We wonen in Oostenrijk. Ow Yeah! Maar er is natuurlijk een heel proces aan die emigratie vooraf gegaan. Daarom de komende tijd op de blog: het relaas van een emigratie en alles wat er bij komt kijken.

Van waar komt het idee om te emigreren?

Wie ons al langer kent, weet dat we al altijd een zwak voor de bergen gehad hebben. De rust, de natuur en in de winter het skiën en de indrukwekkende sneeuw. Al vanaf het moment dat de Wederhelft en ik samen op wintersport gingen meer dan 10 jaar geleden, riep ik iedere keer dat we de boel in België moesten verkopen en in de bergen blijven. Jaar na jaar bleef het bij dromen, tot de zomer van 2020. Na 24 fantastische dagen in Oostenrijk doorgebracht te hebben, wisten we het zeker: wij zouden emigreren. Naar waar precies, dat wisten we nog niet, maar in ieder geval naar Oostenrijk.

Velen vroegen ons of we dan niet gelukkig waren in België? Maar jawel, we waren absoluut gelukkig in België en hadden het er ook erg goed. We hadden alleen het knagend gevoel van onrust. Is dit het nu? En onder het motto beter spijt te hebben van iets wat je gedaan hebt dan van iets wat je niet gedaan hebt, hebben we de sprong gewaagd.

Waarom nu?

Emigreren nu de kinderen nog niet aan het puberen zijn, leek ons het eenvoudigst. Hoe jonger de kinderen, hoe makkelijker ze een nieuwe taal leren en hoe vlotter ze in een nieuwe klas- en vriendengroep mengen. Hadden we nog 5 jaar gewacht, dan was het minder vanzelfsprekend geweest om met 4 enthousiaste kinderen te vertrekken (denken we).

Wanneer werd het concreet?

Eind augustus 2020 hakten we de knoop definitief door. In september kwam de makelaar langs en een paar weken later stond ons huis te koop. Meteen brachten we onze familie, vrienden, buren en onderhand het hele dorp op de hoogte. De reacties waren wisselend. Verdriet, ongeloof, bewondering, boosheid, alles wisselde elkaar af. Het kwam er uiteindelijk op neer dat iedereen het ons ongelofelijk hard gunt, maar dat veel vrienden en familieleden ons liever wat dichterbij hebben. Begrijpelijk natuurlijk, het is altijd moeilijker voor de personen die “achter blijven” dan voor diegenen die vertrekken.

We konden pas vertrekken naar Oostenrijk wanneer ons huis in België verkocht was. Je weet wel, geld en zo. Een streefdatum hadden we onszelf niet opgelegd, maar we hoopten wel dat de kinderen het schooljaar 2021-2022 in Oostenrijk zouden kunnen starten. Na heel veel bezichtigingen, een bod wat uiteindelijk toch niet doorging en nog meer openhuizendagen, raakte ons huis in juni verkocht. Just gepast, zoals we dat zeggen.

We hakten meteen de knoop door en besloten op 14 augustus te verhuizen. Zo hadden we nog een maand vooraleer de school zou starten. Een maand om alles te regelen en om een beetje te landen. In de laatste weken voor vertrek hielden we een soort van permanente garageverkoop en zo konden we het merendeel van onze spullen nog verkopen en weggeven in plaats van ze naar het containerpark te brengen. We kregen op den duur het gevoel dat bijna iedereen in ons dorp spulletjes van ons in huis had en daar zijn we heel blij om! 2 dagen voor vertrek haalde de kringwinkel de laatste meubels op en was ons huis helemaal leeg.

Waar wonen jullie nu dan?

We huren momenteel een huis in Khünburg, een gehuchtje van Hermagor. Via vrienden kregen we dit adres doorgespeeld en we zijn zotcontent dat we hier onze intrek konden nemen. Het huis ligt perfect ten opzichte van alles wat voor ons belangrijk is: scholen, supermarkten, zwem- en skigebieden en bovendien ligt het aan de rand van het bos. De perfecte uitvalsbasis om hier de omgeving goed te leren kennen.

Blijven jullie daar lang wonen?

In Oostenrijk? Ja, absoluut. We kunnen nu met 99.99% zekerheid zeggen dat we zeker niet meer terugkeren naar België. Hier in Oostenrijk zijn we thuis. Blijven we voor altijd in ons huurhuis? Nee, dat niet. We zijn op zoek – cliché o cliché – naar een b&b of pension hier in de regio. Dat komt binnenkort wel op ons pad, daar zijn we van overtuigd.

Wat willen jullie nog meer weten over ons vertrek naar Oostenrijk?