, maar had niet door wilde niet door hebben dat dat extreem veel van mij vergde. Wie niet horen wilt moet voelen, zeggen ze dan, en zo kukelde ik in juni met open ogen een burn-out in. Het was op. Opper dan op zelfs. Maar goed, dankzij mijn fantastische Wederhelft, de kinderen en een uiterst begripvolle werkgever  (ook veel hartjes daarvoor in deze tijden!) geloof ik ondertussen in de uitspraak van mijn coach dat ik als een betere versie van mezelf terug zal keren. Sterker nog, dat is nu al zo. Ondertussen ben ik al weer aan het werk en vanaf januari ga ik terug fulltime werken. Op een normale manier, op een normaal tempo. Want dat is ok, net zoals een keer ‘foert’ zeggen wanneer het niet lukt.  Voilà, mijn tip voor jou: zeg op tijd en stond eens foert, dat is meer dan ok!

Het feit dat ik noodgedwongen thuis zat tijdens de zomer, zorgde er voor dat we lang naar Oostenrijk vertrokken, de ideale plek om los te koppelen van alles en de storm in mijn hoofd te doen gaan liggen. We wandelden de benen van onder ons lijf en voor het eerst zorgde een fysieke inspanning er in mijn niet-aflatende gedachtestroom tot stilstand te brengen. We genoten van de rust, de natuur en het lagere tempo. We vergaten heel even heel Covid door alleen op ‘onze’ berg te zitten.

Tijdens de vakantie groeide ook bij de Wederhelft het idee om daar definitief te blijven, een idee wat ik al jaren had. Tegen dat we naar huis reden, waren we met z’n zessen overtuigd van onze plannen. We emigreren naar Oostenrijk! Het najaar werd er eentje van grote beslissingen. We verkochten onze zaak en Rob ging weer buitenshuis werken. Ons huis staat te koop en we begonnen al te rommelen in huis. Veel spullen werden al op tweedehands gezwierd, uitgedeeld en naar het containerpark gebracht.

Kortom: we zijn klaar voor 2021. Klaar voor nog meer genieten, nog meer quality-time met elkaar en klaar voor een nieuw avontuur in Oostenrijk. Terug naar de basis, naar de bergen. Wanneer dat in 2021 gaat gebeuren? Nog geen idee, ons huis moet eerst verkocht zijn. We nemen het zoals het komt en ook dat is prima!

Ik hoop dat jullie, tussen alle moeilijke momenten door, ook met een goed gevoel terug kunnen kijken op 2020. Dat er, naar de hevige emoties van eenzaamheid, verlies en misschien ook wel angst, ook lichtpuntjes zijn om op terug te kijken. Wij wensen jullie een fijn eindejaar, met liefde en warmte in jullie bubbel, hoe klein die ook mag zijn. Want vergeet nooit: You are gold, solid gold!

Dikke knuffel van ons.