Dagboek van een avontuur. Omdat we ons later waarschijnlijk af en toe af gaan vragen hoe we dat ook al weer allemaal gedaan hebben.
Donderdag 21 oktober
Vandaag worden de pellets geleverd. De beste man komt hier al jaren leveren en weet precies waar hij moet zijn. Gelukkig maar, het is niet dat wij er verstand van hebben zeg maar. Laat die kou nu maar komen!
Vrijdag 22 oktober
Wandelen in de herfst, het is zo mooi. De hele wereld ruikt anders, kleurt anders. Ik kan hier zo van genieten.
Zaterdag 23 oktober
We wandelen naar de Radnig Wasserfall. Met de auto rijden we tot aan het Naturschwimmbad van Radnig en vertrekken van daar uit te voet naar de waterval. Dit was zo’n korte wandeling dus gingen we helemaal door tot in Jadersdorf om dan via de Gösseringgraben weer in Hermagor uit te komen. Uiteindelijk tikken we af op 21 kilometer. Die frisse pint ’s avonds is dan ook dik verdiend!
Wat zo fijn is aan in het tussenseizoen gaan wandelen, dat is die absolute rust. We kwamen echt helemaal niemand tegen en dat ook weer op maar een 10-tal kilometer van ons huis. Geen auto’s, geen geraas van de snelweg, alleen een paar paarden, hier en daar nog wat koeien en wij met z’n zessen.
Zondag 24 oktober
Mijn broer en zijn vriendin komen op bezoek. Ze zijn een lang weekend in Ljubljana en komen op zondag over en weer tot bij ons (anderhalf uur rijden, dat is natuurlijk relatief vlakbij). We praten, eten en proberen in een soort van sneltreinvaart alle belangrijke plaatsen in onze omgeving te laten zien. De scholen, Rob zijn werk, Nassfeld, de Pressegger See, huizen die we wel zouden willen kopen maar die niet te koop staan,… Zo tof om alle verhalen nu eens in het echt te kunnen laten zien.
De jongens die houden het halverwege de middag voor bekeken. Hoe leuk ze bezoek ook vinden, al dat “grotemensengepraat”, daar hebben ze niet zo’n zin in. Ze springen op de fiets en een half uurtje later krijgen we een foto doorgestuurd dat ze “een kebab gaan halen want ze hebben honger”. Zelfstandige kinderen, zo.ongelofelijk.de.max!
