Dagboek van een avontuur. Omdat we ons later waarschijnlijk af en toe af gaan vragen hoe we dat ook al weer allemaal gedaan hebben.
Vrijdag 27 augustus
Een dag zonder veel foto’s maar met heel veel plezier (en een platte portemonnee op het einde van de dag). We reden in de ochtend naar Villach – een half uurtje van hier – en stopten bij het Atrio, zeg maar het Wijnegem Shopping van de regio hier. Door de groeispurt van de kinderen bleken alle kleren te klein te zijn, dus het was geen overbodige luxe. De meiden herleefden. Shoppen, kleren passen, iets lekkers eten. Hoewel zo’n shopping absoluut niet mijn ding is, was het een heel gezellige dag. Gewoon ongecompliceerd met z’n zessen langs winkels struinen. Meer moet het af en toe niet zijn.
Zaterdag 28 augustus
Eric en Heidi komen langs en daar keken we naar uit. Uiteraard omdat we het enorm leuk vinden om onze nieuwe woonplaats te laten zien, maar ook omdat ze nog een boel spullen voor ons meebrachten. Eric kwam ons ter hulp toen we de dag van vertrek nog meer spullen dan plaats in de auto hadden. Zo kwam het dat ze op terugreis uit Italië bij ons aankwamen met gezelschapsspelletjes, kerstballen en onze skikledij. Dankjewel voor de moeite! Ze logeerden vlakbij in Gästehaus Pernull en kwamen ’s avonds barbecueën en borrelen bij ons. Ze zijn heel erg fan van Oostenrijk, maar kenden vooral Tirol en Salzburg. Na een paar dagen bij ons in Karinthië geweest te zijn, zijn ze nu ook helemaal overtuigd van deze regio. Sterker nog, ze komen in januari terug om te skiën! Super vooruitzicht!
Terwijl zij er overdag met de fiets op uit trekken, ontdekken wij een relaxte wandeling, de Slow Trail rond de Pressegger See, een wandeling van een kleine 6 kilometer. Zo goed als helemaal vlak, dus perfect te doen zonder achteraf helemaal uitgeput te zijn. Was het een spectaculaire wandeling? Nee, helemaal niet, maar dat hoeft ook niet. Af en toe gewoon kilometers maken en genieten van de rust is ook wel eens fijn. We liepen tussen het riet en lazen op de borden dat het riet rond de Presseggersee het grootst aaneengesloten rietveld van Oostenrijk is. Weetjestijd met CompleetGeluk mensen.
We merken dat de spanning bij de kinderen op begint te lopen. Over een paar dagen hebben we de eerste rondleiding in de Mittelschule voor Roeland, begin september bij de Volksschule voor de jongste drie. Ze hebben allerlei vragen waar wij ook nog geen antwoord op hebben. Er is dus niet heel veel wat we kunnen doen om hun onrust weg te nemen. Het vakantiegevoel wat de eerste weken overheerste, maakt voor het eerst plaats voor het besef dat we hier nu echt wonen en niet alleen maar op vakantie zijn. Waar dat mij een enorm gevoel van rust geeft, maakt het wel heel veel los bij de kinderen. Veel praten, zorgen proberen wegnemen en vooral benadrukken dat het niet erg is dat ze het spannend vinden, want in Oostenrijk naar school gaan, dat is ook nog echt een grote stap die ze moeten nemen.
Zondag 29 augustus
Rob z’n zus en haar gezin vertrekken morgen weer naar Nederland. We hebben elkaar niet veel gezien dus besluiten we om de vakantie af te sluiten met een ijsje bij ons in de tuin. Altijd een succes toch? De rest van de dag is voor rommelen in huis. Schoonmaken, wassen, opruimen, wat dingen een nieuw plekje geven. Geef toe, de was doen met zo’n uitzicht, da’s ook geen straf he.
